Yaşanmamışlıklar

09🖤🕷️

Tarık Beyciğimden Devam...

Meleği o evden kurtardığım zaman anlamıştım benim kızım olduğunu. Her zerresi başka bir çocuğumu andırıyordu. O kadar güzeldiki bazen onu nasıl koruyacağımı düşünüyordum. Çok masumdu, çok temizdi, çok güzeldi, çok küçüktü. Karanın Meleği alıp balkona çıkmasının ardından 5 dakika geçmişti. Bora ve Dora nın yakınlığı ne olacaktı bilmiyordum. Uyarmama rağmen anlamakta zorluk çekiyorlardı. Karan"Baba buraya bakın."demedi ile hemen ayaklandım. Bir şey olmuştu. Karanların olduğu kısma doğru hızlıca haraket ettim.

Melek bir yere odaklanmış durumda kendine zarar veriyordu. Hemen yanına gittim. Durdurmaya çalışıyordum ama kriz geçirdiği için durmuyordu."Sakinleştirici getirin."diye bağırdım.

Almina sakinleştiriciyi hazırlarken Melek durmadığı için kucağıma almıştım. Çok minik kalmıştı kucağımda. Ben onu tutarken biri kolumu tutmuştu. Almina iğneyi yapmaya başlayınca Meleğin gözleri benim gözlerime kenetlenmişti. Öyle bir bakmıştıki. Bakışlarıyla içimi yakmıştı. Yavaş yavaş gözleri kapanmaya başlamıştı. Tamamen gözleri kapanınca ayağa kalktım. Ve odasına doğru girmeye başladım

Yatağına bırakıp, üstünü örttüm. Biraz bakmaya başladım. Çok korkuyordum kendine zarar verir diye. Geçen sefer yaptığında aklım başımdan gitmişti. O da çok korkmuştu zaten ama bir daha yapar diye bir korku vardı içimde. Anlına öpücük kondurup arkamı dönüp odadan çıktım. Alminanın elini tuttum. O benim canımdı. O iyiki vardı.

Herkes oturmuş benim konuşmamı bekliyordu.(Geçen bölümde vardı o yüzden ne konuştuklarını yazmıyorum. Çünkü iki defa okuyunca sıkılırsınız. Yani tamamen sizi düşündüğümden<3.)

Ayağa kalkıp salondan çıktım. Bahçeye gittim. Cebimden sigara çıkardım. Bı dal alıp yaktım. Çok zorlanıyordum. Meleğe nasıl yaklaşacaktım. Dorayı ne yapacaktım. O da ne de olsa 14 yıllık kızımdı."Tarık biz ne yapacağız. Yol bulamıyorum. Kafayı yemek üzereyim."diyen eşime baktım."Güzelim beraber aşacağız. Hem bak ben yanındayım senin."diyip anlına öpücük kondurdum. Elim beline gitti. O kadar çok seviyordum ki onu anlatamam. Gözlerine baktığımda sanki bambaşka dünyaya gidiyodum. Erken evlenmiştik belki ama gerçekten çok sevmiştik. O mükemmel gülümsemesini sundu bana."Ben Meleğin odasına çıkıyorum hayatım. Uyandığında yanında olayım."dediğinde kafa salladım. Yanağıma öpücük kondurup arkasını dönüp yanımdan gitti. Arkasından baktım gidene kadar.

Sigaramı bitirip salona geçmiştim. Büyük oğlum Alp ile işler hakkında konuşuyorduk. Şirket şuan iyi ilerliyordu. Bu durumdan memnundum.

~°~°~°~°~°~°~°2SaatSonra~°~°~°~°~°~°~°

"TARIK ÇABUK YUKARI GEL"diye bağıran Almina'nın sesini duymamla. Yukarıya koşarak çıktım. Hemen Meleğin odasına girdim. Girdiğim gibi banyodan bir şeyin kırılma sesi geldi."Tarık ben uyuyodum. Uyanmış banyoya girmiş. Kapının kilit sesini duyduğum gibi uyandım. Sonra da işte bu sesler gelmeye başladı."dedi Almina. Banyonun kapısının önüne geldim."Melek hadi kapıyı aç."diyerek kapıyı zorlamaya başladım. Ama açılmıyordu. Bir çığlık sesi gelip bir şey daha kırılınca kapıyı daha çok zorlamaya başladım. Arkamdan Alp de zorlamaya başladı benle beraber."Alp kenara çekilip oğlum"dedim. Hemen sözüm ile kenara çekildi. Kapının kilit sesini duyunca geri çekildim. Açamıyordu. En sonunda kapı hızlıca açıldı. Melek o kadar hızlıca dışarı çıktıki. Meleğe baktım. Elleri kandı ayakları kandı. Deli gibi ağlıyordu. Gözlerime gene çok derin baktı. Bir şeyleri anlamamı istiyordu. Anlamayan çalıştım. O izin verdiyse bende izni kullanacaktım.

Yavaş yavaş yere çöktü. Hemen yanına çöktüm."Özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim""Özür dinlenecek bir şey yapmadın.""Yaptım. Banyoyu birbirine kattım. Karşınıza sürekli böyle çıkıyorum. Delirdim. Size göre bir evlatta değilim. Çocuklarınızla aranızı bozdum. Bunların hepsi benim suçum, ben hiç bir şey hak etmiyorum. İstediğiniz kadar dövün de. Gıkım çıkmaz. Çünkü hak ediyorum herşeyi. Beni eski evime bırakın. Orda yaptıklarımın suçunu çekiyordum zaten. Siz de eski düzeninize güzelce devam edin. Ben hiç olamamışım gibi. Ne zaman var olduysam."dedi. kısık sesiyle. Çok haksızdı. Sıkıntılı bir nefer verdim. Onu asla eski evine bırakmazdım. Son cümleyi duymadığımı düşünüyordu ama duymuştum.

"Seni kucağıma alabilir miyim?" diye sordum. Kafa salladı. Canını yakarım diye korkuyordum. O yüzden yavaşça aldım kucağıma. Odadan çıktım. Bizim odamıza doğru giymeye başladım. Kafasını omzuma koymuştu. Çok korkuyordu. Çok utanıyordu. Koyarken bile tereddüt etmişti.

Odadaki yatağa bıraktım onu. Yıkılmıştı. Almina arkamdan"Melek banyo yapmak ister misin"diye sordu kafa salladı. İkiside ayağa kalktı.

Almina kapıyı kapatmadan" "Güzelim bir şey olursa buradayım. Bir seslenişinde gelirim hemen."dedim. Gülümsedi kafa salladı. Onlar girince kendimi hemen koltuğa attım.

~°~°~°~°~°~°~°~°20DkSonra~°~°~°~°~°~°~°

Kapının açılma sesini duyduğumda ayağa kalkıp kıyafetleri verdim.Almina'nın kıyafetleri istediğini anlamıştım. Hemen uzattım. Almina kıyafeti aldığı gibi kapıyı kapattı.

~°~°~°~°~°~°~°~°15DkSonra~°~°~°~°~°~°~°

Kapının açılma sesini duymamla ayağa kalkmam bir oldu. Almina ile Melek çıkmıştı. Almina Meleği yatağın oraya götürdü ve yatağa yatırdı. Ne isterse yapıyordu, Melek. Anlına bir öpücük kondurdu Almina. Durmuyordu Meleğin göz yaşları. Gözlerini kapattı. Almina Meleği bir süre izleyip arkasını döndü. Bana baktı. Gözlerinin altında yaşlar vardı. Kollarımı açtım. Hemen yanıma gelip bana sarıldı. Biz böyleydik. Birbirimizden güç alırdık. Çok nadir ağlardı Almina. Çok güçlü bir kadındı. Onun gibi bir eşim olduğu için mutluydum. Yavaşça koltuğa götürdüm. İkimizde oturduk. Kolumun altına aldım. Göğsüme uzanmıştı. İkimizde Meleğe bakıyorduk."Kendini pis hissediyor. Ne yaşadıysa çok büyük tramvaları var. Tarık. O kadınla kızın saçlarını bir bir yolmak istiyorum. Görmedinmi salonda kafası hep eğik. Gözleri hep yerde. Öyle alıştırmışlar onu. Çok utangaç. Bazı şeylerden hep mahrum kalmış. Sırtındaki yaraları görsen. Benim canım acıdı o nasıl katlandı. Hepsini tek tek öptüm belki geçer diye. Çok zayıf sırtındaki kemikler sayılıyor. Çok küçük."diyen Almina'yı dikkatle dinlemiştim. Sıkıntılı bir nefes verdim.

Bir süre daha böyle durmuştuk."Tarık sen Arslan'ın yanında yat olur mu? Bende Meleğin yanında yatayım uyanırsa hemen bende kalkarım." kafa salladım haklıydı. Ayağa kalktım. Giyinme odasına girdim. Üstümü değiştirdim. Almina da kıyafetlerini giymişti. Yanına gidip anlına öpücük kondurdum."İyi geceler güzelim. Bir şey olursa hemen söyle olur mu?"kafa salladı. Yanağıma bir öpücük kondurdu. Arkamı dönüp odadan çıktım.

Arslan'ın odasının kapısının önündeydim. Kapıyı tıkladım."Gell" diyen oğlumu duyduğumda kapıyı açtım. "Aslanım bu gece odana misafir olabilir miyim?" diye sordum. Hevesle gülümseyen oğluma baktım. Hızlıca kafa salladı. Gülümseyerek içeri girdim."Baba den bekle hemen üstümü değiştirip geleyim."dedi Arslan. Kafa salladım.

Şuan Arslanla, yatağına uzanmıştık."Baba Meleğin durumu neden öyle ona üzülmeye başladım.""Oğlum Meleğe üzülme olur mu. Onun buna ihtiyacı yok." dedim. Kafa salladı.

Kafamı eğip Arslana baktım uyumuştu. Benim de uykum gelmeye başlamıştı. Gözlerimi yavaş yavaş kapatmaya baslaidm. Aklımda iki güzellikle.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bölüm olmadı. Hiç içime sinmedi yaa.

Neyse hemen atayım bari.

YORUM YAPINNNNN AAAAAA

Nasıldı Tarık Beyciğimden bir bölüm?

Bu sefer oyu da yorumu da bir tık yukse tutacağım.

Bir dahaki bölümde görüşmek üzere canlarım 🖤🐄

17Oy 20Yorum