Yaşanmamışlıklar

25🖤🌚

"Melek benim ile. Haberin olsun Tarık. Sana çok darıldım. Bu kadar güzel bir kızın olduğunu neden söylemedin bana."küsmüş gibi bir ses ile konuşmaya devam etti."Vücudu, yüzü ve o mükemmel dudakları beni kışkırtıyor."dedi. Ağzımda her ne kadar bant da olsa ses çıkarmak için uğraşıyordum. Ağlıyordum, nefesimde kesiliyordu.

Adam bana döndü. Yanıma doğru yaklaştı. Gözleri vücudumdaydı."O çok iyi. Ateş, az önce Tarık dedim ama bana darılma. Sen sevmezsin Tarık ismini."dedi adam. Biraz sonra adam gür bir kahkaha attı."Ateş, Ateş beni tanımamışsın. Neyse bizim Melek ile işlerimiz var."dedi gene kahkaha attıp telefonu kulağından çekti.

Dibime dibime girdi. Ağzımdaki bantı çıkardı. Yavaş yavaş. Ellerini dudaklarıma attı. Kafamı geriye çekemeye çalıştım. Diğer eli saçıma yapıştı. Dudaklarımdan büyük bir çığlık koptu. Çığlığım odada yankılandı."Ne de olsa o tapılası dudaklarına zarar gelmesini istemeyiz değil mi güzelim."dedi adam. Kafamı iki yana salladım. Dudağımdaki parmakları çeneme doğru indi. Kulağıma doğru yaklaştı. O iğrenç sesi ile konuşmaya başladı.

"Mmm istediğim şeyin erken olmasını istersen yanlış haraketlerine devam edersin. Ne de olsa ben bunu istedikten sonra istersen erkene bile çekeriz güzelim."dedi. Kafamı iki yana salladım."İstemiyorum ben."dedim titreyen sesimle."İstersin istersin. Siz kızlar ilk başlarda naz yapmayı seversiniz."dedi adam. Sesi fısıltı gibi çıkıyordu. Saçlarımdaki elleri sıklaştı. Canım çok yanıyordu. Çenemdeki eli çenemi daha da çok sıkmaya başladı. Bitmiyordu, gitmiyordu. Tanrım, yardım et.

"Tarık yani baban olacak o şerefsiz yüzünden başıma gelmeyen kalmadı. Babalarının suçlarını çocukları ödermiş. O şanslı çocukta sensin Melek."dedi adam.

Saçlarımı gene çekti. Büyük bir çığlık daha attı."Bırak beni ne olur."dedim."Iıı bırakmam. Bana alışmaya çalışsan iyi olur güzelim. Uzun süre benimsin, benimlesin."dedi adam."Ben kimsenin değilim."dedim tok sesimle. Bu konuda çok katıydım. Ben kimsenin değildim, olamazdım."Sen benimsin."diye bağırdı. Adam geri çekildi."Sana sürprizim var güzelim."dedi adam."Ahh biz seninle tanışmadık. Ben Aydın, Aydın Doğan."dedi.

"Sonra göstereyim sürprizimi. Merakla biraz."dedi. Arkasını döndü. Kapıya doğru ilerledi."Görüşmek üzere güzelim."dedi ve çıktı.

Oda karanlıktı. Çok korkuyordum. Ağlamaya başladım.

Birine çarptıktan sonra arkamdan biri ağzıma bir bez tutmuşlardı. Sonra gözümü burada açmıştım.

Azıcık ışık yandı. Etrafa göz gezdirdim. Karşımda kamera vardı. Kafamı azıcık arkaya çevirdim arkamda yatak vardı galiba. Lüks bir oda değildi. Duvarlar yeşil yeşildi. Zaten kokuda vardı. Birde masa vardı, masanın üstünde telefon.  Unutmuştu. Eğer alırsam işte o zaman belki kaçardım. Oradan Tarık Beyi aramıştı.

İpleri çıkarmaya başladım. Bol bağlamışlardı. Hızlıca çıkardım. Ayağa kalktım. Telefonu elime aldım.

Numarayı ararken ilk başta numara gördüm. Hemen üstüne bastım.

Arkamdan kapı sesi geldi. Elimdeki telefonu yere düşürdüm. İçeri o adam girmişti.

"Sen erkene almak istiyorsun anladımm. Demiştim yani değil mi? Kızlar nazı severler diye." dedi."Hayır hayır."dedim kafamı iki yana sallarken. Ağlamaya başladım.

Üstüme üstüme geldi."Oğlum şu kamerayı ayarla. Bizim işimiz var. Bu güzellikle."dedi Aydın denen adam. Kollarımı yakaladı. Boyu benden uzundu. İşte şimdi ölmüştüm.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Gene kısa oldu ama olsun.

Aydın Doğan?

Oyları unutmayalım. Geçen bölüme çok az geldi.

Haydi görüşmek dileğiyle okuyucularımmm 👋🏻🖤🌚