Mamahalin Kita ng Malayo

CHAPTER 18

Emilia's POV
It's already 5pm and I am currently helping our helpers to prepare our dinner. Rod is already in his room, sinundan ko siya kanina pagdating niya pero he locked the door. Maybe he's tired kaya hinayaan ko na muna. Around 6pm, dumating na din si Lucas, my husband. He directly go to our room also. Hayst! Pagod na pagod ata ngayon ang mag-ama ko. So I've decided to make some dessert besides maaga pa naman. As soon as I finished preparing our dessert, I told our helpers na ayusin na ang lamesa at ako naman tatawagin ko na sila. Una kong pinuntahan si Lucas then after that pinuntahan ko na ang anak ko. I knocked the door pero hindi siya sumasagot so I speak up.

Emilia: Roderick? Anak? Let's have dinner na.

Still no reply. I was about to knock again but thank god, he opened the door. I noticed na malungkot siya, umiyak ata toh eh! And hindi pa din siya nakabihis so I ask.

Emilia: Around 5pm ka umuwi right? (Then sit on the couch)

Rod: Yes mom (sit beside Rod)

Emilia: Oh eh bakit hindi ka pa nakabihis? Dapat naligo ka na agad kanina.

Rod: Mamaya na mom. After dinner nalang po.

As he tell those words, yumuko siya. I held his face and I saw him trying to hold back his tears.

Emilia: Hey son, bakit?

Rod: Wala mom.

Emilia: Anong wala? Naiiyak ka oh!

Rod: Hindi po. Una na po kayo sa baba, susunod po ako agad.

Emilia: Sure ka?

Rod: Yes mom.

Emilia: Basta kapag kailangan mo ng kausap, nandito lang ako ha?

Rod nodded and smile so I gave him a cheek kiss then go downstairs. I know somethings wrong, kilala ko ang anak ko. Is it about him and Lizzy? Kasi napapansin ko this past few weeks, palagi siyang nakatulala at inuuwi din niya lahat ng rosas na dala niya.

At exactly 7pm, we had our dinner na. Habang kumakain kami kanina ang tahimik niya, ni hindi siya nagsasalita. Nauna din siyang natapos. Lucas noticed it so he ask me pero hindi ko naman alam kung anong sasabihin ko so as soon as I finished helping our helpers na iligpit ang pinagkainan namin, pinuntahan ko siya agad. I knocked the door pero hindi siya sumagot kaya binuksan ko nalang, good thing he didn't locked it. I saw him sitting at the balcony. He's drinking, this time alam kong may problema nga siya.

Emilia: Come on son, magkwento ka na.

Nagulat siya cuz he didn't know na pumasok ako and I saw him wiped his tears right away.

Emilia: Hindi ko na tatanungin kung about sa trabaho yan kasi alam kong hindi. It's about you and Lizzy, right?

He didn't answer, he just did fake smile and took a sip.

Emilia: Stop drinking anak. Wala namang magagawa yang pang-inom mo eh.

Rod: Mom bakit ganun? Hindi naman kami pero ang sakit talaga eh (then sigh deeply)

Emilia: It's painful because you love her already anak, yun lang yun. Bakit ano ba kasing nangyari?

Rod: She told me to stop sending her a message and calling her po muna.

Emilia: Bakit daw?

Rod: Kasi busy siya, busy siya sa pag-aaral niya.

Emilia: Yun lang?

Rod: Maybe, I don't know mom.

Emilia: Then do it. Give her what she wants. What if hintayin mo nalang kaya na siya ang unang tumawag sayo? Wag mo na muna kasing kulitin anak.

Rod: Hindi ko ata kayang gawin yun mom lalo na't nalaman kong mahal na niya ako.

Emilia: Mahal ka na niya? Kelan pa?

Rod: A month ago? Not sure basta sinabi niya yun nung akala niyang nakatulog ako.

Emilia: Oh edi tama ako, wag mo munang kulitin anak. Ikaw na nagsabi, mahal ka niya. Malay mo naman siya ang unang tatawag o gagawa ng paraan para makita ka diba?

Rod: Malabong mangyari yun mom.

Emilia: Bakit naman?

Rod: Kasi Sabi niya hindi niya alam kung yung pagmamahal na yun eh sapat na para maging kami. Kung hindi ko siya kukulitin, baka unti-unting mawala yun mom at ayokong mangyari yun.

After my son tell those words, I just gave him a smile then try to comfort him. Naaawa ako sa kanya kasi para siyang nanlilimos ng pagmamahal. Nagmamahal lang naman siya pero bakit sinasaktan siya ng ganito? Gusto kong sabihin na iwasan na muna niya si Lizzy pero hindi ko magawa kasi alam ko kung gaano niya kamahal yun.

Rod's POV
As mom left, I continue drinking liquor. Why is it I feel anytime pwede ng mawala sakin si Lizzy? Bakit parang pakiramdam ko babalik ulit ako sa dati na parang timang kakamessage sa kanya. I was about to pour some liquor in my glass but my phone ring. I immediately grab it cuz I'm hoping na si Lizzy yun but sadly hindi, it's Franky.

*On call

Rod: What? (Drunk voice)

Franchesca: Yung soft copy ng blue print ni Mr. Ayala, Rod hindi mo pa nasesend sakin. Send it to me through email, ngayon na. Gusto ko na din matulog.

Rod: Tsk! Ayoko! Bahala ka! (Sarcastic laugh)

Franchesca: Wait, are you drunk?

Rod: Hindi.

Franchesca: Yes, you are. Bakit anong nangyari? Kanina lang ang saya natin sa firm ah.

Rod: Wala!

Franchesca: Come on, tell me. Is it about Lizzy again? Sinabi ko naman sayo na iwasan mo muna siya diba? Ang tigas kasi ng ulo mo. Kaya ka nasasaktan eh.

Rod: Tsk! Wag ka ngang makialam, masyado kang pakialamera ah!

Franchesca: Hindi ako pakialamera, nagsasabi Lang ako ng totoo.

Rod: Tsk! Yung blueprint ni Mr. Ayala, sabihin mo p*****i** niya! Kaya natatagalan tayo kasi pabago-bago siya ng design. Ayoko na! Humanap ka nalang ng ibang partner sa pag-asikaso niyan!

After telling those words, I ended the call then tried to call Imee pero hindi niya sinasagot. I also send her a message pero hindi siya nagrereply. I know sinabihan na niya ako kaninang wag siyang tawagan o I-text pero wala eh, hindi ko mapigilan ang sarili ko. For the nth time, I tried to call her again but still, hindi pa din siya sumasagot so I threw away my phone then drink all the liquor left in the bottle.

____________________________________