CHAPTER 46

618 72 54
                                    

Rod's POV
It's a new day and 10:45am palang but it feels like 5pm na. Hindi pa nga nangangalahati ang araw pero pagod na ako. I'm a bit stress right now dahil nagkakaroon na ng problema dito sa site na'to and one more thing, Dad keep on calling me to give some updates about our expansion. He told me na dapat daw bukas eh meron ng magbenta ng lupa kahit isa lang. That made me more stress so pinuntahan ko agad si Mr. Gonzales who's busy helping our workers.


Rod: Mr. Gonzales, can I talk to you? There's an important matter that we need to discuss lang.

Mr. Gonzales: Si-sige Roderick. Susunod nalang ako, tapusin ko lang ito.


As he tell those words, I nodded then go to the safe place wherein we can talk privately and I've waited for him for a couple of minutes.


Mr. Gonzales: Anong pag-uusapan natin, Roderick?

Rod: May balita na po ba tungkol sa pagbebenta dito ng lupa?

Mr. Gonzales: Sinabi ko naman na sa inyo diba? Malabong may magbenta pa dito.

Rod: Sinabi niyo po bang triple ang bayad?

Mr. Gonzales: Oo pero wala eh, ayaw talaga nila.

Rod: Paano yan? Sabi ni Dad dapat bukas, meron ng magbenta kahit isa lang sa kanila.

Mr. Gonzales: Roderick, Arkitekto ka diba? Kaya mo namang gawan nalang ng paraan eh. Hindi niyo na kailangang bumili pa ulit ng mga lupa. Ikaw na nagsabi diba? Yung planong ginawa mo, pwede ng gawan ng underground kasi nakaready na. The surface has support already, right? Ang dapat mo nalang gawin eh yung plano.

Rod: Yes but ayaw po ni Dad eh. Ilang beses ko ng sinabi pero ayaw niyang makinig. Gusto niya kasi, kung anong sinabi niya yun dapat ang masunod.

Mr. Gonzales: Eh kung kausapin mo kaya ulit? Kulitin mo kasi, siguro naman hindi ka na matitiis non. Sige na! Tawagan mo na ulit baka magbago na isip ni sir.

Rod: I don't think so Mr. Gonzales.


Mr. Gonzales was about to speak but Franky and Angelo arrived. Inutusan ko kasi silang bumili ng lunch dahil sigurado ako gutom na ang mga workers. As Franchesca sit beside me, she immediately handed the receipt.



Franchesca: Oh ayan, proof! Baka mamaya sabihin mo dinadagdagan ko na naman yung nagastos.


When she tell those words, she rolled her eyes then crossed her arms. As I saw the amount paid, my eyes widen.


Franchesca: Oh bakit?

Rod: Grabe naman! Lunch lang pinabili ko diba? Bakit ang mahal?!

Franchesca: Huh? Lu-lunch lang ba? Akala ko pati meryenda (then laugh)

Angelo: Oh see, sabi sayo lunch lang eh. Pinagpilitan pa kasi (Referring to Franky)

Franchesca: Sorry naman! Ang narinig ko kasing sinabi mo "Buy some food for our lunch and meryenda"

Rod: Of course not! Ang sabi ko "Buy some food for our lunch huwag na meryenda". Oh my god, Franky! Look at this, sooooo expensive! Tsk!

Franchesca: HAHAHA Sorry na. Don't worry next time, maglilinis na ako ng tenga ng bonggang bongga!

Angelo: Sus! If I know, sinadya mo lang talaga Franky.

Franchesca: Hindi ah (still laughing)

Rod: Stop laughing, walang nakakatawa.

Angelo and Franchesca: Asus!

Mamahalin  Kita ng MalayoTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon