Yaşanmamışlıklar

11🤍🐑

Almina Hanımın dediklerinden sonra herkes kahvaltı masasından kalkmıştı. Karan, Kağan, Asaf abi ve Tarık Bey işe gidecekti. Dora, Bora, Umut Barış abi ve Arslan okula; biz ise Almina Hanım, ben ve Alp abi kıyafet almaya gidecektik. Ben istemiyordum. Zaten yeterince yük olmuştum onlara ve beni geri o eve bırakacaktı. Beni böyle şeylere keşke alıştırmasalar beni böyle. Giyiniyordum.

(çanta yok)

Hızlıca giyindim. Bekletmek istemezdim. Kapıyı açtım odadan çıkacaktımki kafam duvara çarptı. Canım acımıştı. Biraz başım dönmüştü. Geri geri giderken, belimden tuttu biri. Gözlerimi açtım. Karşımda Asaf abi vardı. Biraz daha gözlerime baktı. Utanmıştım, gözlerimi kaçırdım. Geri çekildim"Şimdi çıkacağız. Çağırmak için geldim"dedi. Sesi gerçekten çok sertti. Aynı Tarık Bey gibi sert bir yapısı vardı. Kafamı salladım. Üstünde boğazlı kazak, altında pantolon vardı

(Bence güzell)
"O zaman çıkalım"dedi. Kafa salladım. O çıkınca kapıyı ardıma kapattım. Hemen peşinden gittim. Asansöre bindik. Gözlerimi sıkı sıkı yumdum. Gerçekten korkuyordum. Dar alanda kalamazdım, karanlık bir ortamda duramazdım. Gökgürültüsü ve şimşekten deli gibi korkardım. Ellerimi yumruk yapmıştım. Ellerimin üstünde bir el hissedince. Korktum. Bir an Enes(eski abicik) zannettim. Geri kaçtım. İki elimi de arkama doğru götürdüm."Melek sakin ol benim. Alp büyük abin."dedi. Abin derken değişik olmuştu, olmuştum. O olduğunu anlayınca kafa salladım. O sırada kapı açıldı. Hemen kendimi dışarı attım.

Kapıda Almina Hanımı bekliyorduk. Ayakkabı sesi duyunca sesin geldiği yöne baktım. Çok güzeldi. Siyah bir pantolon ve kazak gitmişti. Alp abi ile takım olmuşlardı."Hadi çıkalım"dedi. İkiside üstlerine kaban giymişlerdi. Çok şık olmuşlardı.

Şuan Alp abi ile Almina Hanımın arabayı 'benim arabamla gideceğiz' kavgalarını dinliyordum. Alp abi en sonunda"Tamam anne kavga etmeyelim. Gidişte sen dönüşte ben sürerim. Benim arabamla gidecelim."dedi. Sonunda kavgaları bitmişti. Derin bir nefes aldım. Almina Hanım memnun olmuştu. İkisi ilerleyince peşlerinden gittim. Mükemmel bir arabanın yanına gelmiştik. Hayallerimdeki arabaydı. Bu araba.

(Aşkarabamm)

Almina Hanım sürücü koltuğuna doğru gidince bende arka koltuğa doğru gittim. Alp abi de arkamdan geliyordu. Ani bir hareketle kapımı açtı. Utanarak bakmıştım. Sonuçta o benden büyüktü."Teşekkür ederim."dedim kısık sesimle."Rica ederim küçük hanım."dedi. Küçük hanım diyince kendimi süzmüştüm refleks olarak. En son ayaklarıma baktıktan sonra gözlerine bakmıştım. Gülmemek için kendini zor tutuyordu."Hadi binsenize"dedi Almina Hanım. Beni bu durumdan kurtararak. Koltuğa binerken zorlanmıştım. Yerden fazla uzundu. Ama binmiştim.

Arabayı park ediyordu Almina Hanım."Hadi bakalım"dedi. Onlar arabadan inince bende kapıyı açtım. Ayaklarımın uç kısımları değiyordu. Kısa boylu olmaktan nefret ediyorum. Alp abinin peşinden gittim. Hep beraber yürüyorduk. İkisininde ortasındaydım. Asansörün olduğu kısma doğru yürüyorduk. Ne çok insan vardı burda. Daha önce hiç gelmemiştim böyle bir yere. Çok büyüktü. Asansör düğmesine bastı Alp abi. Kapı açılınca hep beraber içeri girdik. Girerken aynadan bize baktım. Onlar yanımda iki dev insan gibi duruyordu. Aynadan Almina Hanım ile göz göze gelince. Utandım. Gözlerimi başka yerlere çevirdim.

Almina Hanımın zoru ile telefon alıyorduk. Ben gerçekten istemiyordum. Ama bu kadın anlamıyordu. Hem ben zaten daha 10. sınıfa gidiyordum. Gerek yoktu ki."Bakın ben gerçekten istemiyorum."dedim. Ama Almina Hanım beni takmadı bile. Şu yaşıma kadar kimse fikirlerime saygı duymamıştı. Ve şuan da öyle oluyordu. Yüzüm asılmıştı. Derin bir nefes aldım. Ve mağazadan çıktım. Onların çıkmasını beklicektim. Etrafa bakınıyordum. Bir erkek ile göz göze gelince göz kırptı. Ve çapkınca bir gülüş attı. Midem bulanmıştı. Ne iğrençti o öyle. Aklıma gene eski anılarım dolmaya başlamıştı. Kafamı yana doğru salladım."Hadi gidelim."dedi Almina Hanım.

Okul kıyafetlerimi almış otoparkın olduğu kısma doğru yürüyorduk."Alp sen Melek ile kal ben bir şey bakıp geleceğim."dedi Almina Hanım. Yanımızdan ayrıldı. Alp abi kafa salladı."Ne yapalım"dedi. Bilmem dercesine dudak büktüm."Ben bu tuvalete gidebilir miyim?"dedi. Kafa salladım. Tuvaletin olduğu kısma doğru yürüyorduk. Kitapevinin önünden geçerken gözlerim bir kar küresinin üstünde takılı kalmıştı. Uzun süredir istediğim fakat her para biriktirdiğimde eski ablamın hepsini bir alıyordu. Yani bir türlü almamıştım. Bende biriktirmeyi birakmistim. Alamıyordum zaten. Kendimi umutlandırmanın ne manası vardıki. Alp abiye hemen yetişmeye çalıştım.

Tuvaletin birazcık önünde Alp abiyi bekliyordum. Sonra tuvaletin kapısı açıldı. İçinden bana göz kırpan cocuk çıktı. Çok büyüktü. Benden yaşça büyüktü. Etrafa bakınmaya başladı. Beni gördüğünde yüzündeki o ifade midemi alt üst etti. Yanıma doğru gelmeye başladı. Bende geri geri gidiyordum."Merhaba güzelim."dedi. Bir şey demedim."Aaaa ama böyle olmazki." Buraya kadar yapmacık bir üzgünlük ile söylemişti."Ben seni konuşturmasını bilirim ya neyse. Bu gece bana gelmek ister misin?"dedi. Kafamı hayır manasında salladım."Aaaaa hadi ama eminim ki sende istersin. Yoksa naz mı yapıyorsun kız çocuğu."dedi. Biri çocuğun arkasından omzunu tuttu. Kim diye bakamıyordum. Kendine döndürdüğü gibi yumruk attı."Ben senin nazını silkerim oğlum"diye bir yumruk daha attı. Alp abiydi bu. Üstüne çıkmış dövüyordu çocuğu. Hemen yanına gittim. "Ne olur dur"dedim cılız bir ses ile. Tam bir yumruk daha atacaktı ki benim sesimi duyunca vazgeçti. Bana baktı. Son kez adama bakıp"Senin ile görüşeceğiz şerefsiz"dedi. Ayağa kalktı. Elimden tutup beni peşinden sürüklemeye başladı. Ağlıyordumda. Çoğu insan bize bakıyordu galiba. Kafam eğikti.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Yeni bölüm geldiii🎉👏🏻

Farkında mısınız bölümlerim hep bir kaos.

Ya çok çok rica ediyorum oy ve yorum yapın. Ciddi diyorum. Yazma isteğim azalıyor benim:-(

Bir dahaki bölümde görüşelim canımın içleriiiii💚🐢