Yaşanmamışlıklar

02💚🐸

Üzerime baktım hastane kıyafetleri vardı. Yaralarımı görmemişlerdir dimi. Lütfen Allah'ım lütfen görmemiş olsunlar. Konuşmaya çalıştım, sesim çıkmadı. Artık yetmişti. Bu son olmuştu işte. Ağlamaya başladım ilk başta sadece ağladım gözümün önüne yaşadıklarım bir bir sıralandı. Abi dediğim adamın pis elleri, anne dediğim kadının beni duymaması hatta üstüne suçu benim üzerime atması, baba dediğim adamın tekmeleri tokatları. Gözümün önüne herşey geldi. Artık kendime de vuruyordum. Saçlarımı çekiştiriyordum. En son hatırladığım kadarıyla karşımda kadın ağlıyordu. Sonra gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı.

Mükemmel Yazarınızın Ağzından

Berkay meleğin öyle olduğunu görünce amcasını çağırdı hemen. Tarık Bey hemen doktora bağırdı. Almina Hanımı tutup bir yere oturttu. O sırada doktor gelene kadar Berkay Meleği tutmaya çalışıyordu artık kendine de zarar vermeye başlamıştı. Tarık Bey baktı kızına tutamıyordu Berkay artık hemen oda kızının yanına gidip tutmaya çalıştı. Doktor zaten bu süre içerisinde gelmiş iğneyi hazırlıyordu."Tarık Bey sıkıca tutun haraket ettirmeyin" dedi Doktor. Berkay Meleği sıkıca tutarken Tarık Bey ise Meleğin kolunu sıkıca tutmuş hareket etmemesini sağlıyordu. Doktor hızlıca iğneyi yaptı. Meleğin gözleri yavaş yavaş kapanıyordu. En son gözleri Almina Hanımda kalmıştı. Gözlerini kapattığını gören Berkay, Meleği geri yatırdı. Almina Hanım Meleğin hemen üstünü örttü. Meleğe bakıp iç çekti Almina Hanım. Kızını bu şekilde beklemiyordu açıkçası. Çok kötü haldeydi kızı. Tarık Bey bir kızına bir de eşine baktı oda bir iç çekti. Eşinin arkasından omuzlarını tutup dışarı doğru yönlendirdi. Berkay da onların peşinden hemen çıktı."Böyle şeyler çok normal kriz geçirmesi, kendine zarar vermesi gibi şeyler normal şeyler. İçindeki o şeyi bu şekilde dışarı atıyor. Bu şeylerin daha da ileri gitmemesi için bir psikolog ile görüşmesi daha iyi olur hem sizin için hemde onun için. Tekrardan geçmiş olsun" dedi Doktor. Tarık Bey sıkıntılı bir şekilde kafa salladı. Sonra arkasını dönüp gitti Doktor.

Bahçede oturuyorlardı Almina Hanım ile Tarık Bey. Almina Hanımın aklı kızındaydı. Nasıl söylerlerdi o ailenin gerçek ailesi olmadığını. Nasıl söylerlerdi yaşadığı bunca şeyin bir intikam uğruna olduğunu. O daha çok küçüktü."Biz ona nasıl söyleyeceğiz gerçekleri Tarık. Kaldıramaya bilir." Tarık Bey sıkıntıyla bir iç çekti"Bilmiyorum güzelim bilmiyorum nasıl soyliyeğiz. İlk defa böyle bir şey oldu. Herşeyin üstesinden gelen ben bundan gelemiyorum. Elim kolum bağlandı. Hiç bir çözüm bulamıyorum. Ben nasıl babayımki eğer başta korusaydım kızımı bu olmazdı" Almina Hanım hemen Tarık Bey e sarıldı tüm içtenliği ile. Bu adamı deli gibi seviyordu hala aynı ilk günki gibi. 10-15 dk daha oturup kalktılar. Almina Hanım kızının yanına gitti.

~°~°~°~°~°~°~°Melek'ten~°~°~°~°~°~°~°

Uyanalı nerdeyse yarım saat olmuştu. Öylece tavana bakıyordum, düşünüyordum.

Yanımda gene o kadın vardı. Sonra kapı açıldı bakmadım. Hiç mecalim yoktu hareket etmeye."Melek hadi canım otur seninle konuşmamız gereken şeyler var canım."dedi kadın. Yanıma gelip oturmama yardım etti. Mahcup bir şekilde baktım ona uğraştırmıştım kadını. Gülümsedi elimi tuttu, adamda bir tarafıma geçti."Melek aile bildiğin insanlar senin gerçek ailen değiller. Senin doğduğun gün iki kız doğmuş. Hemşireye verilen para sonucunda sizi bilerek isteyerek karıştırmışlar. Bunların hepsini baba dediğin o adam yaptırttı. Yani gerçek ailen biziz Melek."dedi adam. Ağır geliyordu bunlar. Tepki veremiyordum kafamdaki sesler susmuyordu. İnanmak istemiyordum. Ben ne yapmıştım. Günahım neydi benim. Sadece birine sarılıp ağlamak istiyordum. Kadın bunu anlamış gibi hemen bana sarıldı."Tarık hayatım sen dışarı çık." dedi kadın. Biraz sonra kapı sesi geldi. Bende hemen kadına doladım kollarımı. Ağlamaya başladım. Oda saçlarımı okşuyordu. Bu çok güzel bir histi. Ne kadar o şekilde durduk bilmiyorum ama kadın konuşmaya başladı"Şşşşş canım ağlama kendini harap etme daha fazla. Hem bak daha zamanımız var. Üzülme canım benim." diyerek beni kendinden uzaklaştırdı. Kadının yanında küçücük kalıyordum. Gözlerime baktı onunda gözleri doluydu. Kafamı öne eğdim onu üzmüştüm. Hemen kafamı geri kaldırdı. Anlamış gibi konuşmaya başladı"Güzelim üzmedin sen beni hem bak baban çok kızıyor kafa eğilmesine onun yanında yapma." O adamdan korkmam gayet doğaldı bence.