17. Mijn vader?

394 14 1
                                    

'Daar hebben we onze schone slaapster,' zei Mr. Stark toen ik een onbekend vertrek instapte. Het leek me de woonkamer, maar ik wist het niet zeker.
'Hoe laat is het?' hoorde ik mezelf vragen. Ik wreef in mijn ogen en knipperde een paar keer. Het was nog steeds donker; of alweer?
'Half acht,' antwoordde Mr. Rogers. Nu zag ik pas dat Mr. Stark niet de enige was in de ruimte. Mr. Rogers zat in een feutiieule naast de bank en op de bank, naast Mr. Stark zat Mr. Banner.

'Oh mijn god,' begon ik toen ik Mr. Banner zag zitten. Hij keek beschaamd naar zijn handen. 'Ja, ik weet het. Ik ben de Hu- ' 'een van de beste wetenschappers van deze tijd!' maakte ik zijn zin af. Hij keek op van zijn handen toen ik naar hem toe liep om hem een hand te geven. Hij stond ook op, en glimlachte. Ik bedacht me dat Peter dit ook helemaal te gek had gevonden. Waar was hij eigenlijk?

'Kid,' ik draaide me naar Mr. Stark, 'je stinkt, ga je eens opfrissen.' Ik grijnsde en Mr. Stark knipoogde snel.

Nadat ik me snel had gedoucht in de badkamer tegenover mijn slaapkamer, hoorde ik stemmen die ik niet herkende. Ik keek op de eerste beste klok die ik tegenkwam en zag dat het tien voor acht was.

Toen ik dezelfde ruimte instapte als een halfuur geleden, zag ik niet alleen Mr. Star, Rogers en Banner maar ook twee vrouwen die zich voorstelden als Natasha en Wanda en nog een man, die Clinton heette. Allemaal keken ze me aan, onderzoekend. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik moest en was dan ook opgelucht dat Mr. Rogers me bij hem riep en me een stoel aanwees.

'Herken je iemand van ons?' Vroeg de man genaamd Clinton. Ik schudde mijn hoofd.
'Ik bedoel, Mr. Banner ken ik als wetenschapper, Mr. Stark ken ik als zakenman en Mr. Rogers van de verhalen uit het nieuws. Maar sorry, verder niet.' Ik vroeg me af of ik iemand eigenlijk zou moeten herkennen.

Clint's ogen flitsten naar die van Mr. Stark. 'Ze hebben ons voor haar achtergehouden,' zei hij. Ik fronste mijn wenkbrauwen.
'Wie is 'ze'?' Vroeg ik.
'Je moeder en je tante,' antwoordde Mr. Rogers. Ik schudde mijn hoofd.
'Mijn moeder en mijn tante zouden niet tegen mij liegen, echt niet.'
Mr. Rogers ging wat rechter zitten en keek me aan. 'Wel als het zo voor jou veiliger is.'

Ik schudde nog eens mijn hoofd en zakte terug in mijn stoel. Ik voelde Natasha's blik branden.
'Waarvoor moeten ze me dan beschermen? Ik bedoel, Loki, blijkbaar. Maar waarom?'
Op dat moment kwam er nog iemand de ruimte ingestapt. Hij had zilverblond haar en keek even gedesoriënteerd rond.
Toen stak hij zijn hand naar me uit. Ik ging staan en nam hem aan.
'Pietro, broer van Wanda.'
'Jane.'

Hij ging naast Wanda zitten en ik de aandacht was weer op mij gericht. Een tikkeltje ongemakkelijk wachtte ik tot iemand antwoord zou geven op mijn eerder gestelde vraag.
'Wanneer komt die spacelunatic?' Vroeg Mr. Stark toen.
Mr. Rogers wreef in zijn ogen.
'We hebben het hem pas net laten weten. Geef hem de tijd.'
'Tony heeft wel gelijk,' zei Clint.
'Ja,' ging Mr. Banner door, 'maar we hebben niet echt een keus. Ik stel voor dat we wachten tot hij er wel is.'

Ik fronste. Waar hadden ze het over? Ze wachtten op iemand? Uit de ruimte..?

'Misschien moeten we Jane uitleggen waar we het over hebben.' Dit was de eerste keer dat ik Natasha had horen praten. Ze keek me met een berekenende blik aan en ik wist niet naar wie ik moest kijken, dus speelde ik met het elastiekje om mijn pols.

'Steve is goed in dit soort praatjes,' merkte Mr. Banner op.
Ik bekeek Mr. Rogers met een half oog. Hij ging wat rechter zitten en schraapte zijn keel.
'Dit is misschien wel wat lastig om te horen,' begon hij, 'maar heb jij enig idee wie jouw vader is?'
'Miles,' zei ik stomverbaasd. 'Miles Brown.' God, wat was het lang geleden dat ik zijn naam had uitgesproken.
'Hij was een geschiedenis docent en een geweldige vader.'
Aan hem denken deed pijn. Ik probeerde me zijn angstige blik niet voor me te zien. Zijn gezicht vol wonden.

'Nou,' ging hij langzaam verder, 'wij hebben het vermoeden dat hij niet jouw echte vader was.'
Ik schudde mijn hoofd. Onrust borrelde op. Niemand kon mij wijsmaken dat mijn vader niet mijn vader was. Hij was de man waar ik altijd naartoe kon met moeilijk huiswerk. Hij was de man die alle jongens die ik ooit sprak ondervraagde als een of andere FBI agent. Hij was de man die van die ontzettend slechte grapjes maakte.

'Hij was mijn echte vader. Biologisch of niet. Ik was zijn dochter en hij was mijn vader. Hij is voor mij ge-' ik beet op mijn lip. Alleen het idee al dat iemand anders mij op de wereld heeft gezet, maakte me misselijk. Mijn vader was een goede man, en ik vertikte het om mijn herinneringen aan hem te vergiftigen met dit nieuws.

'We vermoeden namelijk,' ging Mr. Rogers door, 'dat de vader van Loki ook jouw biologische vader is.'
'Ja, of de vader van Thor. Zijn twee verschillende mensen,' voegde Mr. Stark toe.

Dus ik moest geloven dat de vader van die gast met die enge krachten die mijn lokaal kort en klein heeft geslagen, ook mijn vader moest voorstellen? Waarom zouden mijn ouders hier nooit over begonnen zijn?
En wie was die Thor?

'Hey kid,' ik schrok op uit mijn gedachten, 'geen herhalingen van deze middag.'
Ik dacht terug aan de paniek in de auto en knikte snel.
'Nee, ze is de dochter van Odin. Waarom zou Loki anders achter haar aan zitten?' Iedereen keek Pietro aan, inclusief ik.
Het bleef een hele tijd stil.
'Maar,' zei ik, 'waarom denken jullie überhaupt dat ik een dochter van een van hun ben?'
Het bleef weer even stil.

'Heb je niet meegekregen wat er met je gebeurde in het klaslokaal?' Vroeg Mr. Rogers toen voorzichtig.
Ik schudde mijn hoofd.
'Ik kreeg het koud, ja. En ik zakte weg, maar voor de rest niks vreemds.'
Mr. Stark en Mr. Rogers wisselden snel een blik, zoals ze dat in de auto ook hadden gedaan.
'Je werd blauw,' zei Mr. Rogers toen.

Ik keek op, zocht naar Peters blik, maar vond die niet.

'Is het oké als ik-?' Ik stond op en wees naar de gang.
Mr. Rogers knikte.
'Neem zoveel tijd als je nodig hebt.'

[A/N
Wat vinden jullie van dit nieuws? Wie zou haar vader zijn? Laat het me weten in de comments!

A Spider-Man fanfictie// DutchWhere stories live. Discover now