Yaşanmamışlıklar

50💚🦖

"Hadi güzelim!"

"Tamam Kurt geliyorum!"

Hızlı hızlı yanına gittim.

"Hadi çıkalım yavrum."

Kafa sallayıp ayakkabılarımı giydim. Eve dönüyordum.

Beraber kahvaltı yapmış sonra toplamıştık. Akşam yemeğini de aynı. Saat şuan 9-10 gibiydi. Anca giderdik.

"Kapıyı kilitle!"

"Kilitledim Melek!"

"Kemerini tak."

"Taktım Kurt."

Sonra yol. Babama yola çıktığımıza dağir mesaj attım.

Kurtun sağ eli, elimi tutuyordu.

"Seninle kalmaya alıştım seni nasıl bırakayım?"

"Bilmem."

Sonra yola dalıp gittim.

Asaf abim ile nasıl olacaktık? Nasıl karşılanırdım evde?

"Melek güzelim endişelerini benimle paylaş." dedi Kurt. Bir eli çenemi tutup kendine çevirmişti.

"Ben... sadece korkuyorum." Derin nefes verdim.

"Fark ediyorum. Akışına bırak. Herşeyi akışına bırak. Emin ol senin için en iyisi bu olur yavrum."

"Denerim."

"Deneme yap yavrum."

ᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈ

"Güzelim hadi kalk geldik."

Gözlerimi açtım.

Camdan dışarı baktığımda eve geldiğimizi gördüm.

"Hadi bakalım." dedi Kurt.

Kemerimi açıp arabadan indim.

Bir tane koruma buraya doğru geldiğini gördüm.

"Kurt Bey arabayı park edeyim."

"Gerek yok hemen çıkacağım."

Sert hâline bürünmüştü.

Elimi sıkıca tuttu Kurt. Eve girmeden önce yanağına kocaman bir öpücük kondurmak itedim. Ve kondurdum. Kalbim derimi yırtmak ister gibi çarpıyordu.

Kurt güldü.

Kapıya vurdum.

"Hoş geldiniz!"dedi annem.

"Hoş bulduk."diye mırıldandım. Anneme sarıldım. Oda bana sardı kollarını.

Herkes evde olmalıydı. Pazar günüydü.

Beraber salona geçtik. Kurt elimi bırakmıştı.

Babam ayaktaydı. Hemen kollarını açtı. Koşar adımlarla yanına ilerledim sıkıca sarıldım. Onu cidden çok özlemişim.

"Babacığım!"diye sevinçle ismini söyledim.

"Güzelim!'

Daha sıkı sardı kollarını babam.

"Çok özledim baba!"

"Bende çok özledim küçük tatlı kızımı."

Öpücük kondurdum iki yanağınada.

"Hadi ama bende öpeceğim kardeşimi!"diye sitem duydum arkamdan. Alp abimdi.

"Banene bende özledim kızımı."diye yakındı babam.