Cale kept talking while Keanna was busy doing her thing. He could hear the keyboard and mouse, but his girlfriend wasn't responding to any topics as if she was not interested.
Sandaling tinitigan ni Cale ang girlfriend niya. It had been almost five months and he missed Keanna, lalo pa at ilang araw na itong walang ganang makipag-usap sa kaniya.
"Sweetheart?"
Keanna looked at the camera. Gamit nito ang phone sa pakikipag-usap sa kaniya kaya patagilid dahil nagtatrabaho ito at nakaharap sa laptop.
"Hmm?" Kea frowned.
Cale subtly smiled. "If you're busy, I'll just drop the call. Call or message me when you're free. Hindi na kita guguluhin."
Keanna nodded. "Okay, matulog ka na rin. It's almost ten."
Ibinalik kaagad ni Keanna ang tingin sa monitor at naiwan si Cale na nakatitig sa girlfriend niyang seryosong nagta-type sa keyboard.
"I miss you," Cale whispered.
"Hmm," Keanna responded. "May meeting ako with a client in thirty minutes kaya okay rin na we'll drop the call. Matulog ka na rin. Baka mamaya p-um-arty ka pa."
Cale chuckled. "Hindi ako nagpupunta sa parties, I have no time."
No response.
"Anyway, I'll get going, sweetheart." Cale tried to smile, but Keanna didn't bother looking. "I love you, and I miss you."
Nilingon ni Keanna si Cale at sandaling natahimik. Kinabahan si Cale sa paraan ng pagtingin ni Kea sa kaniya kaya naghintay siya. Nakakuha rin siya ng pagkakataon para titigan ang kasintahan.
"I love you." Keanna gave Cale a small smile. "Matulog ka na. Magtatrabaho na muna ako."
Cale nodded, and Keanna dropped the call.
Sumandal si Keanna sa swivel chair at ipinikit ang mga mata pagkatapos ng video call nila ni Cale. Pagkapatay ng tawag, gusto niya ulit itong tawagan para makita.
Hinaplos niya ang malaking tiyan habang nakapikit at naramdaman ang mainit na likidong dumaloy sa magkabilang mga mata niya.
Miss na miss na niya si Cale, pero ayaw niyang ipahalata iyon. Madalas pa na kapag kausap niya ito, kung puwede lang ay sabihin na niya, pero nauunahan siya ng takot at humahantong sila sa katahimikan.
Mali.
Siya lang pala.
Siya lang ang pinipiling manahimik at hinahayaan si Cale na magsalita dahil gusto niyang marinig ng anak nila ang boses nito. Hindi alam ni Cale na ang speaker ay malapit sa tiyan niya kaya hinahayaan niya itong magkuwento nang magkuwento.
"Kea?"
Umayos ng upo si Keanna nang bumukas ang pinto at pumasok doon si Sarki na may dalang pagkain para sa kaniya.
"Nagdala si Tatay," ani Sarki na ibinaba ang lunch bag sa lamesa niya. "Umiiyak ka na naman. Sabi ko naman kasi sa 'yo, sabihin mo na para mabawasan 'yang bigat, e."
Kahit pigilan, hindi nagawa ni Keanna. Ang luha ay naging hikbi at ang hikbi ay naging hagulhol. Mabigat na mabigat ang dibdib niya sa nararamdaman.
"Sabi ko naman kasi sa 'yo, e. Mas gagaan kapag sinabi mo na kay Cale. Hindi mo naman kasi kailangang sarilinin 'yan, e. Hindi lang naman ik—"
"Okay lang ko, Kuya." Ngumiti si Keanna at pinunasan ang luha. "Ano 'tong niluto ni Nanay?"
Umiling si Sarki at kinuha ang upuan para tumabi kay Keanna. "Ito ka na naman sa nag-iiba ng usapan, e. Keanna, ilang beses ko nang sinasabi sa 'yo na hindi mo kailangang mag-isa. Alam kong sasabihin mong nandito naman kami, pero iba kapag kasama mo na si Cale. Ilang beses na ring sinabi sa 'yo 'yan nina Nanay at Tatay."
