ကုဋေ ကားမောင်းရင်းပင် ဦးညိုဖုန်းနံပတ်ကို ခြေရာခံပေးရန် Messageပို့လိုက်သည်။
ထိုလုပ်ရပ်ကို ကျူးလွန်သူမည်သူမဆို ကုဋေတစ်ယောက်ကိုမှ အလွတ်ပေးလိမ့်မည်မဟုတ်။
သူ့အသည်းညှာလေးများကို ထိသည်က သူ့ကိုထိသည်ထက်ပင် ပိုဆိုးကြောင်း ထိုလူတွေသိစေရမည်။
သူ့အသည်းညှာလေးများအနား လေလေးတောင်ဖြတ်မတိုက်နိုင်အောင်လုပ်ပစ်မည်။
ဦးထင်အောင်ထူး အိမ်ရှေ့သို့ရောက်သောအခါ ကုဋေစိတ်ရှိလက်ရှိတံခါးကို ဖြတ်တိုက်ဝင်သွားချင်ပေမယ့် စိတ်ကိုထိန်းပြီး ဟွန်းကိုဖိတီးလိုက်သည်။
ထွက်ပေါ်လာသောဟွန်းသံအရှည်ကြီးကြောင့် အိမ်ထဲမှ ဦးထင်အောင်ထူး၏ လူများအလျိုအလျိုနှင့်ထွက်လာကြသည်မှာ 10ယောက်ထက်မနည်း။
ကုဋေ ထိုလူများကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး
“ဟက် တွင်းအောင်းနေတာတောင် နောက်လိုက်ခွေးတွေနဲ့...”
ဦးထင်အောင်ထူးလည်းထွက်လာပြီး ကုဋေကားမှန်းသိသဖြင့် တံခါးဖွှင့်ခိုင်းလိုက်ရာ ကုဋေရှေ့မှ ကိုးလို့ကန့်လန့်ရပ်နေသည့် လူများအကြားအရှိန်နှင့် မောင်းဝင်ပစ်လိုက်သည်။
အကုန်လုံးမှာလည်း ကုဋေထိုသို့ဝင်လာမည်မှန်းမသိသောကြောင့် လန့်ပြီး ဘေးအမြန်ခုန်ရှောင်လိုက်ရသည်။
ကိုယ်သာမရှောင်ပါက ဒီကားကပွတ်ဆွဲသွားတော့မည်မဟုတ်ပါလား။
“လုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်ကြ...ငါမခေါ်မချင်းအိမ်ထဲ ဘယ်သူမှဝင်မလာနဲ့...”
ရှူးရှူးရှားရှားဖြင့် တုတ်နှင့်ရိုက်ဖို့ပြင်နေသော လူများကို ဦးထင်အောင်ထူးအမြန်တားလိုက်သည်။
“ဟုတ်ကဲ့ပါသူဌေး.....”
ကုဋေ အကုန်လုံးကို တည်ကြည့်ပေးလိုက်ပြီး Boxထဲမှ စာအိတ်ကိုယူကာ ကားပေါ်မှဆင်းလိုက်သည်။
“လာပါ မောင်ကုဋေ အထဲကြွပါ...အန်ကယ်ဆီ ဘာကိစ္စများရှိလို့လဲ...”
ကုဋေ ဧည့်ခန်းထဲက ဆက်တီပေါ် တင်ပုလ္လင်ချိတ် ထိုင်လိုက်ပြီး
“ကိုယ်ရှည်ရှည်ဝေးဝေးမပြောချင်ဘူး...ကိုယ့်သားနဲ့ကိုယ့်အမျိုးသားနဲ့ ဘယ်မှာလဲ...”
