part29(Unicode)

37.3K 3.5K 614
                                    

အခန်းတံခါးဖွင့်သည့်အသံနှင့်အတူ လှုပ်ရှားသံတစ်ခုကြောင့် သူမော့ကြည့်မိတော့ ဆွဲခြင်းကြီးဖြင့် အခန်းထဲသို့ဝင်ရောက်လာသော မေချိုနှင့်အတူ အထွေးအားတွေ့လိုက်ရသည်။မေချိုက ဆိုင်ကနေ၍ ဆေးရုံသို့ချက်ချင်းတန်းလာခဲ့ပုံရသည်။အတန်ငယ် နွမ်းလျ၍နေလေသည်။

"အိပ်ပျော်နေတာလား...."

ဖေဖေ့ကုတင်အနီးသို့ အသာကပ်၍ ခပ်တိုးတိုးမေးတော့ သူခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး....

"ခုနကမှ ပြန်အိပ်ပျော်သွားတာ..."

"ဒီနေ့ရော ဘယ်လိုလဲ အစားစားရဲ့လား..."

"မနက်ကတော့ ensureတစ်ခွက်သောက်တယ် ပြီးတော့ ငှက်သိုက်ပူတင်းတစ်ဘူးတော့ ကုန်သွားတယ် မေချို ငါးရံ့ဆန်ပြုတ်က သူ ခံတွင်းမတွေ့ဘူးထင်ပါတယ် တစ်ဇွန်းနှစ်ဇွန်းပဲသောက်တာ..."

သူပြောပြတာကို နားထောင်နေရင်းဖြင့် မေချိုက စိတ်မသက်သာစွာ သက်ပြင်းရှိုက်လေသည်။

"သူမစားချင်လည်း ညကျရင်တော့ ဆိတ်စွပ်လေးချော့ကျွေးရမှာပေါ့ မင်းအဖေက ဆိတ်စွပ်ကြိုက်တက်တော့ လုပ်ခဲ့လိုက်တာ..."

ဖေဖေက ‌အိပ်ရာထဲစလဲကတည်းက အစားကိုမဝင်တော့တာဖြစ်သည်။ဆရာဝန်ကြီးတွေ ကိုယ်တိုင်ကလည်း အစားဝင်မှ ရှေ့လျှောက်ရောဂါကုထုံးက ထိရောက်မှုရှိမည်ဟု ဆိုလေသည်။သို့ပေမဲ့ ဖေဖေက ဘာ‌ပဲကျွေးကျွေး တို့ကနန်းဆိတ်ကနန်းသာ စားလေသည်။နေ့စဥ် ensureတစ်ခွက်နှင့် ငှက်သိုက်ပူတင်းတစ်ဗူးလောက်ကိုသာ တာဝန်ကျေစားသောက်တက်သည်။ကျန်းမာစဥ်ကလည်း အစားအသောက်မမက်သည့်သူမို့ အခု‌လို့မမာတော့ ခံတွင်းပိုပျက်သည်ထင်လေသည်။

မေချိုပြောတာကိုနားထောင်နေရင်းဖြင့် ‌လှပ်နေသောစောင်အား ဖေဖေ့‌ခြေဖျားလေးတွေ လုံခြုံအောင် အသာအယာဆွဲဖုံးပေးလိုက်ပြီးမှ...

"ဆေးတွေသွင်းနေရလို့ မစားချင်တာမျိုးလား မသိပါဘူး..."

"စစ်နိုင်းပြောတာတော့ အစားဝင်မှဖြစ်မှာတဲ့ မဟုတ်ရင်မကောင်းဘူးတဲ့ သူ ဒီညလာကြည့်ပေးမယ်ပြောတယ် ဒေါနလည်းလိုက်လာလိမ့်မယ်...."

Wild  Rose(complete)Where stories live. Discover now