Melek, hayatın bütün zorluklarını görmüş üzerinden gelmeye çalışırken altında kalmış kız...
Nefesim arada kesiliyordu. Bileğimi çok sıkmışlardı. Canımı yakıyordu. Hiç bir şey yapmadım.
Bitkinim, yorgunum, kırgınım.
Uyumak istiyordum. Yine ve yenide...
Gözlerimi yavaş yavaş açmaya çalıştım. Çok acıyolardı vücudum da aşırı bir ağrı vardı. Ağrıdan dolayı inledim. Gözlerimi tamamıylan açıp etrafa baktım. Yatağın karşısındaki koltukta Almina Hanım kafasını geriye atmış uyuyordu. Kendimi çok kötü hissetmiştim. Benim yüzümden bu haldeydi. Yavaş yavaş ayağa kalktım basım dönmüştü. Ama ayakta durdum zorlukla. Banyoya yürümeye başladım. Yavaşça kapıyı açıp kapattım. Kapıyı kilitlemiştim.
Aynadan kendime baktım. Yüzümdeki yaralar acınası bir haldeydi. Gözlerim kızarmış alt kısmı morarmıştı. Kendimden bir kere daha nefret ettim. Ağlamaya başladım. Ne kadar çok ağlıyordum ben böyle. Yavaş yavaş yere çöktüm. Bacaklarımı kendime çekip kollarımı bacaklarıma doladım. Sesli ağlıyodum. Çok yorulmuştum. Ben ölmek istemiyodumki. Benim daha hayallerim vardı. Kafamı arkadaki dolaba vurdum.(Yani kafasının arka kısmını anlayın lütfen yaaaa.) Çok yalnız hissediyodum(Bende öyle hissediyorum Melek...). Elimi ağzıma kapattım.
Yanımda haraketlilik hissedince yanıma baktım. Eski abim oradaydı. Onu görünce çığlık attım"Seni bırakıcağımı mı düşündün Melek." bunu dedikten sonra kahkaha attı. Ben ise ayağa kalktım. Benden sonra hemen oda kalktı. Geri adım atacaktımki bileğinden sertçe tuttu. Yüzü korkunç bir hal almıştı."Sen bizi bırakıp gittin Melek. Bunu çok kötü ödeyeceksin."diyip elini kaldırınca hemen yanımda olan parfüm şişesini elime alıp kafasına vurdum. Kaybolmuştu. Şimdi arkamda nefes hissetmiştim. Hızlıca arkamı dönüp arkama baktım. Bu da eski ablamdı"Çok çirkinsin biliyor musun Melek. Onlar bile seni istemiyor. Kim seni isterki."diyip kahkaha attı. Yanımda bulunan cam bir şey vardı. Hemen onu alıp ona attım. Cam şişe duvarda kırıldı. Eski abla yok oldu. Bu sefer köşeden eski annem çıktı."Sen varya sen. Hele geri bir gel burnundan fitil fitil getireceğim hayatı." bu dediğinden sonra çok güçlü bir çığlık attım. Ağlıyordum. Ayağıma camlar hep batmıştı. Yerler kan olmuştu. Kapıyı açmaya çalıştım. Ellerimin acısını hissetmiyordum. Ama anahtar kan olmuştu. Kapıyı açmıştım. Kendimi hemen dışarı attım. Ellerimi aşağı indirdim.
Karşımda Tarık Bey vardı. Onun arkasında Almina Hanım, büyük 3 abi vardı. Tarık Beyin gözlerinin içine baktım. Belki acı çektiğimi görürdü. Belki yardımcı olurdu. Ne kadar bir erkek de olsa yardıma ihtiyacım vardı. Deliriyordum yavaş yavaş. Bu evde bir ona bir de Almina Hanıma yavaş yavaş güveniyordum. Diğerleri beni ürkütüyordu. Yere çöktüm. Kafamı öne eğdim. Kollarım tam bacağımın üstündeydi. Sarsılarak ağlamaya başladım. Kendimi çok pis hissediyordum. Bir türlü temizlenmemiştim. Zaten ne zaman temiz olacaksam.
Biri önüme çöktü. Ellerini çenem koyup kafamı kaldırdı."Özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim." dedim Tarık Bey olduğunu anlayınca."Özür dinlenecek bir şey yapmadım.""Yaptım. Banyoyu birbirine kattım. Karşınıza sürekli böyle çıkıyorum. Delirdim. Size göre bir evlatta değilim. Çocuklarınızla aranızı bozdum. Bunların hepsi benim suçum, ben hiç bir şey hak etmiyorum. İstediğiniz kadar dövün de. Gıkım çıkmaz. Çünkü hak ediyorum herşeyi. Beni eski evime bırakın. Orda yaptıklarımın suçunu çekiyordum zaten. Siz de eski düzeninize güzelce devam edin. Ben hiç olamamışım gibi. Ne zaman var olduysam."dedim kısık sesimle. Ağlayarak, aralarda hıçkırarak söylemiştim. En son cümleyi çok kısık söylemiştim. Tarık Bey sıkıntılı bir soluk verdi. Oda beni haklı bulmuştu. Haklıydım da."Seni kucağıma alabilir miyim?" diye sordu Tarık Bey. Bu soruya mecburen kafa salladım. Canımı yakmaktan korkarcasına kucağına aldı. Odadan çıktı. Omzuna kafamı koymuş, gözlerimi kapatmıştım. Odanın çaprazındaki bir odaya girdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ummm ben biraz beğendim)
Beni yatağa oturttu. Peşimizden Almina Hanımda girmişti. Kapıyı kapatıp, bizim olduğumuz tarafa yürümeye başladı."Melek banyo yapmak ister misin?"diye sordu Almina Hanım. Şuan sadece uyumak istiyordum, ama onuda kırmak istemiyordum. Buna da kafa salladım. Yavaşça ayağa kalktım. Banyo olduğunu düşündüğüm. Yere ilerlemeye başladım. Kapıyı açıp içeri girdim. Arkamdan Almina Hanımda girdi."Güzelim bir şey olursa buradayım. Bir seslenişinde gelirim hemen." dedi Tarık Bey. Almina Hanım kafa salladı ve gülümsedi. İçerik geçtikten sonra kapıyı kapattı. Bana baktı bense ona soru dolu gözlerle bakıyodum."Seni ben yıkayacağım. Lütfen itiraz etme."dedi bunada mecburen kafa salladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkamı dönüp üstümü yavaş yavaş çıkarmaya başladım. Yaralarımdan ben bile iğrenirken o ne yapacaktı. Ben kendimi çok kötü hissediyodum. Birine ihtiyacım vardı. Haykırmak istiyordum. Ağlayarak üstümü çıkarttım. Sadece iç çamaşırlarım kalmıştı. Utanıyordum. Yanıma geldi. Ona baktım. Yaralarıma bakıyordu. Tam yanıma geldiğinde ondan bir kere daha kısa olduğumu farkettim. Gözlerine baktım o da benimkine baktı. Acıyarak bakmıyordu. Sanki bana acımak yerine merhamet gösteriyordu. O duyguyu görmeyeli çok uzun zaman olmuştu. Kafamı öne eğik ağladım. Hıçkırıklarım çıkmasın diye elimi ağzıma kapattım.
5-10 dk ben ağlamış, o ise beni dinlemişti. Hala ağlıyordum. Yavaş yavaş banyoya doğru yürümeye başladım. Ben banyoya girdikten sonra suyu açmıştı. Beni bir şeye oturtmuştu. Saçlarımı yavaş yavaş yıkamaya başladı. Korkuyordu, korkuyordum. Canımı yakmak isteniyordu belki ama canım zaten yanıyordu."Almina Hanım lifi bastırır mısınız. Temizlenmek istiyorum."dedim."Sen zaten temizsin Melek." dedi. Kafamı iki yana salladım."Ben pisim Almina Hanım. Bakın bana ne kadar kötüyüm, pisim, kirliyim. Vücudum yaradan görülmüyor bile." bunları o kadar utanarak söylemiştimki yerin dibine girsem daha iyidi. Arkamda olduğu için bakamıyordum ona.
Beni tamamen yıkamıştı. Suyu kapattı. Omuzlarımdaki yaraları öpmeye başladı. Üretmiştim ama çok iyi gelmişti. Dur durak bilmeyen göz yaşlarım gene durmamıştı."Güzelim, güzel kızım. Bu yaraların hepsini tek tek iyileştireceğiz. Sen pis değilsin en temizimizsin sen hatta. Umudunu hiç kaybetme. Senin arkanda ben varım Tarık var." oda artık ağlıyordu. Sırtımdakileri öpüyordu şimdi.
Beni ayağa kaldırdı. Üstüme bornozu giydirdi. Beni öyle bırakıp. Kapıyı çok azıcık aralamıştı. Tarık Beydi galiba kıyafet uzattı. Alıp kapıyı kapattı. İç çamaşırları uzatıp arkasını döndü. Hızlıca giydim. Giyindiğimi anlamış gibi tam zamanın da arkasını döndü. Dolaplarlan bir şeyler aldı. Yanıma gelip vücudumdaki yaralara kremi sürmeye başladı. O kadar iyi geliyorduki anlatamam. Hepsine tek tek sürdükten sonra kolumdaki kesiklere bir şeyler yaptı. Üstümü giydirmeye başladı. Ne isterse yapıyordum. Birde zaten şuan çok utanıyodum.
Tamamen giyinmiştim. Arkamdan ittirerek dışarı çıkardı beni. Tarık Bey oradaki koltuğa oturmuş kollarını dizlerine koymuş, kafasını ellerinin arasına almıştı. Biz çıkınca hemen ayağa kalktı. İkisiylede göz göze gelmek istemediğim için kafamı yere eğdim.
Almina Hanım beni yatağa doğru ilerletti. Yorganı açıp beni yatırdı. Robot gibiydim ne isterse yapıyordum. Yatağa geçip cenin pozisyonu aldım. Üstümü örtüp, başımı öptü Almina Hanım. Gerçekten hiç durmadan akan göz yaşlarımın artık durmasını diledim. | | | | | | | | | | En uzun bölümlerimden oldu buu.
Nasılsınızzzzz
Bu bölümde ruh halimi yansıttım, istemeden. Kusura bakmayın.
Almina Hanım?
Melek?
Tarık Bey?
Bakın ben paylaştım daha oyu geçmeden. Sizde lütfen oy verin.
