CHAPTER 49

691 70 105
                                    

Stephen's POV
It's been 3 days since nakarating kami dito sa province. It's currently 6:30 in the morning palang and until now hindi pa din ako makaget-over sa sinabi ni Imee. Kaloka talaga yung babaeng yun, hindi na talaga namin mabago ang isip niya. Kahit anong gawin naming dahilan ni Sam in order for her to stay, walang pa ding epekto. Desidido na talaga siya, she'll go back to Manila next week. She even inform Dr. Francisco about that and sabi ng mga other nurses sa hospital, he is very disappointed to her daw. Kasi naman ayaw niyang sabihin ang dahilan kung bakit gusto na niyang bumalik. In other words, she can't tell that Roderick is here. Around 7am, Sam send me a message so I quickly went out of my room dahil naghihintay na daw ang service namin papunta sa Med. Mission place.


Imee's POV
As Samantha called me, I hurriedly grab my hair tie and phone then immediately went out of my room. I checked my wristwatch and it's 7:05am na pala. God! I'm late again. Hindi na naman ako makakapag-breakfast nito. While walking papalapit sa kanila, I notice that they staring at me from head to toe. "Duh! Ganun ba ako kaganda para tignan niyo ng ganyan? (In her mind)" As I stop infront of them, Samantha speak up.



Samantha: Wew! Ngayon lang kita nakitang nagsuot ng ganyan Imee ha.

Imee: Mainit kasi eh so I wore something like this nalang.

(Imee's Outfit)

Stephen: Mamaya makita ka ni Architect niyan eh! Baka hablutin ka nun pabalik dito (then laugh)

Ops! Esta imagem não segue as nossas directrizes de conteúdo. Para continuares a publicar, por favor, remova-a ou carrega uma imagem diferente.



Stephen: Mamaya makita ka ni Architect niyan eh! Baka hablutin ka nun pabalik dito (then laugh)

Imee: Tsk! Paano ako hahablutin nun?! Eh hindi nga ako pinapansin.....Ilang araw na din (frown then crossed her arms)

Samantha: Malamang hindi ka papansinin nun noh! Ikaw ba naman masabihan ng kung ano-ano, hindi sasama ang loob mo?

Stephen: Hay nako, sinabihan mo ng masasakit na salita, binasted mo, sinaktan mo na't lahat, sa tingin mo papansinin ka pa din niya? You think he will stay pa din?Halla! Ano ka?! dyosa?....Gold ka girl?

Samantha: True! Hay nako Imee, baka natauhan na yun. Ikaw naman kasi eh yang bibig mo talaga minsan hindi ma-preno.

Stephen: Exactly! You know what girl, no hard feelings ha pero masakit ka talagang magsalita (referring to Imee)

Samantha: Tsaka I can't blame him kung tuluyan ka ng hindi pansinin nun.

Stephen: True, I agree.

Imee: Ah talaga ba? Nag-eenjoy ba kayong laitin at i-realtalk ako ha? (Then raised her eyebrow)

Samantha and Stephen: Slight (then laugh)

Imee: Aurgh! Alice pumunta ka dito please, I need you. I hate this two!

Mamahalin  Kita ng MalayoOnde as histórias ganham vida. Descobre agora