Yaşanmamışlıklar

49🖤🦍

"Güzelim..."dedi Kurt içten bir şekilde.

"Hım."

"Hadi yavrum kalk."

Yüz üstü yatıyordum. Elleri belimdeydi.

"Elini çek Kurt. Huylanıyorum."dedim mız mızca.

"Güzelim benim."sertçe yanağıma öpücük kondurdu.

"Saat kaç oldu Kurt?"

"Saat 11."

"Saat erken."

İki elini belimde hissettim.

Sonra sırtım ile yatak arasındaki ilişki kesildi. Büyük bir çığlık attım.

Kurtun belime koyduğu ellerinin üstüne elimi koydum.

Banyoya geldiğimizi görünce korkuyla Kurta baktım.

"Ne yapacaksın."dedim.

"Ne yapayım?"

"Yavaşça yere indirebilirsin mesela."

"Hım? Öyle mı yapmalıyım yoksa seni küvete koyup ıslatmalımıyım?"

"Hayır hayır. Uyandım vallahi bak."

"İyi hadi madem bu seferlik öyle olsun. Yüzünü yıka mutfağa gel. Çayları koyuyorum."

Derin nefes verdim. Ucuz atlatmıştım.

"Bak sana kahvaltı hazırladım."

"Sen dün gece hastaydın! Neden kalkıp kendini yoruyorsun."

"Dedim benim güzelliğim gece benim için uyuyamadı bende ona kahvaltı hazırlayım dedim."

"Yaaa."dedim eriyerek.

"Hadi kahvaltı yapalım."

Beraber kahvaltı yapmış toplamıştık.

"Duş alabilir miyim?"diye Kurta utana sıkıla sordum.

"Böyle sorumu olur güzelim. Tabiki alabilirsin."

"Bana kıyafet verir misin?"

"Ben ayarlarım odaya. Sen banyoya gir. Kapının arkasında bornoz var. Kullanılmamış."

"Tamam."

Kapıyı kapatıp derin nefes verdim.

Üstümdekileri yavaşça çıkardım. Yorgun hissediyordum bugün kendimi. Ama Kurt bütün yorgunluğumu unutturuyordu.

Sıcak su başımdan aşağı dökülmeye başladı.

Bornozu giydim. Kapıyı açıp banyodan çıktım.

"Hazırladım kıyafetlerini güzelim."

Karşıma çıkmıştı. Minnetle gülümsedim.

"Teşekkür ederim Kurt."

Gülümsedi. Anlıma öpücük kondurdu.

İç çamaşırlarımı tekrardan giyindim. Sonra Kurtun bana bıraktığı kıyafetleri giydim.

Odadan çıkmadım. Kendimi yatağa attım.