« អ្ហ៎រ បើចឹងអូនចង់បានអ្វីសូមប្រាប់បងមកចុះ » ជុងហ្គុកញញឹមមិនសូវសម នៅពេលទទួលបានការបដិសេដ តែគេមិនខឹងនឹងរាងតូចឡើយ មានកាន់តែយកចិត្ត។
« ខ្ញុំចង់ចេញពីទីនេះ » ថេហ្យុងតបទាំងឱនមុខ
« មិនអាចទេ បងមិនអនុញ្ញាតឲ្យអូនចេញពីទីនេះឡើយ » សម្លេងមាំទឹកមុខរបស់របស់ជុងហ្គុកបង្ហាញចេញមកច្បាស់ៗ ថាកំពុងតែខឹងនឹងរាងតូច ហេតុអ្វីគ្រាន់តែរស់នៅជាមួយគ្នា មិនចង់នៅ?
« អ្ហឹក ខ្ញុំមិនចង់នៅទីនេះទេ ដោះលែងខ្ញុំទៅ លោកគួរខ្លាចខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំខ្លាច អ្ហឹកៗ» ថេហ្យុងយំចេញមកតែម្ដង គេពិតជាខ្លាចជុងហ្គុកខ្លាំងពិតមែន បើសិនជានៅតែពីរនាក់ជុងហ្គុករាងតូចសឹងតែចង់ សម្លាប់ខ្លួនឯងចោលទៅហើយ ។មិនយល់ដូចគ្នា គ្រាន់តែមានអារម្មណ៍ថាខ្លាច ខ្លាចទាំងដែរគ្មានមូលហេតុ ?
« ល្អ ដូច្នេះអូនគួរតែរស់នៅជាមួយមនុស្សអាក្រក់ដូចជាបងអស់មួយជីវិតហើយ អូនមិនអាចគេចផុតពីបងបានទេ ដរាបណាមានបង គឺមានអូនដូចគ្នា ពួកយើងនឹងនៅជាមួយគ្នា ! » ជុងហ្គុកចូលមកអង្គុយក្បែររាងតូច និងចាប់អង្អែលសក់ តែថេហ្យុងរើក្បាលចេញបន្ទិច។ស្លូតថេហ្យុងមិនខ្លាចឥឡូវនាយធ្វើជាកាចម្ដងចាំមើលថាតើ ថេហ្យុងនៅតែចង់ចាកចេញទៀតដែលឬទេ ?
« ចេញទៅ! សត្វចម្លែក កុំប៉ះខ្ញុំ » ថេហ្យុងរុញទ្រូងរាងក្រាស់ តែរាងក្រាស់ស្ទុះមកឱបយ៉ាងណែន ។ថេហ្យុងកាន់តែយំ តែជុងហ្គុកមិនបានខ្វល់ទៀតឡើយ ព្រោះគេលែងចង់តាមចិត្តរាងតូចទៀតហើយ មានតែធ្វើជាតួអាក្រក់ទៅចុះ
«ចាំមើលថាតើសត្វចម្លែកដូចបង នឹងធ្វើស្អីលើអូនបានខ្លះ / អ្ហឹម ..» ចប់ប្រយោគជុងហ្គុកកាន់កញ្ជឹងក រាងតូចជាប់និងទាញមកថើបមាត់យកតែម្ដង ថេហ្យុងប្រឹងរើចេញតែជុងហ្គុកបានចាប់ទាញកញ្ចឹងមកមកវិញ ។ រាងក្រាស់ជញ្ជក់ញ៊ាំញីបបូរមាត់ខ្លាំងៗ តាមអារម្មណ៍ខឹងរបស់នាយ និងចុះមកខាំត្រង់ចន្លោះ ក សខ្ចីបណ្ដាលឲ្យមានស្នាម ។
៚ខ្វាក អាវរបស់ថេហ្យុងត្រួវបានហែកជាកម្ទេចកំណាត់ ជុងហ្គុកទម្លាក់បបូរមាត់មកថើបត្រង់ដើមទ្រូងរាងពកតិចៗនោះ
YOU ARE READING
𝗡𝗼𝘁𝗵𝗶𝗻𝗴'𝘀 𝗴𝗼𝗻𝗻𝗮 𝗰𝗵𝗮𝗻𝗴𝗲
Vampireទោះជាពេលវេលាចេះតែផ្លាស់ប្ដូរទៅមុខតែបេះដូងខ្ញុំមិនដែលផ្លាស់ប្ដូរឡេីយ វានៅតែឆ្លាក់ឈ្មោះរបស់អ្នកជាប់ជានិច្ច...ហេីយក៏ជារៀងរហូតហេីយក៏គ្មាននរណាមកជំនួសកន្លែងរបស់អ្នកដែរ។ ត្រឡប់មកលេីកនេះបងនឹងរក្សាអូនទុក មិនឲ្យចាកចេញចោលបងម្ដងទៀតឡេីយ ..។ ...
