Şu an, doğum günü yapacağımız mekandaydık. Cafe de Flore... Etraf Alin'in istediği gibi süslenmişti ve bu demek oluyordu ki; her yerde pembe balonlar görebilirdiniz.
Bir masaya oturmuş, kızımı izlerken Andreas gelip yanıma oturdu.
"Ne düşünüyorsun, Mon amour?" dedi.
"Bizi..." dedim iç çekerek. "Daha dün gibi. İlk burada karşılaştık sayılır, burada nikahımız kıyıldı ve, şimdi kızımızın doğum gününü burada yapıyoruz."
Nikah için mekan arama telaşındayken, aklımıza Cafe De Flore gelmişti. Bu kafe'nin bizim için anlamı çok büyüktü.
Hal böyle olunca, nikahı burada yaptık.
"Zaman çok hızlı geçiyor." dedi Andreas. "Daha dün gibi gözümün önünde Louisa'yı ilk kucağıma alışım. Şimdi iki seneyi geride bıraktık bile."
Hastanede, Alin'i kucağıma verdiklerinde, Andreas her zamanki gibi başımdaydı. Ellerimi tutuyordu. Çenesini başıma yasladı, ve saçlarıma bir öpücük kondurdu.
Sonra, Alin'i onun kucağına verdim.
Öyle ürkek ama sevgi dolu aldı ki kucağına, o zaman bir kez daha söyledim kendime; sen doğru kişiyi bulmuşsun, kızım, dedim.
İlk kucağına aldığı zaman, iki damla gözyaşı süzüldü gözlerinden
Nazik bir şekilde kokladı kızımızı ve bana geri verdi.
Yavaş yavaş herkes geldiğinde, masanın etrafına toplandık ve Alin, unicornlu pastasını bizim işaret etmelerimizle üfledi.
Andreas ile birbirimize bakıp, yanağına kocaman bir öpücük kondurduk.
Ben o an, lanetli olmadığıma inandım.
Benim artık bir ailem vardı, ve ben çok mutluydum.
Daha sonra Andreas, elimden tutup, beni dansa kaldırdı. Birbirimize söz verdiğimiz gibi...
SON
EVET, GELDİK FİNALE. SİZ NE DÜŞÜNÜYORSUNUZ? BEN ONLARI HEP YAŞATACAĞIMA SÖZ VERİYORUM!
YOU ARE READING
GEÇMİŞİN SANCISI
青少年小说Berceste Gül, her şeyi arkasında bıraktığını sanıp,Fransa'da yeni bir hayata başlamak istiyordur.Yalnız kalmak istiyordur Berceste. Yaşadıklarından,hayatın sert yüzünden dolayı... Ama Fransa'da tanıştığı Andreas, Berce'nin hayatında büyük bir değişi...
