Ne Zamandır Sendeyim

Bölüm - 21

Sanırım bölümün büyük bir çoğunluğu Another Love dinlenilerek yazıldı... Tavsiyem sizin de dinlemenizden yanadır.  Tolstoy'un dediği gibi 'Gerçekten çok çabaladığım bir şeyin olmayışının yorgunluğunu yaşıyorum..' tam olarak bu yorgunlukla bölüm size emanet edilmiştir. 

Kendinize dikkat edin!

Kim Jongin

"Artık kimseyegüvenmiyorum doktor. Neden mi?" gülümsemişti. İfadesi alınırken çağırılan doktor ile beraber ifade vermeyi kabul etmişti. Ve şimdi sandalye üzerinde bacaklarını daha çok kendine çekip konuşmaya devam ediyordu.

"Çünkü bana sırtını çevirmeyeceğini düşündüğüm tek kişi.. Bana sırtını döndü! Asla canımı acıtmayacağını düşündüğüm tek kişi vardı. ve o adam benim canımı yaktı."

O konuştukça içimi kemiren o korku iyiden iyiye kendini hissettirmişti. Kalbimi kusmak istiyordum. Çok acıtıyordu canımı bu sözler. Kusmak istiyordum bayılana kadar kusmak ve burada ölmek. Gözlerimi şu an kapatmalıydım bu dünyaya. O içimde dolaşan fırtınalardan habersiz konuşmaya devam etti. Beni görmediğini biliyordum bu camdan. Buradan beni göremezdi öyle demişlerdi.. ama görüyor gibi bakıyordu. Tam gözlerimin içine bakıyordu.

"Asla beni terk etmeyeceğini düşündüğüm kişi.. Beni terk etti!"

Son sözüyle hıçkırıklarım artık boğazımdan patlarcasına dışarıya taşmıştı.

"Ben.. ben seni terk etmedim Kyungsoo! BEN SENİ TERK ETMEDİM! BEN SENİ! TERK.. et.. medim.." sensiz nefesim bile cümlelerimin sonuna kadar bana eşlik etmiyorken ben senin elini nasıl bırakabilirdim. Kyungsoo ölüyorum. Lütfen böyle söyleme..

"Jongin iyi misin? Jongin bebeğim bana bak! Jongin!"

Minjun yere kapaklanmış bedenimi sarsmaya devam ederken tek duyduğum ses Kyungsoo'nun hayal kırıklığına uğramış sesiydi. Sonra beni Sehun ile beraber o odadan çıkardılar. Minjun hemen yanımdaki koltuğa oturup bir türlü dik tutmayı başaramadığım başımı omzuna çekmişti. Şefkatle saçlarımı okşuyordu.

"Ben böyle olsun istemedim Sehun.. Yemin ederim istemedim. Ben.. ben ne yapacağımı bilemedim! İnan bana başına daha kötü bir şey gelir diye endişelendim. Ben .. Ben bunları bilsem.." sonunu tamamlayamamıştım göz yaşlarım yüzünden. Ama ben bunların olacağını bilsem, ben bunlara tek başına kalkıştığını bilsem polisi arar mıydım.. Ben onun için endişelenmiştim..

"Sen en doğrusunu yaptın Jongin. İnan bana buradan kurtuluşu çok daha kolay olacak. Sadece.." Sehun tereddüt dolu sesiyle benimle konuşuyordu. Bu beni endişelendirmişti. Hani kolaydı!

"Sadece ne?!" Sehun bir Minjun'a bir de bana bakıyordu. Onu omuzlarından tutup sarsmıştım. Bu gücü bile nereden bulduğumu bilmiyordum.

"SADECE NE BE ADAM NE!"

"Sakin olur musun Jongin. Sehun az önce görüştü yetkililerle burada ifadesi için çağırılan doktorun vereceği rapordan sonra belli olacak her şey." Minjun beni sakinleştirmeye çalışmanın boşa olduğunu anlamıştı. Bir şeyleri söylemek ne kadar zor olursa olsun o şeyi direkt duymak istediğimi bildiği için o konuşmuştu. Peki ama Kyungsoo'ya şimdi ne olacaktı?

"Bekleyeceğiz şimdilik Jongin. İfade bitsin sonrasında da sorgu aşaması var.. Belki de her şey onun için en iyisi böyle olduğu için bu hale gelmiştir.. Bilemeyiz! Bu yüzden güçlü durmalısın onun sana ihtiyacı olacak!"

Sehun konuştukça titriyordum. Olaylar nasıl bu hale gelmişti ki.. Ben onu evimizde beklerken harika bir gece geçirmeyi beklerken günlerce ondan haber alamayacağımı asla düşünmemiştim. Busan'dan dönerken asla aklımda bunlar yoktu..