Melek, hayatın bütün zorluklarını görmüş üzerinden gelmeye çalışırken altında kalmış kız...
Nefesim arada kesiliyordu. Bileğimi çok sıkmışlardı. Canımı yakıyordu. Hiç bir şey yapmadım.
Bitkinim, yorgunum, kırgınım.
Uyumak istiyordum. Yine ve yenide...
Kendime su koyup bir ilaç içtim. Bir bardak daha koydum. İçim yanmıştı. Mutfağın camından dışarı bakmaya başladım. Biri vardı. Biraz daha dikkatli bakınca Bora olduğunu düşündüm. Yavaşça dışarı çıktım.
Salıncakta Bora oturuyordu. Derin nefes verdim. Çok korkmuştum. Elimi kalbime koydum."Gel otur."dedi yanını işaret ederek. Oturdum. Sigara içiyordu.
"İçme."dedim.
"Neden?"
"İçme, daha yaşın kaç senin. İçme o illeti."
Güldü kafa salladı."Peki."
"Neden düşündün beni?"
"Neden düşünmeyim seni?"
"Sana inanmadım Doraya inandım. Sana iftira attı gene ona inandım. Seni öldürmeye kalkıştı yine ona inandım. Dedim o benim ikizim yapmaz. Gördük. Neyime inandıysam."
Bir şey demedim.
"Özür dilerim Melek özür dilerim. Üstün geldim. Sana inanmadım, seni burada istemedim. Özür dilerim. Ne olur affet beni."dedi önüme çöküp ellerimi büyük avuçlarının içine alırken.
"Lütfen affet beni."sonra ellerimi öptü.
Şaşkın şaşkın baka kaldım. Kırmak istemezdim. Gözlerimi gözlerinden çektim."Tamam Bora affettim. Kalk artık."dedim. Sıkıntılı bir nefes verdi."Ben sana kendimi affettireceğim. Hadi yat. Saat erken uyu." Kafa salladım. Ayağa kalktım.
Beraber yukarı çıktık. O kendi katında durdu. Sonra"İyi geceler."dedi."İyi geceler."dedim ve yukarı çıktım. Annem babamın arasına girdim hemen. Üşümüştüm. Hemen babama sokuldum."Nerede kaldın güzelim."dedi boğuk sesiyle."Bora ile konuştuk baba."dedim iyice mayışmaya başlamıştım.
Göğsüne sokuldum babamın. Babamda sardı beni. O güçlü kolları beni daha da sardı.
ᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐ
Sabah babamın öpücükleriyle uyandım."Baba yaaa." Dedim ellerimle yüzünü itmeye çalışırken. Sakalları sertti ve canımı bile yakıyordu. Son kez yanağımı öpüp kalktı."Hadi kalk sende hadi. Almina hadi."dedi babam. Ben yataktan hızlıca kalkıp odama koştum.
Tuvalete girdiğimde regli olmuştum. Karnımın ağrısı bu yüzdendi.
Üstümdeki kıyafetimi değiştirmeden indik aşağı.
Hep beraber kahvaltı yapmaya başladık. Dora yoktu. Gitmiş sabah erkenden göndermişler. Gitmiş. Yokluğu belliydi. Çünkü kimse kimseye laf söylemiyordu.
Karnım ağrıdığı için kahvaltıdan sonra hemen odama çıktım. Yatağımın içine girdim. Kitabımı alıp okumaya başladım.
Yavaş yavaş uykum geldiği için kendimi uykuya bıraktım.
ᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐᚃᚐ
Arkamdan birinin sarılması ile uyandım. Kimdi bu. Nefeslerin iyice sıklaşırken, arkamdakinin sesini duydum."Benim güzelim."dedi Alp abim. Nefeslerimi düzene soktum."Uyuyalım mı güzelim?""Uyuyalım."dedim. Saçlarının arasına öpücük kondurdu abim. Kendimi bu defa huzurlu bir uykuya bıraktım.
"Melek hadi uyan güzelim."dedi biri. Kim olduğunu anlayamadım. Gözlerimi açmaya zorladım.
"Farkındayım abim. Benden de utanıyorsun, kaçıyorsun."
Bir şey demedim."Hadi kalk üstünü değiştir aşağı in. Utanma lütfen güzelim."
Kafa salladım. Sonra kapı sesi geldi. Çıkmıştı herhalde abim. Karnımın ağrısı hala geçmemişti. Kalkıp tuvalete girdim. İşimi halledip, elimi yüzümü yıkayıp çıktım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Çanta yok.)
Boynumdaki morlukları makyaj masamda bulduğum hiç kullanmadığım fakat sanki bugüne saklanmış olan fondöteni elime aldım. Boynuma sert hamlelerle uygulamaya başladım. Yavaş yavaş kapanmaya başlamıştı morluklar.
Odamdan çıktıktan sonra asansöre sert adımlarla ilerledim. Bir kaç kat indikten sonra asansör durdu ve biri bindi. Kafamı kaldırıp kim olduğuna baktım. Alp abimdi. Bir eli cebinde aşırı karizmatik bir şekilde binmişti. Yanıma doğru geldi ve bir elini boynuma koyup dudaklarını alnıma bastırdı."Çok güzel olmuşsun güzelim." Şuan aynı bir karizmatik serseri bir çocuğa benziyordu.
"Teşekkür ederim abi."
Bir elini belime koyup diğer elini yine cebine soktu. Beraber salona girdik. Daha kimse yoktu. Beni peşinden sürükleyerek koltuğa oturttu.
"Abi?" Diyerek koluna dokundum abimin.
"Efendim güzelim?"
"Sence güzel miyim?"
"Neden sordun bunu güzelim? Ayrıca bence değil herkesce güzelsin güzelim. Bu yüzden seni hiç dışarı çıkarmak istemiyorum, bir yere kilitlemek istiyorum. Böyle büyük bir kulenin en yüksekteki odasına. Kimse görmesin seni. Zaten Kurt denen şerefsizi kıskanıyorum."dedi son cümlesini sinirle mırıldanırken.
"Kilitlesene abi beni. En yüksekteki odasına. Kimse bakmasın bana. Kimse dokunmak istemesin. Kaldıramıyordum abi."dedim. Bir yere dalmıştı gözüm.
"Beraber kaldıracağız güzelim."dedi. Sonra saçımı öptü.
Biraz sonra kapı çaldı. Hep beraber ayağa kalkarak kapıya ilerledik. Önde olduğum için kapıyı ben açtım. En önde Kurt girdi. Göz göze geldik. Gerçi geldik gigi değildi. Resmen bilerek gözünü gözlerime tırmandırmıştı. | | | | | | | | | | 10 günün acısını çıkartalım be
