My Little Moon - 𝗂𝗋𝖾𝗇𝖾 𝗆𝖺𝗋𝖼𝗈𝗌

05. indecisive decisions

- Catrina's POV -

"We want you to stay here."

Nagulat ako sa sinabi ni Mama Meldy. Wait teka lang, ano ba ang ibig niyang sabihin? Napatingin ako sa kanilang tatlo na hindi komportable.

"Ma—ma'am teka lang po, hindi ko po kasi kayo maintindihan." Sagot ko. Dumapo ang tingin ko kay Ma'am Irene, mukhang masama ang loob niya sa kung ano man ang sasabihin ni Mama Meldy. Kanina pa kasi si Ma'am Irene nakatingin saakin na parang nasasaktan? Or parang nagagalit. . .hindi ko alam kung ano nagawa ko kaya tumatahimik na lang ako at hinahayaan sila nila Ma'am Imee at tsaka Mama Meldy ang kumausap sa akin.

"Yes hija, dito kana tumira. And I will not take no for an answer."

Lahat sila ay naghi-hintay sa sagot ko habang ako ay tahimik na nakaupo doon, nag-zone out sa narinig ko. Maraming alalahanin ang tumatakbo sa aking isipan, paano na si tatay? Papagalitan niya ako ng todo nito jusko po. Iniisip ko pa lang ang mga sasabihin niya at kung anong kaya niyang gawin ay nangingilabot na ako.

"Hey, ayos ka lang ba?" Naramdaman ko ang kamay ni Ma'am Imee sa kandungan ko habang puno ng pag-aalala ang tingin niya sa akin.

"Eh. . .ma'am ano po ka-kasi. . ."

"Yes?"

"Hi-hindi po alam ni tatay na mayroon na po akong trabaho at tsaka nang galing po sainyo. . ." mahinang wika ko at napayuko nang ulo.

. . .

The three Marcos women looked at each other when they heard what Catrina said. Halatang kabado ang bata and all of them noticed. Irene was still bitter of what her mother decided upon, but seeing as the child showed her vulnerability in front of them, made her lower down her guard just a bit.

"What do you mean by that?" Nagulat sila nung nagtanong si Irene. Her arms were still crossed against her chest while visibly calculating Catrina's every move.

They watched as Catrina took a deep breath and began explaining, "hindi kasi sang-ayon si tatay sa. . ." she hesitated, ang kanyang mga mata lumipat lipat sa kanilang tatlo.

"—sa pamilya namin?" Si Imee na mismo ang nagtapos sa kaniyang mga salita at napa tango naman ng ulo si Catrina.

The three sighed, as expected nadin 'yon.

"Alam ba ng tatay mo na nandito ka ngayon?"

Catrina shook her head at Imee's question. Ang tatlong babaeng Marcos ay walang na gawa kundi mag si-tinginan sa isa't isa, and with just those looks they understood each other.

"Okay sige, ito ang gagawin natin," napasimula si Imee, she used her senatorial tone and kitang kita ang kaba ni Catrina.

"Kakausapin ko ang tatay mo and—"

Irene got curious when Catrina's eyes became wide when Manang Imee said that. She was trying to note how she behaves, but she still refuses to be kind towards this stranger. . .to this, child.

"Ma'am Imee. . .gawin mo ang lahat, 'wag lang yan." Pag maka-awa ni Catrina. All of them looked at her skeptically, but Irene felt something different. She felt worried. Bakit ba?

"Ako na lang po ang kakausap sa kaniya. . ." she reassured, pero hindi mapakali si Irene.

"Teka lang, bakit ayaw mo na si Manang ang kumausap sa tatay mo?" Tanong ni Irene, she didn't let them see her worry. And why was she feeling like this? Hindi naman niya kaano-ano yung bata.