Humikab si Keanna habang nakatingin sa monitor. Antok na antok siya ngunit kailangan niyang maagang gumising. Kararating lang ni Cale galing school at naka-video call sila.
"Sleepy?" Cale chuckled. "I'm cooking sinigang. Nakabili ako ng meat and vegetables. I've been craving some soup tapos nakakita rin ako ng banana. I might fry some tulad ng ginagawa natin? 'Yung fried banana na sinasawsaw mo sa sugar."
Nagpatuloy si Cale sa ginagawa at naghintay ng sagot ni Keanna, pero wala. Sinilip niya ang monitor at napangiti nang makitang nakapikit ang mga mata nito at mukhang bumalik sa pagtulog.
Pinatay niya ang faucet at ipinatong ang dalawang siko sa kitchen counter para titigan si Keanna.
"I miss you, sweetheart," bulong niya bago pinindot ang mute para hindi makagawa ng ingay.
Wala siyang balak patayin ang tawag. Miss na miss na niya si Keanna, pero hindi niya magawang umuwi dahil loaded ang course na nakuha niya. Weekends lang ang pahinga niya at kung uuwi siya ng Pilipinas, dalawang araw ay magugugol kaagad sa flight.
Dalawang buwan na simula nang makarating si Cale sa New York. Naho-homesick na siya ngunit malaking tulong na palagi pa rin niyang nakakausap si Keanna dahil kung hindi, uuwi na talaga siya. It was so hard to live every single day knowing they were miles apart.
Manila to Baguio and vice versa was accessible. The current situation was challenging.
Naalimpungatan si Keanna at biglang napabangon nang maalalang kausap niya si Cale. Dumako ang tingin niya sa orasan. It was already ten in the morning. Nagulat siya dahil alas-sais ang unang gising niya.
Tumingin siya sa phone at nakitang nakapatay na ang tawag.
Twelve hours ang difference ng Pilipinas sa New York at hindi sigurado si Keanna kung natutulog na ba si Cale. Ayaw niyang subukang tumawag para hindi ito maistorbo dahil may pasok din kinabukasan.
Dumiretso ng higa si Keanna. Naramdaman niya ang pagtulo ng luha sa magkabilang mata niya habang nakatingin siya sa kisame dahil nami-miss na niya si Cale.
Ilang oras na nga lang ang mayroon sila para makapag-usap, nakatulog pa siya. Ilang beses na ring nangyayari iyon dahil na rin siguro sa pagbubuntis niya.
Maingat na hinaplos ni Keanna ang tiyan. Apat na buwan na ang dinadala niya. Wala pa ring nakaaalam kung hindi siya at ang doctor na palihim niyang pinupuntahan para sa checkup.
Ipinagpasalamat niyang maliit siyang magbuntis dahil siya lang ang nakaaalam tungkol sa umbok. Madalas din naman siyang naka-hoodie kaya hindi mahahalata unless sasabihin niya talaga.
Nilingon ni Keanna ang pinto nang makarinig ng tatlong katok. Kaagad niyang niyakap ang comforter at tumagilid ng higa.
"Kea?" It was Sarki. "Puwede akong pumasok?"
"Yep," sagot ni Keanna at niyakap ang unan.
Bumukas ang pinto at sumilip ang kuya niya. "Okay ka lang? Hindi ka ba papasok ngayon?"
"Hindi ko pa sure," ani Keanna at tipid na ngumiti. "Parang gusto ko na lang matulog nang matulog, e."
Natawa si Sarki at tumango. "Sige lang. Okay naman sa office. Hindi naman peak season kaya kaya na nina Monica roon. May gusto ka bang kainin?"
Umiling si Keanna. "Wala naman po. Ano ba'ng lunch natin? Umalis ba si Nanay?"
"Hindi. Nasa baba. Galing silang La Union kasi gusto raw bumili ng seafoods ni Nanay. Kararating lang nila. Madaling-araw pala sila bumaba." Natawa si Sarki. "Alis muna ako, punta akong palengke. Nagpapabili si Nanay ng pinya. Naglilihi yata."
