A Spider-Man fanfictie// Dutch

4. Paniek

In Peters trui zat ik op de bank. Peter stond bij de voordeur om de pizza's aan te nemen en zijn tante kon nu ook elk moment thuiskomen.
'Peter, het nieuws begint!' Riep ik toen ik de voordeur dicht hoorde gaan. Ik pakte de afstandsbediening en hield hem vragend omhoog toen Peter met een zucht op de bank plofte. 'De rode knop,' antwoordde hij mijn blik waarna ik het geluid harder zette en we beide stil hielden terwijl het nieuws begon.

'Vandaag in het nieuws: een vrijwilligersactie herenigd gezin, schietpartij in Washington en-' de presentatrice hield even stil en legde haar hand op het oortje dat ze in haar oor had.
'Ik krijg hier net het bericht van een aanslag die nog geen vijf minuten geleden heeft plaatsgevonden binnen. Meer informatie daarover volgt in het nieuws van half negen,'
Ik keek Peter even aan maar hij staarde fronsend naar het beeldscherm. 'Een aanslag?' Mompelde hij. 'Misschien kan ik wat vinden op twitter,' zei ik. Ik ontgrendelde mijn telefoon en net op dat moment belde mijn moeder me.

'Hoi lieverd,' begroette ze me. Ik wilde antwoorden maar ze praatte al door.
'Ik weet niet hoe laat ik vanavond thuis ben, ik krijg een nieuwe opdracht maar weet nog niet hoe of wat,' mijn moeder werd even onderbroken door andere mensen en ik hoorde een sirene.
'Mam? Alles oké? Neem je tijd, ik ben nu nog bij Peter,' Peter keek me nu vragend aan maar ik haalde mijn schouders op.
'Sorry lieverd, ik moet gaan. Er gebeurd iets in onze stad maar ik weet niet wat. Doe niet zomaar de deur open. En misschien ben ik vanavond te zien op het nieuws, blijf actief op twitter en houd de tv aan,' ze klonk gehaast.
'Mam, wat-' ze had de telefoon opgehangen.

Ik schoof de pizza van mijn schoot en probeerde mijn moeder nog een keer te bellen. Angstig klikte ik nog een keer op het telefoonicoontje, en nog een keer maar ze nam niet op.
'Jane, wat is er aan de hand?' Vroeg Peter rustig. Zijn stem bracht me weer terug in de werkelijkheid en ik keek hem aan. 'Geen idee,' antwoordde ik.
'Probeer het me eens uit te leggen,' zei hij. Ik merkte dat hij me probeerde te kalmeren, iets wat de agenten een jaar geleden ook deden toen ik te horen kreeg dat ik uit huis geplaatst zou worden. Toen had ik het vreselijk gevonden en werd ik er boos van maar hij deed het op een goede manier, hoe hij dat dan ook deed.
'Ze zei dat ze een nieuwe opdracht kreeg maar ze wist niet waar. Ze vertelde ook dat we niet zomaar de deur open mochten maken en ze was vanavond op het nieuws en we moesten alle sociale media in de gaten houden en dat ze niet weet wanneer ze terug is en op de achtergrond hoorde ik een sirene en er is iets aan de hand in de stad maar ze weet niet wat' mijn ademhaling werd gehaast en ik kon niet stoppen met ratelen. Peter raakte een beetje gestresst door het feit dat ik in paniek raakte en ging op zijn knieën op de bank zitten, met zijn gezicht naar mij toe.

'Kijk me eens aan,' zei hij met een zachte stem. Ik deed wat hij zei. 'Ik beloof je dat het goed komt met je moeder, we houden het nieuws goed in de gaten en zodra tante May thuis is, openen we de deur niet meer, oké?' Ik knikte. 'Er kan niks gebeuren, en we bellen je moeder straks gewoon nog een keer en dan neemt ze vast wel op. Misschien dat we haar inderdaad op het nieuws zien en dan zul je zien dat ze in orde is,'
'Sorry,' zei ik zachtjes toen de paniek zakte. 'Ik moet nog een manier vinden om hiermee om te gaan. Toen ik vorig jaar een telefoontje als deze kreeg, heb ik mijn ouders nooit meer teruggezien,' Peter knikte. 'Wil je erover praten?' Vroeg hij. Ik keek hem aan en zag dat er ook paniek in zijn ogen had gestaan. Zijn wangen waren spierwit en ik realiseerde me dat hij ook geen ouders meer had. Ik schudde mijn hoofd en kreeg voor de rest geen woord meer over mijn lippen.
'Als jij er een keer over wilt praten, ben ik er,' Peter begreep meteen wat ik bedoelde en glimlachte, al keerde de kleur in zijn wangen nog niet terug.

Ik raakte me weer bewust van de presentatrice die nog altijd aan het praten was. Ik hoorde slechts enkele zinnen van de dialogen die ze sprak.
'Twee jongeren zamelden geld in,'
'Deelden flyers uit,'
'Dochter terecht,' en ik meende dat er ook iets over een verdachte verteld werd. Een omschrijving van dat persoon volgde en de rest van het nieuws kreeg ik niet meer mee totdat de reclame begon.
'Kom hier,' zei Peter ineens. Hij had mijn gezicht gezien en hield nu zijn armen open. Ik gaf hem een knuffel, zat eigenlijk wel comfortabel en legde mijn hoofd op zijn schouder. Hij sloeg zijn arm over mijn schouder en zei: 'het komt wel goed,'

[A/N] En? Wat vinden jullie ervan?;O