We met again

Chapter 20

When I finished eating the lunch that I order I immediately take a bath to prepare for our stroll later this is my first time strolling that's why I can't hide my excitement even if it is only around the city.

I wear a white oversize t-shirt na naka tuck in sa high waist denim shorts na suot ko and I only wear white top sider shoes. Hinayaan ko lang na nakalugay ang mahaba kong buhok at naglagay lang ako ng clip sa magkabilang gilid para hindi ito humarang sa mukha ko and for final preparation I put some light make up.

Niligay ko sa balikat ko ang tote bag na gagamitin ko kung saan nakalagay ang mga gamit na dadalhin ko. Pag bukas ko ng pinto ng unit ko ay bumungad sa'kin si Axel na akmang mag d-doorbell na.

"Are you done?" He asked after looking at me.

"Yeah" I smiled.

He is wearing a simple white shirt and black shorts with his white Nike shoes.

"Let's go?" Sabi nya at nakangiting nilahad sa harapan ko ang kamay nya.

I smile and hold his hand. "Let's go"

Magkahawak kamay kaming naglakad pababa sa parking lot kung saan andon ang sasakyan nya na gagamitin namin.

"Let me drive na kasi" Sabi ko ng makapasok sya sa sasakyan.

He looks at me first before starting the engine. "No."

"I can drive naman dali na" Pagpupumilit ko.

"Mabilis ka magpatakbo." He glances at me and immediately back his eyes on the road. "Akala mo ba hindi ko napapansin, hmm?"

Napanguso ako. "Para kang si Kuya"

He chuckles, "Stop being a brat."

"I'm not! You always call me a brat I can't forget our first encounter you called me that ako na nga yung pinaghintay mo tapos tinawag mo akong brat." Hinanakit ko saknya.

Gwapo syang tumawa, "Brat ka naman talaga." Sinamaan ko sya ng tingin na lalo nyang ikinatawa. "Nagexplain naman ako sayo kung bakit ako natagalan ah tapos nagrereklamo ka pa, I remember sabi mo pa nga "no na talaga! Last na 'to". " Pang gagaya nya sa'kin kaya sabay kaming natawa.

"What the heck Axel?" Tumatawa kong sabi.

"Tapos you are so grumpy to me kahit wala naman akong ginagawa." Reklamo nya.

"Ikaw din naman! Ang kunti nga ng mga sinasagot mo kapag tinatanong or kinakausap ka naisip ko nga na  ikakamatay mo siguro kapag nagsalita ka ng mahaba." He laughed to what I said. "Nakakainis ka kausapin before."

Nang magred light ay nakangisi syang tumingin sa'kin. "Before? So ngayon hindi na?"

Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya. "What? Wala naman akong sinabi na before ah nakakainis ka pa rin ngayon." Tanggi ko.

"Really?" Nakangisi pa rin sya.

Bakit ang gwapo?

"Tumingin ka na sa kalsada! Greenlight na oh" Sabi ko sakanya at umiwas ng tingin dahil naramdaman ko ang paginit ng mukha ko.

Narinig ko lang sya na tumawa at nagsimula na ulit mag-drive.

Gaya ng napagusapan namin nag stroll lang kami around the city humihinto lang kami pag may nakikita kaming mga magandang view at nag pipicture doon, bumibili lang kami ng makakain sa mga nadadaanan namin na fast-food chain.

"This is so relaxing" Nakangiti kong sabi nang makita ang paglubog ng araw habang umaandar kami.

Napansin nya siguro na pinapanood ko ang sunset kaya binagalan nya ang pagdrive.