Melek, hayatın bütün zorluklarını görmüş üzerinden gelmeye çalışırken altında kalmış kız...
Nefesim arada kesiliyordu. Bileğimi çok sıkmışlardı. Canımı yakıyordu. Hiç bir şey yapmadım.
Bitkinim, yorgunum, kırgınım.
Uyumak istiyordum. Yine ve yenide...
Yemek odasına girdiğimizde Tarık Bey bize döndü. Onun iki yanıda boştu. Almina Hanım ellerini omuzlarıma koyup ilerletmeye başladı. Tarık Beyin sol kısmında kalan boş sandalyeyi eş geçip, onun yanında olan oturan adamı kaldırıp beni oturttu kendi de benim yanıma oturdu. Adama Tarık Beyin sağ tarafını işaret etti. Adama mahcup bir şekilde baktım. Yüzüme baktı kızacak diye beklerken beni şaşırtıp gülümsedi. Tebessüm etmeye çalıştım bende."Hadi başlayalım afiyet olsun"dedi sert sesi ile Tarık Bey. Herkes yemeye başladı. Zaten biz gelmeden çorbalar koyulmuştu. Çorbayı yavaş yavaş içtim. Zaten karnımda doymuştu. Tabağımı alınca Almina Hanım kafamı istemiyorum anlamında salladım."Neden bir şeyin mi var canım?"diye sordu."Hayır karnım doydu teşekkür ederim."dedim çok az çıkan sesim ile.
Şuan ise herkes oturmuş konuşuyordu. Bir yanımda Tarık Bey bir yanımda ise büyük bir abi vardı. Hepsi çok büyüktüler. İsimlerini bilmiyordum. Ben ise kafamı öne eğmiş düşünüyordum. Bundan sonra ne olacak diye. Ne yapacaktım ki ben. Okul vardı bana nasıl davranacaklardı. Kafamın içindeki sesler susmuyordu zaten bıkmıştım onlardan da. Kapının oradan ses geldi. Kafamı hemen oraya çevirdim.
O adam vardı nasıl gelmişti buraya. Hızlıca ayağa kalktım. Bir yandanda geri geri gidiyordum. Üstüme geliyordu."Yanıma alacağım seni kızım. Hem bak abinde seni çok özledi. Annen yolunu gözlüyor güzelim."dedi pis sırıtma ile. Kafamı hayır manasında salladım. Geri geri gidiyordum. Ayağım takıldı düştüm. Allah kahretsin kimse yardım etmiyordu. Ağlamaya başladım."Hadi güzelim eve gideceğiz. Daha çok işimiz var bizim seninle. Hem sen onlarla nasıl gidersin he ." Diyip bağırdı. O bağırınca bende çığlık attım. Hem ağlıyor hem bağırıyor hemde çığlık atıyordum. Kriz geçiriyordum şuan. Beni alıp götürecek miydi yani. Onlar sensiz yapamaz Melek. Hayır gitmezdim onlarla. Biri kollarımı tutu. Arkasında o adam vardı yüzünde pis bir sırıtış ile."Sakin ol burda kimse yok. Kimse seni götüremez. Bırakmam seni" biri konuşuyordu kim olduğunu anlamıyordum ama sesinde yatıştırıcı etkisi vardı. Gözlerimi kapattım. Adam kim ise bana sarıldı. Kokusu çok güzeldi. Şuan öylece oturmuş biri ile sarılıyordum. Gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladım. O adam yoktu etrafta seste yoktu. Aklıma bana sarılan adam gelince geri çekildim korkuyla. Tarık Beydi. Bana güven vermişti onunla sarılmak. Etrafa göz gezdirdim. Hepsi oturmuş pür dikkat bana bakıyorlardı. Kimisinin gözlerinde hala nefret ve iğrenme vardı. Almina Hanımın gözlerinde endişe vardı ama ağlamıyordu.
Ben delirmeye mi başlamışım. Ama onlar buradaydılar gerçeklerdi. Hayal değillerdi. Tarık Beye baktım. Yüzünden hiç bir ifade okunmuyodu. Ayağa kalktım bacaklarım tir tir titriyordu. Yavaş yavaş arkama bakmadan salondan çıkmaya başladım. Merdivenlere yöneldim en üst kata kadar yavaş yavaş çıktım. Odaya girdim. Bir tane rastgele pijama takımı aldım. Giydim.(İnek takıntısı olan o mükemmel insanlar sizleri arıyorum)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Saçlarımıda topladım hemen açık kaldığı zaman beni afakanlar basıyordu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yatağa oturdum. Kitaplık kısmına baktım. Test kitabı vardı. Aralarından matematik test kitabı var mı diye baktım. Vardı. Hemen ayağa kalkıp aldım. Çalışma masasına oturdum. Kitabı açıp çözmeye başladım.
~°~°~°~°~°~°~°Gece Saat 12~°~°~°~°~°~°~°
Kafamı kaldırdım. Boynum ağrıyordu. Elimle boynumu ovdum. Yaralarımda açılmaya başlamıştı. Krem sürmem gerekiyordu. Ayağa kalktım. Neredeyse kitabın iki-üç ünitesini bitirmiştim. Banyoya gittim. Belki orada vardır krem yada ağrı kesici.
Her yere bakmıştım ama yoktu. Kapı açıldı yavaş yavaş. Yatakta oturuyordum. İçeri Almina Hanım girdi. Beni görünce gülümsedi."Doktor ilaç ve krem vermişti. Sürmeye geldim canım"dedi gülümseyerek. Sürmesede olurdu. Çünkü yaraları görünce canı acırdı ve üzülürdü kimse benim için üzülmesindi. "Ben kendim sürebilirim." dedim. Kafasını hayır anlamında salladı bende mecburen "tamam" dedim. Yanıma geldi üstümü çıkartım. Sırtımdaki yaralar vardı. Arkamı döndüm utanmıştım. İçimde yarım atletim vardı ama olsun. Buz gibi kremi sırtıma sürünce irkildim. Bir türlü alışamadım şu soğukluğa da. Yanmaya başlamıştı. Canımı yakmaktan korkarcasına sürüyordu Almina Hanım. İlk defa hissettim o duyguyu. Anne duygusunu. Hep merak etmişimdir nasıl bir duygu diye. Okulda çocukların anneleri alamaya gelince imrenerek bakardım. Aşşırı yanıyordu. Almina Hanım o yanma hissini almak ister gibi üflemeye başladı. Azıcık olmasada iyi gelmişti.
Sonra poşetin içinden ağrı kesici çıkarttı. Bu ilacı önceden de kullanmıştım ama pek etkisi olmamıştı. Bende bırakmıştım içmeyi. Ama ayıp olmasın diye içtim."İyi geceler canım." dedi gülümseyerek." Sizede iyi geceler." Dedim en kısık sesimle. Gülümsedi kolumu okşayıp yanağımı öptü. Şokla ona bakıyordum. Benim yüzüme baktı nasıl bir tipe sahipsem kadın kıkırdayak koşar adımlarla odadan çıktı. Elim yanağıma gitti. İlk defa biri bana iyi niyetle dokunmuştu. Yüzümde istemeden de olsa. Elimi yanağımdan çekip silkelendim. Yatağa girdim. Gözlerimi kapattım. | | | | | | | | | |
Merhabaaa
Nasılsınız canlarım benim:)
Bölüm nasıldı. Fikirlerinizi bekliyorum dedikçe kimseden fikir alamıyorum:(
Sınır koyacağım. Bende koymak istemezdim ama kimse oy vermiyor.
