"ကၽြန္ေတာ္လက္မခံႏိုင္ဘူး"
ထမင္းစားပဲြမွာ ပစ္ခ်လိုက္ေသာ ဇြန္းနဲ႔ပန္းကန္ထိခတ္သံေပၚလာသည္။စားပဲြရဲ့ ထိပ္ဆံုးမွာရိွေသာ အေဖျဖစ္သူမွ
"ဟိုက ဆရာဝန္ေလာင္းကို မင္းလိုေကာင္က ဘာလို႔ျငင္းတာလဲ"
မင္းလိုေကာင္တဲ့။ဟုတ္တာေပါ့ သူတို႔က လူတစ္ေယာက္ရဲ့တန္ဖိုးကို ပညာ၊ဂုဏ္၊ေငြေတြနဲ႔ပဲတိုင္းတာထားတယ္။
အလိုမက်သလိုၾကၫ့္ေနေသာ အေမ့မ်က္ႏွာကိုညိုခြန္း တစ္ခ်က္ျပန္လွမ္းၾကၫ့္လိုက္ၿပီး
"ကၽြန္ေတာ္ သေဘာမက်လို႔... ေတြ့တိုင္းႏိုမ္သလိုေၾကာသလိုလိုဆက္ဆံတတ္တဲ့ သူမ အက်င့္ကိုမႀကိဳက္ဘူး"
"သေဘာပဲ"
"ေယာက္်ား"
အေဖ့ရဲ့စကားသံေနာက္မွာ အေမ့ရဲ့ အေလာတႀကီးေခၚသံ။စားရခါနီးမွ ပုတ္ထုတ္ခံလိုက္ရေသာ ဟန္ပန္အျပၫ့္။
ဒီအတိုင္းလြယ္လြယ္မၿပီးတာသိလို႔ ညိုခြန္း အေဖေျပာမယ့္စကားကို ဆက္နားေထာင္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္း တက္တက္စင္ေအာင္ မွန္။
"ခ်စ္လြန္းျမကို ယူမလား မင္းအိမ္ေပၚကဆင္းမလား ႏွစ္ခုတည္းက ႀကိဳက္တာေရြး"
ညိုခြန္းကို ႏွစ္ခါေမးစရာမလို။သူေလွာင္အိမ္ထဲက ထြက္ရမွာမို႔ ႀကိတ္ေပ်ာ္သည္။ဒါကိုသိတဲ့အေမက
"မိဘက လက္နဲ႔ေရးတာကို ေျခနဲ႔ဖ်က္တဲ့ေကာင္"
သိပ္ရိုးလြန္းတဲ့ ဒိုင္ယာေလာ့ႀကီးေလ အေမရာ။
......
အခန္းထဲမွာ အဝတ္ထၫ့္ေနတုန္း တံခါးေခါက္သံၾကားလို႔ဖြင့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ညီမေလးႏွင္းေသာ္။သူမက မ်က္ႏွာမေကာင္းစြာရိွေသာ္လည္း မသြားနဲ႔လို႔ေတာ့မတား။ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူမကိုယ္တိုင္ေတာင္ လိုက္ခ်င္ေနပံုရသည္။
"ကိုေလး သြားစရာေနရာေရာရိွလား"
တန္ဖိုးႀကီးတာဆိုရင္ နာရီကအစ ခၽြတ္ထားခဲ့ၿပီး ဝတ္လို႔အဆင္ေျပမယ့္ အက်ႌနဲ႔ ပုဆိုး သံုးေလးစံုသာ ေကာက္ထၫ့္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ ခုတင္ေျခရင္းမွာ ထိုင္ေနေသာ ညီမေလးနားသြားလိုက္ၿပီး
YOU ARE READING
ဂန္တဝင်လူမိုက်ကြီးကို ချစ်ရေးဆိုမည်
Action"မင်း သေချင်လို့လား" "ကျွန်တော် ချစ်ချင်တာပါ" My Own Creation (စကားအသုံးအနှုန်း 16+)🚨 CV photo by Pinterest
