"ဘာစားမွာလဲ စပ်စ္သီးပဲလား..."
"ဟုတ္!..."
"ခဏေလး အေစ့ေတြဖယ္ေပးဦးမယ္..."
ရွင္းခန္႔က ေျပာေျပာဆိုဆို စပ်စ္သီေလးမ်ားအား ေသခ်ာခြဲစိတ္၍ တုတ္ခြၽန္ေလးျဖင့္ အေစ့ေလးမ်ားအား စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဖယ္သင္ေပးေန၏။ႏိုရာကေတာ့ ဆိုဖာေပၚမွာ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့မွီထိုင္ေနရင္း ရွင္းခန္႔ အဆင္သင့္ျပင္ေပးထားေသာ စပ်စ္သီးတို႔အား ပါးစပ္အျပည့္ထည့္၍ တျမႇဳပ္ျမႇဳပ္ဝါးလို႔ေနသည္။ဖြင့္ထားေသာ ကားတြန္းကားကိုလည္း မ်က္စိမလႊဲ အၾကည့္မပ်က္ေစရ။ရွင္းခန္႔ကလည္း ဒါကိုပဲ မ်က္ႏွာတခ်က္မပ်က္ေစပဲ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွိလွသည္။ျမင္ကြင္းကို ဘာရယ္မဟုတ္ ရပ္ၾကည့္ေနမိရင္း ေဒၚဂ်ာႏူးစိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္သြားရသည္။
ဒီေကာင္ေလးက ႏိုရာ့အေပၚမွာ ဟိုးအရင္ကတည္းက သံေယာဇဥ္ရွိခဲ့တဲ့သူျဖစ္သည္။ဆိုင္းေလာ့ဒ္ႏွင့္ ပတ္သတ္ေန၍ မဟုတ္ပါပဲ ဒီကေလးအေပၚမွာ သီးသီးသန္႔သန္႔ သံေယာဇဥ္ႀကီးခဲ့တာမ်ိဳးျဖစ္၏။ကိုယ့္သားႏွင့္ကိစၥကို မၾကည္ျဖဴႏိုင္ေသာ္ျငားလည္း ကိုယ့္ေျမးအေပၚ သံေယာဇဥ္ရွိတာကိုေတာ့ အသိအမွတ္မျပဳပဲမေနႏိုင္။ၿပီးေတာ့ သူ႔အေျခအေန သူ႔အေနထားျဖင့္ ကိုယ့္သားအတြက္ မ်က္ႏွာငယ္ခံေနတာကိုလည္း အားနာစိတ္ျဖစ္မိတာကသပ္သပ္ပဲ ျဖစ္ေလသည္။
ျမင္ကြင္းကို အမွတ္တမဲ့ေငးၾကည့္ေနတုန္း ရွင္းခန္႔က ျဖတ္ကနဲလွည့္ၾကည့္လာတာမို႔ သူမအိုးတိုးအမ္းတမ္း ျဖစ္သြားရေတာ့ေလသည္။ရွင္းခန္႔က သူမအားျမင္လိုက္ရေတာ့ အံ့ၾသသြားၿပီး လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားကာ ေနရာမွထရပ္၏။
"အႏူး..."
တိုးညႇင္းေသာေလသံေလးက ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး ထြက္ေပၚလာ၏။ဒီေကာင္ေလးကိုက ျမင္လိုက္ရတိုင္း ဒီလိုပုံစံေလးပဲျဖစ္သည္။ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ေအးေအးေဆးေဆး ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ေလးသာ။ေတြ႕လိုက္ရတိုင္း စိတ္ေအးခ်မ္းေစတဲ့ ႏွစ္လိုဖြယ္အသြင္ေလးျဖင့္ရွိေလသည္။
"ဆိုင္းေလာ့ဒ္က အျပင္သြားတယ္ အႏူး..."
သူမက ဒီအတိုင္းဆက္ရပ္ေနေတာ့ ရွင္းခန္႔ဆီမွ တိုးညႇင္းညႇင္းေလသံေလးက မဝံ့မရဲျဖင့္ထြက္ေပၚ၍လာေလသည္။
YOU ARE READING
Wild Rose(complete)
General Fiction"ခင္ဗ်ားက ဟီရိုးအင္းလိုပဲ မေကာင္းမွန္းသိေနေပမဲ့လည္း လူက္ုိအရူးအမူး စြဲလမ္းေစတယ္" 19.2.2022 "ခင်ဗျားက ဟီရိုးအင်းလိုပဲ မကောင်းမှန်းသိနေပေမဲ့လည်း လူက်ိုအရူးအမူး စွဲလမ်းစေတယ်" ...
