A Spider-Man fanfictie// Dutch

2. Kikker

In de bus, helemaal achterin en tussen het football- team zaten Michelle en Ned. Ned voelde zich duidelijk niet op zijn gemak en Michelle keek hem afwachtend aan. 'Vind je het gek dat ze niet met elkaar praten,' zei Peter. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik sta er niet van te kijken, nee,' ik wilde eigenlijk naar de anderen lopen maar Peter zei: 'als je het niet erg vind, ga ik hier zitten,' ik zag de ongemakkelijke blik in zijn ogen. 'Ik was ook niet van plan daar te gaan zitten, ik kom zo bij je zitten,' antwoordde ik hem. Ik vond het wel schattig, hoe hij daar zenuwachtig naar de spelers zat te kijken, al gaf hij er over het algemeen minder om dan Ned en ging hij zijn eigen gang.
'Michelle, Ned, kom op!' Riep ik. 'Peter en ik gaan hier zitten,' Michelle rolde met haar ogen en mompelde wat maar Ned ging al staan en plaatste zich naast Peter. Trots kwam Michelle aanslenteren en ze plofte naast mij neer. 'Hallo, losers,' begroette ze ons. Peter zei hallo terug en keerde zich weer om waarbij hij mij even aankeek. Hij en Ned zaten voor ons en ik keek tegen Peters achterhoofd aan.
'Ik moet je de groetjes doen van Julia,'
'Je pleegmoeder?'
'Noem haar maar gewoon mijn moeder, ja,'
'Groetjes terug,'
'Zal ik doen,'

Ik leunde met de zijkant van mijn hoofd tegen het raam en ademde met opzet diep uit zodat er condens ontstond. Ik ving een paar flarden op van het gesprek die Peter en Ned voerden en hoorde dat ze het over iets van StarWars hadden. Ned was iets uitbundig aan het beschrijven toen de bus weer vertrok en Michelle haar telefoon en oortjes pakte. Ik keek schuin naar buiten, met nog steeds mijn hoofd tegen het raam en zag dat het zachtjes begon te regenen. De muziek kwam schel uit Michelles oortjes en ik had ook mijn oortjes weer willen pakken maar Peter vroeg: 'wat vind je lekker?' Hij had zich half omgedraaid en keek me aan. Toen hij zag dat ik zijn vraag niet begreep verduidelijkte hij het. 'Vanavond, voor het avondeten. Tante May vraagt wat je lekker vind,'
'Oh, ik heb geen voorkeur,' antwoordde ik snel. Peter bedacht zich iets en zei: 'vind je pizza oké?' Ik knikte, wilde alweer wat roepen maar Peter was me voor. 'Een mozzarellapizza met extra veel mozzarella,' lachend keek ik hem aan. 'Ja, alsjeblieft,' zei ik. Peter tikte wat op zijn scherm. 'Oké, tante May zegt dat we het zelf even moet bestellen omdat ze wat later uit het werk komt,'
'Gezellig,' zei ik. Peter draaide zich na een glimlach weer om en ik hoorde Ned wat giechelen.

Na een tijd trok Michelle haar oortjes uit. 'Peter!' Ze tikte de jongen op zijn schouder en hij werd uit zijn gesprek getrokken.
'Mooie kikker,' zei ze. Ned, Peter en ik keken elkaar met een mond vol tanden aan.
'Wat?' Vroeg Peter met een piepstemmetje.
'De kikker, in je mond,' Michelle vertelde het alsof het allemaal hartstikke logisch was maar Peter leek van zijn stuk.
'Wat?' Vroeg hij nog eens terwijl hij ging verzitten. 'Ik heb geen kik..- wat?'
Michelle lachte en de bus kwam tot stilstand. 'Ik heb het van het football- team, geen zorgen,' grinnikte ze. Peters wangen werden rood en ik zag de paniek zich in zijn ogen verzamelen.
'Geen zorgen,' mompelde hij alsof hij net een trauma was opgelopen. 'Geen zorgen,' zei hij nog eens. De arme jongen draaide zich weer op zijn zitting en staarde voor de rest van de rit alleen nog maar voor zich uit zonder ook maar een woord met Ned te spreken.

Toen we bij Chicken Palace aankwamen, was het al harder gaan regenen. Met onze schooltassen op ons hoofd renden we naar de ingang van het restaurant. Peter was nog steeds een beetje stil van het kikkerverhaal en leek het nog niet los te kunnen laten. Toen de warmte ons ontving, klopte ik de regen van mijn jas en hing hem aan de kapstok om te drogen, mijn tas slingerde ik weer op mijn rug. 'Waar zullen we gaan zitten?' Vroeg Ned, die de rustige ruimte doorkeek. 'We kunnen aan het raam gaan zitten,' stelde hij voor terwijl hij zich naar mij en Peter draaide. Peter stamelde: 'ja,' en ik knikte instemmend. Toen we naar de plekken keken, zagen we dat Michelle al plaats had genomen.

In de middag deden we alle drie ons huiswerk. Ondertussen hadden we één grote portie kip besteld die we met zijn allen deelden en nu het al later begon te worden zei Michelle: 'ik moet gaan,' ze stond op en begon haar tas in te pakken. Ik merkte het eerst niet op omdat ik fronsend naar een wiskundevraag zat te staren maar toen Michelle gedag riep werd ik uit mijn concentratie geholpen. 'Tot later, MJ!' Riep ik haar na. Ik zag dat Ned op zijn telefoon het antwoord op een vraag voor biologie opzocht en ik merkte dat Peter naar mijn schrift keek. 'Lukt het?' Vroeg hij toen hij alle doorgekraste, en dus foute, antwoorden zag. Ik schudde mijn hoofd en Peter klikte een paar keer met zijn pen waarna hij die op de tafel legde.
'Misschien kan ik je helpen,' stelde hij voor. Plotseling leek hij een onzekere jongen in plaats van de Peter die ik kende. Normaal was hij gewoon naast me komen zitten zonder het voor te stellen maar nu bleef hij twijfelend zitten, afwachtend op mijn reactie. Ik keek in het gezicht van de jongen tegenover me.
'Ja, graag,' zei ik dus maar. Hij stond meteen op en nam plaats naast mij. Ik was me ontzettend bewust van zijn lichaamswarmte toen hij vlak achter me stond om over mijn schouder mee te kijken.

Tegen de tijd dat ik de wiskundesom snapte, wat een tijd duurde omdat ik meer met mijn hoofd bij Peter zat dan bij de opdracht, was Ned klaar met zijn biologie en drukte hij zijn telefoon uit. 'Ik moet zo ook maar eens gaan,' Zei hij terwijl hij zijn etui dichtritste. Peter keek op zijn horloge. 'Het is al vijf uur, zullen wij ook zo gaan?' Vroeg hij aan mij. Ik knikte en sloeg met een opluchtende zucht mijn boeken dicht. Peter merkte het op en grinnikte.

Met tegenzin keek ik naar buiten. Het was best hard gaan regenen en dikke druppels plensden tegen het glas. Windvlagen trokken boven halfleeg en kinderen stampten door de diepe waterplassen op de stoep.
=
Wat vind je tot nu toe van het verhaal? Vind je dat ik de karakters goed omschrijf en dat ik de persoonlijkheden van in de films goed overneem? Laat het me gerust weten! Als er verder nog onduidelijkheden of tips& tops zijn mag je me gerust een privé bericht sturen of het hier in de reacties achterlaten:) een stem zou overigens ook heel fijn zijn!
Groetjes,
Anna:)