ANGUISH OF VENTURE (HIGH UNIVERSITY SERIES #2)

CHAPTER 31

Chapter 31

CEARA'S POV

"Floyd!" Excited akong kumaway na parang bata nang makitang lumabas ang boyfriend ko mula sa classroom nila. Kasama niya ang mga kaibigan niyang pinapagitnaan siya habang naglalakad papalabas. He glanced at me for a moment before looking back at his friends. My excitement suddenly disappeared when he just ignored me. Especially when I saw the irritation on his face while talking to a friend of his.

Kinagat ko ang ibabang labi ko at umatras para makadaan nang maayos ang mga estudyanteng naglalakad sa harapan ko. Akala ko mapapansin ako ni Floyd agad kaya naglakas loob akong humarang sa dinadaanan nang mga estudyante. Nakarinig ako nang reklamo dahil nakaharang ako sa pinagdadaanan nila pero hinayaan ko na lang at humingi nang tawad sa kanila. Kahit na may makabangga sa akin, ako ang unang humingi nang tawad dahil kasalanan ko. Hinaharangan ko ang daanan nila, eh.

Napatingin ulit ako kay Floyd na kasalukuyang tinataliman nang tingin ng mga kaibigan niya. Kitang-kita ko na parang may sinabi sila sa kanya na hindi ko marinig bago sila tumingin sa akin. Ngumiti ako at nawala rin nang kausapin nila si Floyd.

Haysss...

While patiently waiting for him to approach me, inilibot ko muna ang paningin ko sa paligid kahit alam ko naman ang pasikot-sikot sa school na pinapasukan ko. Kabisado ko na ang bawat sulok ng paaralang ito dahil ilang taon na akong nag-aaral sa paaralang ito. Kailangan ko lang gawin ito para magkaroon ako nang paglilibangan habang hinihintay ko si Floyd.

Some were shooting glances at me as I stood on the side of the aisle and didn't know who I was waiting for. I was the only student standing and waiting.

I put my beautiful smile on my lips dahil pilit kong pinapaganda ang pangit na ekspresyon nang mukha ni Floyd kapag titingin siya sa akin. Nang maglakad si Floyd palapit sa akin ay hindi ko inalis ang magandang ngiting nakaguhit sa labi ko. Ngumiti ako sa abot nang aking makakaya at para ma-satisfy si Floyd sa akin. Floyd didn't return the smile I gave him, so my lips loosened a bit. He walks towards me with his face serious. When he stopped in front of me, I looked at him.

"Kumusta ka? Pagod ka ba?" tanong ko sa kanya at dahan-dahang inilapit ang katawan ko sa kanya. Tinatantiya ko kung ayos lang ba sa kanya ang gagawin ko at nagpatuloy ako nang hindi niya ako pinansin hanggang sa tuluyan ko na siyang niyakap.

"Ceara, please..." Floyd groaned in protest as I hugged him. Nahihiyang tumingin ako sa ibaba nang hilahin niya ang mga braso ko mula sa kanya. I tried my best to smile, but I failed because I sniffed instead of smiling at him. I averted my eyes from him and went to the students passing us.

"Ayos lang ang lahat Floyd, diba?" I assured when I looked back at him. Walang ganang tumango siya sa akin nang hindi tumitingin sa akin. I accepted his answer even though he didn't feel like talking to me now.

"Bakit sa tingin mo ba hindi maayos ang lahat, Cessy?" pagbabalik tanong niya.

Oo...

Balisa akong nagsalita dahil baka ma-misinterpret niya ang sinabi ko, "Hindi iyon ang ibig kong sabihin Floyd. How is your study? Napagod ka ba? Masakit ba ulo mo ngayon?" nag-aalalang tanong ko sa kanya. I wanted to touch him, but I was afraid he would remove my hand again like earlier. Mas mabuting ipirmi na lang ang mga kamay ko dahil baka mainis pa siya lalo at sa akin niya lahat ibubuhos iyon.

"You are not my mother to ask me about my education," he said to me.

"O-Oh..." I blinked my eyes because I didn't expect his answer to me. "Okay, then," I replied.