"အလုပ္ေတြေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ ေမာင့္အနားလာပါေတာ့..."
ကုတင္အား ေက်ာမွီထိုင္၍ လက္ေတာ့ပ္တစ္လုံးျဖင့္ အလုပ္မ်ားေနေပါေသာ ရွင္းခန္႔၏ခါးအားေပြ႕ဖက္ကာ ရင္ခြင္ထဲေခါင္းတိုးလာၿပီး ဆိုင္းေလာ့ဒ္က ခပ္ခြၽဲခြၽဲေလးေျပာသည္။ေခြးေပါက္ေလးလို ေခါင္းတိုးေဝွ႔၍ ခြၽဲေနေသာေကာင္ေလး၏ ဆံႏြယ္မ်ားအား သူငုံ႔နမ္းလိုက္ၿပီးမွ...
"ခဏေလး ကိုယ္ ဒီစာရင္းေလးထည့္ၿပီးရင္ ၿပီးၿပီး..."
"ထားလိုက္ေတာ့ကြာ ဘယ္သူ႔ကိုမွျပန္ျပရမဲ့ အလုပ္ေတြလည္းမဟုတ္ပဲနဲ႔ အခ်ိန္ရတုန္းေလး ေမာင့္ကို အခ်ိန္ေပးပါဦး..."
"ေၾသာ္! ဘယ္သူ႔မွျပန္မျပရေပမဲ့ စာရင္းကေတာ့လုပ္ထားရမွာေလ အဲ့ဒါမွ ေပ်ာက္လားရွတာမျဖစ္မွာေပါ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ခဏေလးပဲ ၿပီးေတာ့မယ္ ဖယ္ဦး..."
ဆိုင္းေလာ့ဒ္အား ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ေလး ေျပာၿပီးေတာ့မွ ကီးဘုတ္ေပၚမွ လက္တို႔ကိုပို၍ ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားလိုက္သည္။ဆိုင္းေလာ့ဒ္ကေတာ့ မ်က္ႏွာစူပြပြျဖင့္ ရင္ခြင္ထဲေခါင္းမွီတင္ထားရာမွ ဖယ္ခြာသြားသည္။
"ႏိုရာမရွိလို႔ အနားကပ္ရမလားမွတ္ပါတယ္ ဒီအလုပ္ေတြပဲ ေနာက္ေန႔ဆိုခရီးသြားရရင္ သုံးရက္ေတာင္ခြဲရဦးမယ္ ျပန္လာရင္လည္း ခင္ဗ်ားရဲ႕ဒူးမနာသမီးေလးက တေကာက္ေကာက္လိုက္ၿပီး ခင္ဗ်ားကိုအပိုင္လာစီးဦးမယ္.."
ဆိုင္းေလာ့ဒ္ စူပြပြျဖင့္ၿငီးျငဴေနေတာ့ သူခပ္ဖြဖြရယ္မိၿပီးမွ..
"ကေလးကို ၿငိဳျငင္ေနတယ္ အဲ့ဒါ မင္းဒူးနာထားတဲ့သမီးမဟုတ္ဘူးလား..."
"ေအး ဒူးနာထားရတဲ့သမီးအရင္း ျဖစ္ေနလို႔ေပါ့၊မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ႐ိုက္ထုတ္တယ္..."
ၾကည့္စမ္း!ကေလးကို....
ႏွစ္ေယာက္သား အျပန္အလွန္စကားေျပာဆိုေနဆဲ ဆိုင္းေလာ့ဒ္၏ဖုန္းက ထျမည္လို႔လာသည္။ဖုန္းစခရင္ေပၚသို႔ သူမ်က္စိေစြၾကည့္မိေတာ့ သံသာညိဳဆိုေသာ နာမည္ေၾကာင့္ မ်က္ခုံးတို႔တြန္႔သြားရသည္။သို႔ေသာ္ မသိခ်င္ေယာင္သာေဆာင္၍ အၾကည့္ကိုလႊဲလိုက္သည္။မရည္႐ြယ္ေသာ္လည္း နားကိုေတာ့စြင့္ထားမိ၏။သံသာညိဳက ဒီလိုပဲျဖစ္သည္။ဆိုင္းေလာ့ဒ္ဆီသို႔ မၾကာခဏဖုန္းဆက္တက္သည္။အရင္ကေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႕မွာေျပာၾကတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္သလို ကိုယ္တိုင္ကလည္း တမင္ဂ႐ုမစိုက္မိေအာင္ စိတ္ကိုျပင္ဆင္ထားခဲ့သည္။အခုေတာ့ သူ႔စိတ္ေလးက အနည္းငယ္ေလာက္ဂ်စ္တိုက္ခ်င္ေနမိသည္။ဆိုင္းေလာ့ဒ္၏ အခ်စ္အေပၚမွာ ဆိုးသြမ္းၾကည့္စိတ္တို႔ ျဖစ္ေပၚလို႔ေနသည္။
YOU ARE READING
Wild Rose(complete)
General Fiction"ခင္ဗ်ားက ဟီရိုးအင္းလိုပဲ မေကာင္းမွန္းသိေနေပမဲ့လည္း လူက္ုိအရူးအမူး စြဲလမ္းေစတယ္" 19.2.2022 "ခင်ဗျားက ဟီရိုးအင်းလိုပဲ မကောင်းမှန်းသိနေပေမဲ့လည်း လူက်ိုအရူးအမူး စွဲလမ်းစေတယ်" ...
