ညိုခြန္း ၿခံေပါက္ေရာက္ေတာ့ အေတာ္နဲ႔ မဝင္ဘဲ ရပ္ေနမိေသးသည္။ထိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘယ္အေျခအေနထိ ေရာက္ေနမလဲ ေတြးမိၿပီး စံအိမ္ကို ပထမဆံုး သူ႔အခန္းကို စေရာက္ဖူးတဲ့ အေျခအေနထက္ ဆိုးသည္။အဲ့တုန္းက ထက္အမ်ားႀကီး ပိုခ်စ္ေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ အမ်ားႀကီးလည္း ပိုခံစားရ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္ဆဲြၿပီးေဝ့ဝိုက္မေနေတာ့ဘဲ ဖြင့္ေျပာေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ညိုခြန္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ဒီလိုေတြးလိုက္တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္တည္း ၿခံတံခါးဆဲြဖြင့္ေသာ လက္ေတြကအစ အားအင္အျပၫ့္ျဖင့္။
ဖြင့္ေျပာရမွာဆိုေတာ့ လိုရမယ္ရ ၿခံေပါက္ဝမွာ ႏြယ္တက္ေနေသာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ အျဖဴေရာင္ပန္းေတြအား လက္တစ္ဆုပ္စာမ်ွ လွမ္းခူးခဲ့ေသးသည္။ခုတင္ေပၚ ေရာက္ေနလည္း ဘာအေရးလဲ။ ညိုခြန္းတို႔က ေျပာမယ္ဆို ေျပာမယ္ပဲ။
"ျပန္လာၿပီလား "
"ဘုရားႀကီး!"
ကိုယ့္အရိွန္နဲ႔ကိုယ္ အားတင္းၿပီး အိမ္ထဲ တန္းဝင္မလို႔ လုပ္ေနတုန္း ၿခံေထာင့္ေန ထြက္လာေသာ အသံေၾကာင့္ ညိုခြန္းလန႔္သြားသည္။လွမ္းၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ လက္ထဲမွာ ေပါက္တူးတစ္လက္နဲ႔ ၿခံေထာင့္က ျမက္ရိုင္းပင္ေတြကို ရွင္းေနေသာ တိမ္နက္မွာ အေပၚပိုင္းဗလာျဖင့္။ညေန ေမွာင္ရီပ်ိဳးခ်ိန္ သစ္ရိပ္က်ေသာေနရာမွာေတာင္ ခ်စ္ရသူက ၾကၫ့္ေကာင္းေနသည္။
ညိုခြန္းလက္ထဲကပန္းကို အေနာက္ဖြက္ကာ အနားေလ်ွာက္သြားလိုက္ၿပီး
"ခင္ဗ်ား ဟိုမိန္းမနဲ႔ အိပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား"
"ကေလးရဖို႔အတြက္အိပ္တာတဲ့ ၊ အဲ့ေတာ့ ငါမၿပီးမခ်င္း တက္ခုန္ေနတာ စိတ္ညစ္လာလို႔ ျပန္လြတ္လိုက္တယ္"
"အဲ့ေလာက္ ဒဲ့ႀကီးမေျပာစမ္းပါနဲ႔ "
"မင္း ေမးတာေလ"
"အင္းပါ မွားပါတယ္"
ညိုခြန္းက ဘုၾကၫ့္ ျပန္ၾကၫ့္ၿပီးေျပာေပမယ့္ သူမ်က္ႏွာက နဂိုအတိုင္းပဲ။သိခ်င္လို႔ ေမးတယ္ဆိုတာ ဟိုအမႀကီး နာၿပီးမ်ား ေျပးဆင္းသြားသလားလို႔ေပါ့။ ဘယ္ႏွယ့္ တက္ေတာင္ ခုန္ေနဆိုပဲ။မၾကားဝံ့မနာသာေတြဗ်ာ။
YOU ARE READING
ဂန္တဝင်လူမိုက်ကြီးကို ချစ်ရေးဆိုမည်
Action"မင်း သေချင်လို့လား" "ကျွန်တော် ချစ်ချင်တာပါ" My Own Creation (စကားအသုံးအနှုန်း 16+)🚨 CV photo by Pinterest
