We met again

Chapter 36

Three days.

Three days before our graduation...I'm really proud of each one of us. Nakita namin apat ang mga struggles na hinarap namin at magkakasama din namin nilampasan yon. I didn't expect that I made a circle of friends in my last year, even if it's small I'm still thankful for that. I can't wait to see each of us wear our professional uniforms.

I'm so proud of my favorite person too, I really am. Sakanya ako pinaka-proud. He suffered a lot which makes him almost lost his dream but look at him now he still standing, continuing to reach his dream. I will be always the first person who will be proud of him I'll always support him in whatever he wants as long as I know that he will be happy and okay with that.

"And what makes you smile, huh?" Napalingon ako kay Axel na nasa tabi ko.

Magkakasama na naman kasi kaming apat nasa isang restaurant kami para mag dinner, dinner na biglaan kaai nagc-crave si Ava sa stake kaya pati kami dinamay nya.

"I just remember drunk axel." I laugh.

Sumama agad ang mukha nya. "Cial."

"What?" Still laughing. "Diba may reresbakan kayo ni Kiel?" Pagpapatuloy ko.

"Oo nga tol, naalala ko yon diba sabi mo may aabangan tayo sa labas?" Pang-aasar ni Kiel. "Kasi inakbayan-"

"Shut your mouth baka ikaw abangan ko." Pikon na sabi ni Axel kaya lalo kaming natawa.

He glances at me. "Stop laughing cial."

I cup his face with both of my hands. "Pikon." I chuckle.

"Oo na eto na titigil na nga." Pilit akong tumigil sa pagtawa dahil ang sama na talaga ng mukha nya.

Ayaw nya kasing pag-usapan yung nangyari nung gabi na lasing sya kasi nakakahiya daw, cute nya kaya that night.

"Cutie." Humagalpak ako ng tawa after sabihin yon.

Agad namula ang buong mukha nya pati ang leeg nya nang sabihin ko yon. I pulled him into a hug because he is already glaring at me, and he immediately buried his face in my neck.

"Stop laughing." He said.

"Oo hindi na talaga." Natatawa kong sabi.

"You're still laughing."

"Hindi na nga." Tumigil ako sa pagtawa pero hindi matanggal ang ngisi sa mukha ko.

Tumigil na ako sa pang-aasar sakanya dahil dumating na ang food namin. Maingay at masaya ang table namin habang sinimulan ang pagkain. Hindi matanggal ang ngiti sa mukha ko hanggang sa matapos kami.

I hope even though we are busy someday we still can do this.

Nang ma-iserve na ang dessert na inorder namin biglang nag ring ang phone ni Axel kaya nagpaalam sya na sasagutin nya yon bago tumayo. Inumpisahan ko na kainin ang ice cream namin habang nakikipag-usap kanila Ava. Hindi rin nagtagal ay bumalik na si Axel, naupo sya habang nakasandal ang isa nyang braso sa sandalan ng upuan ko.

"It's mom." Tukoy nya sa tumawag kahit hindi ko naman tinatanong.

Tumango lang ako.

Ayaw ko naman magtanong kung ano ang pinagusapan nila or bakit tumawag si tita, that's too much personal.

Napatigil ako sa pagkain dahil napansin ko na nakatitig lang sya sa'kin.

"What?" I asked.

"Hindi mo tatanungin kung bakit?"

"No," Iling ko. "Hindi ko naman dapat malaman lahat and that's tita naman." I shrugged at pinagpatuloy ang pagkain ko.

"Pinapapunta ako ni mom sa bahay." He said.