Wild Rose(complete)

part18(Unicode)

"မီး ဖုန်းထဲမှာ ကြည့်ထားတာက ဒီလိုပဲလေ..."

"မျက်ခုံးက တစ်ဖက်နဲ့တစ်ဖက်က ညီမှမညီတာ..."

"ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ...."

အခန်းထဲမှ အပြန်အလှန်ပြောဆိုသံများကြောင့် ဆိုင်းလော့ဒ် ခြေလှမ်းအားရပ်လိုက်မိသည်။ထုံးစံအတိုင်း နိုရာက ရှင်းခန့်ဆီရောက်နေတာဖြစ်သည်။မနက်ကတည်းက ဒယ်ဒီဟု တချက်သာအနားရောက်လာပြီး ပျောက်သွားလိုက်တာ တနေကုန်ပင်။သူလည်းအလုပ်ရှုပ်နေတာကြောင့် သမီးကို လိုက်မခေါ်ဖြစ်ခဲ့ပေ။ဆိုင်ပိတ်ပြီးမှပဲ အိမ်ပြန်ပို့ဖို့ လာခေါ်ရတာဖြစ်သည်။သူနှင့်ရှင်းခန့်မောင်၏ ဆက်ဆံရေးက မသိမသာလေး ခပ်တန်းတန်းဖြစ်နေသည် ဆိုသော်ငြားလည်း သမီးနှင့်ကတော့ ဟိုအရင်ကထက်ပင် ပိုပြီးလုံးလားထွေးလားကို ဖြစ်နေ၏။

အခန်းထဲသို့ အသာလေးချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ရှင်းခန့်၏ဖြူနုသော မျက်နှာမှာ မိတ်ကပ်အရောင်တွေ ရဲပတောင်းခတ်နေပြီး မျက်ခုံးနှစ်ခုက တစ်ခုကမျှော့ကြီးကပ်ထားသလို အပြားလိုက်ဖြစ်နေကာ တစ်ခုကတော့ နဖူးပြင်ပေါ်သို့ထောင်တက်နေ၏။ပါးနှစ်ဖက်ပေါ်မှာလည်း နီနီရဲရဲအကွက်လိုက်ကြီးဖြစ်နေသေးသည်။သမီးဖြစ်သူ၏မျက်နှာမှာလည်း မိတ်ကပ်များဖြင့် ပေပွနေ၏။

"နေအုံး နေအုံး ကိုကို့နှုတ်ခမ်းနီက အရောင်လိုနေသေးတယ် ထပ်ဆိုးပေးမယ်..."

​နိုရာက ပြောပြောဆိုဆို ရှင်းခန့်၏မေးစေ့အား ဆွဲကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းနီးဆိုးပေးဖို့ကို အားတက်သရော ကြိုးပမ်းလို့နေ၏။မိတ်ကပ်ဘူးတွေ ဘယ်ကရလာလည်းတော့ မသိချေ။ဒီလူကလည်း ဒီကလေးကို ဒီလောက်အထိ အလိုလိုက်စရာလိုလို့လား။ကြည့်လိုက်ရင်တော့ ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ကလေးနဲ့ပေါင်းပြီး ကလေးကလားလိုက်လုပ်နေတာ။မြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ဆိုင်းလော့ဒ် ရယ်ရခက်ငိုရခက်ဖြစ်နေမိသည်။ရှင်းခန့်မောင်က သမီးအပေါ်မှာ ချစ်ခင်နှစ်သက်တာကို သိပေမဲ့လို့ ဒီလိုမျိုးအနွံတာခံမယ်လို့တော့ မထင်ထားမိချေ။ဒါကြောင့်မို့လည်း နိုရာတို့ဒီလောက်အထိ တွယ်တာနေပုံရသည်။

"သမီး...."

ဆိုင်းလော့ဒ် အခန်းထဲသို့ခြေလှမ်းချရင်း အသံပြုလိုက်တော့ နှစ်ယောက်သားလှမ်းကြည့်လို့လာ၏။