Yaşanmamışlıklar

39💙🐟

Kendimi toparlayıp tuvaletten çıktım. O sırada bir kız konuşuyordu.

"Öyle demeyin bence. Ayrıca Dorayı biliyorsunuz nasıl bir kız olduğunu."dedi kız.

"Merahaba kızlar."dedim. Ellerimi yıkarken aydan kızlara baktım. İkisi büyük bir dumura uğramıştı.

"Merhaba."dedi son konuşan kız.

Ellerimi kağıtla kurutup önüme döndüm. İki kıza doğru ilerledim.

"Siz önyargınızdan birinin arkasından böyle konuşabiliryorsunuz ya çok şaşırıyorum açıkçası. Beni hiç tanımadan dediğiniz sözler ne kadar çirkindi. Gerçi şaşırmıyorum. Doranın arkadaşları."

Diyip tuvaletten çıktım.

Koridorda ilerlerken birine çarptım. Tam düşecekken biri elini belime attı.

Şaşkın şaşkın kim olduğuna baktım. Kurt'tu!

"Şey pardon."dedim toparlanırken.

"Önemli değil. Ayrıca bugün çok güzel olmuşsun Melek."dedi. O çok sert biriydi. Bazı konuşmalarından anlıyordum. Fakat bana karşı olan o bazı haraketleri aşırı tatlıydı.

"Teşekkür ederim."dedim. Hafif utanmıştım. Gülümsedim.

Koridordan çıkacakken yine birine çarptım.

Bu seferki Demir.

"Güzelim."dedi.

"Uzak dur Demir."dedim. Demiri ittim.

Elini havaya kaldırdı. Ben elini tutacakken biri Demire yumruk attı.

Elimi ağzıma kapattım.

Kurt Demiri dövüyordu.

"Ulan piç kurusu. Kıza izinsiz nasıl dokunursun lan."diye bağırdı Kurt.

Ağlarken Kurtu tutmaya çalıştım.

"Kurt ne olur dur. Korkuyorum."dedim. Kurt bir kez daha yumruk atacakken durdu.

Demirin üstünden kalktı. O anki şeyle Kurta sarıldım.

Hıçkırıklarım artıyordu. Kurt saçımı okşamaya başladı.

"Sakin ol. Hiç bir şey olmadı güzelim. Sakin."diye kulağıma doğru fısıldadı.

Hıçkırıklarım göğsünde boğuk sesler çıkarıyordu.

Biri beni kolumdan tutup kendine çekti. Kimdi bu?

"Benim güzelim."dedi Bora.

Beni arkasına attı.

"Ne oldu burda Kurt abi."dedi Bora.

Gözlerimi sıkıca yumdum. O ona abi derken ben onu seviyordum. Kurt gözlerini sıkıca yumup açtı.

"Bir şey olduğu yok. Şu herif Narine dokundu. İzinsiz."

"Anladım. Teşekkür ederiz. İyi akşamlar."dedi Bora.

Bora kendini bana çevirdi. Gözyaşlarımı sildi.

"Gel güzelim."dedi. Elini omzuma attı.

İkimiz beraber masaya doğru ilerledik.

"Baba hadi kalkalım."dedi Bora.

"Melek ne oldu?"diye aniden ayağa kalktı babam.

"Bir şey yok baba."dedim.

"Hadi kalkalım."dedi annem.

Hep beraber eve gelmiştik.

Herkes salonda oturuyordu.

"Ben yatıyorum. İyi geceler."diyip salondan çıktım.

Üstümü değiştirip yatağıma girdim.

ᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐ

Sabah kendi kendime kalktım. Hiç kimse yoktu yanımda.

Saate baktığım da kahvaltı saatini geçtiğini fark ettim. Kimse neden beni kaldırmamıştı.

Üstümü umursamadan aşağı kata inmeye başladım. Aşağıdan kahkaha sesleri yükseliyordu.

Yemek odasının kapısından baktım. Burada değillerdi. Bahçeden geliyordu sesler.

Bahçeye doğru ilerledim.

Herkes kahvaltı sofrasındaydı. Tam bir şey diyecekken

"İyiki doğmuşsan oğluşum benim."dedi Almina Hanım.

Doğru ya bugün 20 Mart'tı. Doğum günüm.

Bora benim ikizimdi.

Benim de doğum günüm olduğunu bilmiyorlar mıydı?

Sertçe yutkundum. Yanağımdan akan yaşı sertçe sildim. Hiç bir şey demeden arkamı dönüp odama çıktım. Mutluluklarını bozmak hakkım değildi.

Odama çıkıp ilk önce yatağımı topladım.

Sonra tuvalete girip işimi hallettim.

Üzerimi değiştirmedim. Elimde kitabımı aldım.

Yatağımın içine girip okumaya başladım.

Kaç saattir okuyordum bilmiyordum. Kimse gelmemişti. O kadar kırgındımki bir daha asla onlara karşı bir beklenti içine girmeyecektim.

Kitap bittiği için elime telefonumu aldım.

Mesaj vardı.

0533 301 ** **: Merhaba Melek ben Kurt.(10.04)

Bu kişiyi Kurt olarak kaydettiniz.

Melek: Merhaba. Biraz geç oldu sanırım.(14.30)

Kurt: Evet ama önemli değil.

Kurt: Doğum günün kutlu olsun Melek.

Melek: Teşekkür ederim de nereden biliyorsun doğum günüm olduğunu ki

Kurt: Bugün normalde Bora'nın doğum günü. İkizsiniz. Yani anlamamak çok saçma olurdu.

Melek: Teşekkür ederim yine:)

Mesajıma cevap vermedi.

O bile anlamıştı.

Ama ailem dediğim insanlar anlamamıştı.

Yatağımın içine girip ağlamaya devam ettim.

Akşama kadar ne biri odama gelmişti ne de biri yazmıştı. Aşağıdan kahkahalar eksik olmamıştı. Çok mutlulardı.

Saate baktım. 10 olmuştu.

Hiç bir şey yememiştim. Canım istemiyordu.

Suyum bitmişti.

Aşağıdaki sesler kesilmişti. Az önce kapı sesi gelmişti. Evde olmamaları lazımdı.

Kendime su almak için mutfağa ilerledim.

Gelen seslerle ağlamam şiddetlendi.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Arkadaşlar merhaba yeniden.

9 Ağustos doğum günüm kitabı o güne 80 Bin yaparsanız çok mutlu olurum.

Düşüncelerinizi bekliyorum.

Görüşmek üzere.