GEÇMİŞİN SANCISI

Bölüm 13

                            -2 HAFTA SONRA-

    

"İyi misin? Rahat mısın düzelteyim mi yastığı?"

"İyiyim. Rahatım, yorma çok fazla kendini."

"Ya, Allah aşkına! Ben alışkın değilim şöyle konuşma benimle! "

"Tamam, alışkın değilsen, bundan sonra alışırsın."

Siz şimdi diyorsunuz ki, "Ne oldu Berce?" Anlatayım. Bundan tam iki hafta önce, babam beni buldu. Yani, buraya geldi. Ve biz kavga ettik.

"İstemiyorum,baba! Eve dönmeyeceğim. Orası benim evim değil! "

"Berce, saçma sapan konuşma. Eve gideceğiz, aldım biletleri."

"O biletleri al... Allahım, ben gelmeyeceğim. Artık o küçük kız çocuğu değilim. Küçükken emir verdiğin gibi şimdi veremezsin. Sen ne hakla gelip bana babalık taslıyorsun ya!"

"Bana bak,benimle düzgün konuş!" dediğinde arkamdan bir ses geldi.

"Berce, bir sorun mu var?"

"Kim?"

"Arkadaşım."

"Sen arkadaş edinmezsin, Berce."
Sinir basmıştı artık. Bağırdım.

"Ya sen beni nasıl tanıyorsun ki böyle konuşuyorsun? Küçükken hayatımı cehennem ettiğinden arkadaş edinemiyordum kusura bakma!"

Üzerime yürüdüğünde, bir el arkadan kolumu tutup, beni arkasına çekti.

"Hop,hop! Duyduğuma göre Berce'yi götürmeye gelmişsiniz ama farkındaysanız Berce, artık çocuk değil, reşit. Yani yetişkin. Ve siz, yetişkin bir insanı, bir kadını istemediği hiçbir şeye zorlayamazsınız beyefendi."

diye Andreas beni savunmaya geçti.

"Sen çekil bakayım şuradan. Dağdan geldin, bağdakini kovuyorsun. Haddini bil."

"Senden çok emeği var hayatımda." diye lafa girdim. "Biliyor musun, Panik atak geçirdiğimde sabaha kadar başımda beklediğini? Küçükken de geçirmiştim panik atak ama sen, hala bağırıp, çağırmakla meşguldün. Umursamadın bile. Bir de biliyor musun? Arkadaş olmak için çabaladı benimle. Sen küçükken arkadaşım olsun da istemezdin. Kendini üstün görürdün hep diğer insanlardan. Egon tavan olduğu için arkadaş da edinemezdim.  Şimdi bir arkadaşım var tamam mı? Yalnız değilim! Bak, her şeye rağmen, ne kadar sinirli olsam da, saygımı kaybetmemeye çalışıyorum. Lütfen 'git!' "

Babam bir şey söylemeden çekip gitmişti.
Ben de ağlamamak için zor duruyordum ki, Andreas'da bir tuhaflık sezdim. "Berce, ben..." dedi ve bayıldı.