A Spider-Man fanfictie// Dutch

19- goed fout

Ik schoof het gordijn opzij en opende mijn raam. Met een gaap rekte ik me uit. De frisse lucht liep over mijn gezicht. Ik rook de geur van mijn shampoo en het natte gras van buiten.

Vannacht was de derde nacht in het Avenger Compound geweest. Ik was al een beetje aan het wennen aan de anderen. Ik heb getraind met Natasha en ik heb stiekem meegekeken toen Bruce en Tony bezig waren in het lab. Ik heb geluisterd naar de verhalen van Steve, maar ik heb vooral veel tijd met Peter, Wanda en Pietro doorgebracht.

Ik wist best dat er iets met Peter was waardoor hij er regelmatig niet was. Nu was hij ook terug in de stad. Ik wist niet waarom. Hij zei dat hij Ned en Michelle even wilde zien, maar er was meer.
Mijn tante was er trouwens weer. Dat wist ik dankzij Tony maar hij vertelde dat ze naar het ziekenhuis was gebracht.
Ik zou dolgraag bij haar langsgaan, maar ik wist ook wel dat dat niet slim was. Als die Loki nog steeds achter mij aan zat, kon ik hem naar mijn tante leiden, en dat ging ik niet laten gebeuren.

Mijn hoofd zat nu voller dan ooit, maar ik was blij dat mijn tante veilig was. Dat was voor nu genoeg.

Ik verwisselde mijn pyjamashirt voor een geleende trui van Peter en trok een broek aan. Misschien was het toch maar eens tijd om wat van mijn kleding op te gaan halen.

Onbewust dacht ik aan mijn vader en hoe hij eruit zou zien. Het idee dat ik überhaupt een vader had was vreemd. Zou ik zijn stem herkennen als ik hem zou ontmoeten?

Tony keek op van zijn koffie toen ik de ruimte instapte. 'Goedemorgen' ze ik, verrast door mijn krakerige stem. Hij nam een slok van zijn koffie. 'Goed geslapen?' vroeg hij. Ik dacht aan mijn nacht vol nachtmerries en haalde mijn schouders op.
'Wel oké. En u?' Ik pakte een appel van de fruitschaal en ging ook aan tafel zitten. Tony nam nog een slok van zijn koffie, en toen hij zijn kopje neerzette zag ik dat er geen damp vanaf kwam. De koffie was koud. Hij gaf geen antwoord op mijn vraag, en toen viel het me op dat hij dezelfde kleding als gisteravond aan had.

'Ik vroeg me af,' begon ik uiteindelijk, 'of ik thuis wat kleding op zou kunnen halen.' Tony's ogen flitsten even naar Peters trui, hij leek zich wat te bedenken, en knikte. 'Eigen kleren kan, maar dan kies je nieuwe uit. Je gaat voor nu niet terug naar je appartement.'

Ik staarde naar de rode appel en ging er met mijn mouw overheen tot de schil glom. Ik had geen honger meer, en legde het stuk fruit terug op tafel. Op dat moment kwam Steve de kamer ingelopen en hij gaf me een geruststellend schouderklopje.
'Heb je geslapen?' vroeg hij met een blik op Tony, die zijn hoofd schudde. Hij dronk zijn laatste beetje koffie op en stond op.
'Ik ben in het lab.'

Steve kwam aan tafel zitten en schoof een sandwich mijn kant op.
'Goed ontbijten,' zei hij toen. Ik glimlachte en nam een hap.
'Heeft u nog iets van Peter gehoord?' vroeg ik. Ik nam nog een hap van de boterham. 'Nee. Maar ik weet zeker dat hij snel terugkomt.'
Ik nam nog een hap en mijn gedachten flitsten naar mijn vader. Ik beet twijfelend op mijn lip en besloot toen gewoon de vraag te stellen.

'Hoe ziet Loki's vader eruit?'
Het bleef even stil en ik frunnikte aan mijn nagels. Er hing een spanning in de lucht. Eentje die ik niet prettig vond.
'Ik ben bang dat Loki's vader lang geleden is gestorven,' zei Steve zachtjes.
'Oh.'
'Als ik het goed heb begrepen, is Loki opgevoed door Odin. De vader van Thor.'
'Thor?'
'Ja, hij komt van daarboven. Als het goed is komt hij binnenkort langs en dan kun je hem ontmoeten. Hij is natuurlijk niet je echte broer, maar.. ja-'
'Hij blaast me niet ondersteboven als hij me tegenkomt, bedoeld u?' 
Steve keek me met een voorzichtige glimlach aan. Hij knikte.

'Bedankt meneer.'
'Noem me maar gewoon Steve.'
Ik stond op en schoof mijn stoel aan.
'Meneer Rogers,' zei ik. De man keek me geamuseerd aan en rolde met zijn ogen. Ik wandelde met een zelfgenoegzame glimlach de ruimte uit.

De rest van de dag spendeerde ik in de trainingsruimte; boksend en wel. Ik trakteerde de bokszak op een goede linkse, een rechtse en vervolgens een hoge trap.
Niet hard genoeg.
Ik gaf het weer een linkse, en toen een opstoot en een hoek.
Die voelde ik in mijn polsen. Goed.*
Ik haalde weer uit. Dit keer eerst een opstoot en daarna een linkse hoek.
Ik ademde in, stootte twee keer, en ademde uit.*
Linker trap, rechter trap. Opstoot, hoek. Directe.

Ik had net een schreeuw van frustratie laten gaan, toen ik tegen de muur omlaag zakte. Het was inmiddels al laat in de middag en rusteloos deed ik wat buikspieroefeningen.

Ik hoorde een auto, gevolgd door geroep.
Wat was dat?
Ik stond op, rende naar de overloop. Tony was er al. Hij rende alsof zijn leven ervan af hing. Steve volgde hem. Wanda en haar broer kwamen ons tegemoet.

Het was al halfdonker. Midden op het grasveld stond een busje. Koplampen aan, deuren open, motor nog brommend. Bandensporen stonden in het natte gras.
Een man die ik niet kende stond met iemand in zijn armen.

Ik wilde rennen, maar Pietro hield me tegen. Ik stribbelde tegen, maar hij legde zijn arm om mijn middel.

Tony snelde naar hem toe en nam Peter van de onbekende man over. Met grote ogen volgde ik hem.
Hij rende naar binnen. Scheldend, vloekend.
Er was iets goed fout.

[A/N]
Lekker lang en chaotisch deel. Hopelijk hebben jullie ervan genoten! Laat me weten wat je ervan vindt in de comments:)
Het volgende deel ga ik nu meteen schrijven en staat hopelijk snel online.
Vinden jullie het verhaal te lang duren? En vinden jullie de gebeurtenissen niet te saai?

[disclaimer
*pijn in je polsen tijdens het boksen is nooit goed. Doe voorzichtig met je spieren!
*adem uit tijdens het stoten!
Jane is in dit deel erg gefrustreerd en is best wel onverantwoordelijk bezig.