"Hey, sweetheart?" Cale uttered. "You awake?"
"Hmm? Yup. Nagbabasa ako ng notes. Why?" Keanna responded and gazed at her monitor. "Ikaw, inaantok ka na ba?"
Umiling si Cale at nakatitig sa camera, ganoon din si Keanna. Pareho silang natahimik at naghihintayan kung sino ang unang magsasalita.
"I miss you, Kea." Cale bit his lower lip. "Hindi pa ako makapunta sa Baguio. I have so much going on right now, sweetheart. I'm so sorry."
Keanna chuckled and lightly shook her head. "It's okay. Gusto mo bang ako naman ang luluwas? It's okay, really."
Mahabang katahimikan ang sandaling namayani sa kanilang dalawa dahil hindi sinagot ni Cale ang tanong ni Keanna. Hindi na rin naman inulit ni Keanna ang tanong at yumuko para tingnan ang notes niya.
Alam ni Kea na hindi papayag si Cale lalo na kung magmamaneho siya nang ganoon kalayo. Hindi rin naman ito papayag na sasakay siya ng bus para lang doon.
Sa kulang isang taong relasyon nila, si Cale ang palaging nagpupunta sa Baguio para sa pagkikita nila. Kung magpupunta man si Kea sa Metro, si Cale pa rin ang nagmamaneho.
"Cale, seryoso ako." Hindi nakatiis si Keanna. "Ako na lang muna ang pupunta riyan sa Metro. Marunong naman akong mag-drive."
Cale frowned. "Aren't you busy?" he asked.
"I can make time." Keanna warmly smiled. "Magpapaalam ako kina Nanay at Tatay bukas ng umaga. Tatanungin ko na rin si Kuya kung may balak ba siyang lumuwas. If yes, sasabay na lang ako sa kaniya."
Keanna noticed that Cale's aura instantly changed. Bigla itong nagkuwento tungkol sa ginawa maghapon. Nakangiti nitong ipinakikita sa kaniya ang presentation na tinatapos para sa isang business meeting na pupuntahan nito.
Cale even asked if his proposal was okay.
Pinanood lang ni Keanna kung paano ito mag-present at magsalita. It was one of many things she would flex about Cale. Natural ang pagiging businessman nito kahit na minsang natatakot.
"Galing!" Keanna cheered. "Ano'ng isusuot mo bukas? And I think, you should be sleeping. Maaga ang presentation mo, right?"
Hindi sumagot si Cale at nakatitig lang ito sa screen. Hindi alam ni Keanna kung ano ang nakikita nito o kung siya ba ang tinitingnan.
"If it weren't for this business proposal I've been working on, I'd be there with you," Cale babbled. "I miss you so much, sweetheart."
Tipid na ngumiti si Keanna para itago ang lungkot dahil siya mismo, nami-miss na niya ito.
"Ako na nga kasi pupunta." Keanna's nose scrunched and her eyes squinted. "I can drive, sweetheart. Baka nakakalimutan mo."
"Of course, I know that!" Cale whined. "But are you sure? I mean . . ."
Keanna rolled her eyes and shook her head. "Inform ko lang bukas sina Nanay tapos sasabihan kita, okay? Tingin mo, mag-drive na lang ako or bus?"
"What if you take the bus and I'll pick you up?" Cale suggested. "Susunduin kaagad kita kung saan man once you're here in Metro?"
"Sige." Mahinang natawa si Keanna. "'Wag ka na malungkot! Mukha kang pinagsakluban ng langit at lupa. Ito na, pupunta na ako. Miss na miss mo naman ako!"
Cale smiled. "You have no idea."
"Sus." Umirap si Keanna habang nakaharap sa camera. "Papapakin mo lang ako, e."
Malakas na natawa si Cale at kitang-kita ni Keanna kung paano ito humalakhak sa sinabi niya. Napahawak pa nga ito sa dibdib habang naniningkit ang mga mata at humahagalpak.
