Chapter 18

5.1K 219 111
                                    

"CAN I sleep here tonight?" pagkasabi ni Vel ay bigla na lamang bumuhos ang ulan sa labas. Parang nakiayon pa ang panahon sa gusto niya.

At bakit ka naman dito matutulog, Novela? May bahay ka naman sa tapat? Kontra pa niya sa isip. Pero ewan ba niya at gusto lang niyang pag-trip-an si Santillan ngayon. Gusto niyang malaman kung makakatitiis ito sa presensiya niya. Kahit na ilang beses na siya nitong ninakawan ng halik.

Kumawala ang isang tawa sa bibig ni Santillan - halatang may kaba. "Sure ka riyan?"

"Oh, ba't mukhang kabado ka?" tudyo pa niya.

"Ako?" He scoffed. "Sino ba naman ako para humindi kung gusto mong matulog dito ngayon? Magiging bahay mo naman 'to kapag kinasal na tayo." Hindi niya ito nilubayan ng ngiti, suppressing her smile. Halatang-halata kasi sa mukha ni Santillan na kabado ito. Nakikita niya ang mga invisible pawis nito. Doon siya natatawa.

"Malalaman natin 'yan mamaya," may asar na ngiting sabi niya.

Nahuli niya itong napalunok. "Mamaya," ulit nito, nakangiti pa. Pero kahit hindi isatinig ni Santillan ay naririnig na niya ang malutong na pagmumura nito. "But informed your mother." Inabot nito sa kanya ang cell phone niya na ipinatong niya sa center table sa harapan nila. "Baka mag-alala si Tita Mati na wala ka sa bahay."

Ngumiti siya rito saka tinanggap ang cell phone. "Okay."

Kumunot ang noo nito. "Vel, wala ka naman sigurong pinaplano, 'no?"

Parang batang umiling siya. "Wala naman. Bakit?"

"Wala, wala naman. Sige, text mo muna."

NGAYON lang siya nakapasok sa kuwarto ni Santillan. Maluwag ang space kahit may mga gamit at ang linis. Kung gaano kalinis ang buong bahay nito ay ganoon din ang kuwarto ni Santillan. It's very neat and manly. Mettalic gray and white ang kabuoang kulay ng silid nito at may mga wodden accents. Minimalist pa rin ang interior design. May king size bed at malalaki rin ang mga closet nito.

"Clean freak ka ba?" basag niya.

He chuckled. "Hindi naman pero ayaw ko lang ng kalat." Santillan glanced at her. "Hindi ako napapakali kapag madumi ang paligid ko. Even when I'm cooking, it's a practice to always clean your station and it's hygiene. Walang gustong kumain ng luto mo kapag ikaw mismo madumi trumabaho."

"Hindi ba natural naman na makalat kapag nagluluto?" tanong niya.

Naupo siya sa gilid ng kama at hindi mapigilan haplusin ang tela ng bed sheet nito. Mukhang mamahalin dahil makapal saka smooth kapag dinadama sa kamay. Ito ang klase ng mga bedsheet na hindi niya bibilhin kahit may pera siya dahil napakaburaot niya at tamad siyang maglaba.

Sumunod naman ito at naupo sa tabi niya - mas malapit sa bed side table kung saan nakapatong ang family picture nito.

"It's a discipline, Vel. Kahit na natural na maging makalat. You have to keep your things and your used ingredient away from what you're currently cooking. Importante ang kalinisan sa pagluluto." Ngumiti naman ito pagkatapos.

"Ako, 'di naman ako makalat talaga," kwento pa niya. "Pero aminado akong mas clean freak ka pa kaysa sa'kin." Pareho silang natawa sa pagkakataon na 'yon. "Kaya, may panahon ka pa para pag-isipin kung gusto mo talaga akong ibahay rito." Iginala niya ang tingin sa paligid. "Baka ma stress ka lang."

"Sa tingin ko naman okay ka lang sa'kin ang magulong buhay at bahay kung ikaw lang din naman." Ibinalik niya ang tingin kay Santillan. He was smiling. "I think, finding a partner is not all about perfection. Kasi kung gagawin mo akong subject." Natawa ito. "Bagsak na ako riyan, Vel."

It piques her interest. "Not all about perfection," ulit niya. "What do you mean by that?"

"Hindi naman masama na taasan ang standards natin sa pagpili ng tao. We all deserved to be treated well and loved fairly. But it's not all about looking for someone who completes the list of your ideals. Saka madalas ay hindi natin nakakatuluyan ang mga taong gusto natin. It made me wonder why."

PERFECTLY UNMATCHED - COMPLETETempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang