Melek, hayatın bütün zorluklarını görmüş üzerinden gelmeye çalışırken altında kalmış kız...
Nefesim arada kesiliyordu. Bileğimi çok sıkmışlardı. Canımı yakıyordu. Hiç bir şey yapmadım.
Bitkinim, yorgunum, kırgınım.
Uyumak istiyordum. Yine ve yenide...
Hızlı hızlı merdivenleri inmeye başladım. Uyuya kalmıştım. Şuan okul için çıktığımız saatti.
Kurt'un gelmesinin ardından bir hafta geçmişti. Bu hafta içerisinde sınavlarımız başlamıştı. Haftaya cuma karne alacaktık. Yani birinci dönem bitiyordu. Sınavlarım ne çok iyi ne çok kötü geçiyordu. Ama ilk sınavlarım yüksekti.
Bu bir hafta da Bora hariç hepsi ile aram çok iyi gidiyordu. Bugün bütün abiler, Arslan, Bora ve Dora ile vakit geçirecektik. Kurtu çok düşünür olmuştum. Kendimi ne zaman boş bulsam aklıma hemen o geliyordu. O olmazdı.
Kapıda beni bekliyor olacaklar ki "Nerede kaldın ne. Ağaç olduk burada."dedi Dora. Kafamı eğdim haklıydı."Özür dilerim. Uyuya kalmışım."dedim."Önemli değil güzelim."dedi Umut abi ima ile.
"Umut, Barış Melek kahvaltı yapmadı. Tenefüste yedirin bir şeyler."dedi Almina Hanım."Tamam anne. Merak etme sen."derken yüzünde sırıtma vardı. Yanmıştım.
"Melek ilk ders hangi sınavımız var."diye sordu Bora. Ona bakmadan cevap verdim."Coğrafya sonra Tarih var."dedim."Tamam"dedi.
Ben dün çalışmıştım. Zaten son sınavlardı.
"Sıranın üstünde hiç bir şey kalmayacak. Hızlı olun sizin vaktiniz gidiyor. Benim değil."diye bağırdı hoca.
Son sorum kalmıştı. Hemen onu da yaptım. Bitmişti. Derin bir nefes verdim. Geriye yaslandım. Zilin çalmasına daha vardı. 20 dakika da bitmişti sınav. Sınavı alıp ayağa kalktım. Hocanın önüne koydum. Arkamı dönüp hemen yerime geçtim. Bir kağıt çıkarıp resim çizmeye başladım. Severdim çizmeyi. Güzelde çizerdim Geçen gün gördüğüm bir resim geldi aklıma. Onu çizecektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Tam halini düşünmeyin biraz yarım.)
Zil sesini duydum. Resme baktım. Tam bitmemişti. Diğer derste devam ederdim. Bundan sonraki dersimiz coğrafyaydı. Hoca büyük ihtimalle kontrol ederdi kağıtları. Öğle arasından sonra da tarih sınavı vardı.
"Melek kızım 90 almışsın."dedi coğrafya hocası. Derin bir nefes verdim. Sınıfın hepsi neredeyse çok düşük almıştı. Bora 70 almıştı. En yüksek benim notumdu galiba. Coğrafya dersini sever ve dinlerdim.
Gün sonunda bitmişti. Tarih sınavı da iyi geçmişti. Öğle arası Umut ve Barış abi zorla yemek yedirmişlerdi. Öğle saatine kadar her tenefüste yanıma gelip kantine indirmek istemişlerdi, bir şekilde ikna etmiştim. Ama öyle tenefüsü de çıkarmışlardı acısını. .
Daha hiç birine abi dememiştim. Karşımdaki dolaba baktım. Nereye gideceğimizi bilmiyordum ona göre giyineyim desem.
En az on dakika bakındım öylece. Sonra rastgele bir şey aldım giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben Meleği, Umut, Barış ve Asafı alayım."dedi Alp abi."Yaaa ama abi ben ablamla binmek istiyorum."diyince ona bakıp gülümsedim. İlk defa abla dememişti. Bu bir hafta da Arslan ile çok yakın olmuştuk. Bana abla diyordu. Her ne kadar aramızda az bir yaş da olsa."Aaaa Arslan ben senin ablan değil miyim?"diye sordu Dora. Çok yapmacık bir şekilde söylemişti."Ben kendi ablam ile binmek istiyorum demiştim ama."dedi Arslan.
Dora'ya gerçekten çok üzülüyordum. Kimse onu istemiyordu. Evet, bana öyle yapmış olabilirdi ama işte. Dora yüzüne yapmacık bir üzgünlük koydu.
"Şey nereye gideceğiz?"diye sordum."Sürpriz."dedi Alp abi."Peki"dedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Buraya mı gireceğiz yoksa."dedim Alp abiye dönerken. Sonra utandığım için kendime döndüm. Kafamı eğdim."Neden utandın şimdi."dedi Kağan abi. Omuz silktim."Melekcim şimdi sen hiç gelmemişsindir buraya."dedi Dora."Evet hiç gelmedim."dedim bende.
Gemiden inmek için Alp abinin elini tuttum. Yardımcı oluyordu. Derin nefes verdim. Belimden tutmuştu indirmek için.
Karşıdaki manzaraya baktım. Çok güzeldi. Büyülenmiştim.
Burada beraber yemek yiyecektik. Hep beraber oturduk. Bir yanıma Alp abi diğer yanıma Karan abi oturdu. Kafamı kaldırıp etrafa baktım. Biri ile göz göze geldik. Göz kırptı. Demirdi. Onun burada ne işi vardı.
Bana bakıyordu. Alp abiye döndüm. Koluna dokundum."Efendim güzelim."dedi."Bahsettiğim çocuk burada. Ve bana bakıyor. Korkuyorum abi."dedim. Anlatmıştım ona ben. Ve ilk defa abi dememiştim o yüzden sorun etmemişti şuan. İlk söylediğim zaman çok sevinmişti. Kaşlarını çattı. Etrafa baktı. Gördü herhalde.
"Tamam güzelim. Korkmana gerek yok."dedi Alp abi. Kafa sallayıp önüme döndüm. Biraz sonra Demir ayağa kalktı. Ondan sonra Alp abide kalktı."Ben geliyorum."diyip masadan gitti. Arkasından baktım. Bir şey olmazdı çünkü Alp abi Demirden daha büyüktü. Fizik olarak da yaş olarak da.
Yemeklerimiz gelmişti. Ama Alp abi daah gelmemişti."Ben hemen geliyorum."dedim. Arkamı dönüp hızlıca içeri girdim."Sen kimsinde sürekli kardeşimi rahatsız ediyorsun." diye bağırdı Alp abi. Onları izliyordum. Beni göremiyecekleri bir yerden."Ne rahatız etmesi. O beni rahatsız ediyor."diye bağırdı Demir. Alp abi elini yumruk yaptı tam vuracakken hızlıca koşarak yanlarına gittim. Elini tuttum."Abi bırak gidelim."dedim.
"Senin ile sonra görüşeceğiz şerefsiz."dedi Alp abi. Sonra beraber masaya döndük. Yemeğimi yemeye başladım.
Yemek yemiş eve dönüyorduk. Dora sürekli laf söylediği için erken kalmıştık. Başım dönüyordu. Midem bulanıyordu. Elimi ağzıma kapattım."Abi dur dur. Meleğe bir şey oluyor "diye bağırdı Asaf abi. Hemen kapıyı açtılar. Dışarı çıktım. Basım çok dönüyordu. Gözlerim kaymaya başladı. Kendimi karanlığa bıraktım. | | | | | | | | | | Ne oldu sizce?
Bu arada 9 bin olduk. Çok teşekkür ederim. Sizi seviyorum 🐸💚
