PSİKOLOG BEY

5.1

arkadaşlar ben galiba yine hasta oluyorum
[hasta değil korona olmuşum hehehe✌🏻] MDMALSMDŞWÖQPLDPWÖQPDLW ağlıcam artık yeter

kaan boşnak - benimle kayboldun

🩺

↬ Naz Yılmaz

Uyanalı yaklaşık yarım saat olmuştu ama yataktan bir türlü kalkamıyordum. Sebebi üşengeçliğim değildi. Alaz yüzüstü yatmak için yatakta dönerken bir kolunu karnımın, bir bacağını da bacaklarımın üzerine atmış, hareket etmemi engellemişti. Ben ise onu uykusundan uyandırırım korkusuyla rahatça nefes bile alamıyordum.

Onun uyanmasını beklerken kafamı yana çevirmiş, başıma gelmiş olan mucizeye, benim daha iyi bir insan olmamı sağlayan mucizeme, hayranlıkla bakıyordum. Çekiciliğinden hiçbir şey kaybetmeden yanımda yatıyordu. Yorganı kollarının altına kadar çekmişti. Bir kolunu da yastığın altına sokmuştu. Kapalı gözleriyle birlikte yüzüne bir sakinlik çökmüştü. Güneş ışınlarının vurduğu siyah saçlarının birkaç tutamı alnına dağılmıştı. Ellerim saçlarını okşamak için büyük bir istekle yanıp tutuşuyordu.

Çenesindeki sakalları da tekrardan uzamaya başlamıştı. Acaba tekrar sakallarını kesmesini istesem keser miydi ki? Sakalsızken onu öpmek daha güzel oluyordu çünkü. Dudakları da uyuduğu için hafiften şişmişti. Onu izledikçe içimde ona karşı olan sevgim artıyordu. Yanaşıp onu öpmemek için kendimi zor tutuyordum, nitekim tutamadım da. Yattığım yerde hafifçe yana kayıp yanağına doğru uzanarak fark edilmeyecek kadar yumuşak birkaç öpücük bıraktım.

Kendimi biraz geriye çektiğimde hâlâ uyanmadığını fark edip rahat bir nefes aldım. Kafamı yastığa geri koyarken gözüm saate takıldı. Bugün hafta sonuydu belki ama yine de artık kalkmam gerekiyordu zira neredeyse öğlen olmak üzereydi. Hem Alaz hâlâ uyuduğu için önceden onun bana yaptığı gibi güzel bir kahvaltı hazırlayarak sürpriz yapabilirdim.

Kalkmak için kolunu tutup karnımın üzerinden yavaşça kaldırmaya yeltendiğimde bunu fark edip kolunu daha da sıkılaştırdı ve beni kendisine doğru çekti. Boynuma doğru sokulup derin bir nefes aldı. Sakalları omzuma batıyordu ama nefesini boynumda hissetmeyi de seviyordum, o yüzden şikayet etmek yerine sadece "Alaz, kalkabilir miyim artık?" dedim fısıldayarak.

"Biraz daha uyuyayım." dedi kafası boynumda olduğu için boğuk çıkan sesiyle. Verdiği sıcak nefes boynuma çarpıp dağıldı. "Sen uyu, ben kalkacağım zaten." dedim yumuşak bir sesle onu ikna etmeye çalışarak. Önce boğazından olumsuz bir ses çıkarttı, sonra omzuma bir öpücük bıraktı ve konuşmaya başladı. "Sen yanımdan kalkarsan uykum dağılır ama."

"Kahvaltıyı hazırlayacaktım ama." dedim ben de onun tonlamasını taklit ederek. Gözlerini açmadan alnını kırıştırdı. "Birlikte hazırlarız sonra. Lütfen..." dedi yalvarır gibi bir sesle. Ona karşı zaafım olduğunu biliyordum tabii ama bunun tek bir kelimeyle beni ikna edebileceği kadar büyük olduğunu şu ana kadar bilmiyorum.

Bir cevap vermeden bedenimi ona doğru döndüm. Kolumu onun beline dolayıp sarılmamla bacaklarımı, bacaklarının arasına hapsetti. Dudaklarımdan bir kıkırdama çıkarken kafasını boyun girintime iyice yaklaştırdı. Sanki birbirine geçmiş yapboz parçaları gibiydik, bir bütün olmuştuk.

Bir elimi saçlarının üzerine koyup geriye doğru parmak uçlarımla taramaya başladım. "Sen de ne uykucu çıktın başımıza ya." dedim kısık sesle. Bu dediğime güldükten sonra "Normalde böyle değilim. Ama yerim çok rahat ya ondan." dedi. Ardından eğlenen bir ses tonuyla "Asıl sen, ne güzel uyandırıyorsun öyle sevgilini, öpücüklerle falan?" diye devam etti.