SAPIK

Sapık ~27~

   Boynumu tavanda asılı olan ipe geçirdim. Yaşam ve ölüm arasındaki ince çizgideydim şuan bir adım attığımda ya boğularak yada boynum kırılarak ölecektim. Bunlar yaşadıklarıma oranla daha az acıtacaktı canımı. Derin bir nefes aldı berra ve gözlerini kapattı bir anda gözünün önünden geçti güzel anıları. "Berra sana sarılarak ölmeyi bekleyebilirim" beyninde yankılanan bu anı karşısında ağlamaktan şişmiş gözlerinden bir damla yaş süzüldü. " Hoşçakal sevdiğim ve herzaman aşkla kal" diye fısıldadı boşluğa. Herşey bitmişti. Berra ve Tugay'ın hikayesinin sonu bumuydu yoksa evren onlara bir güzellik dahada sunacak mıydı?

 
    Berra ölüme bir adım attığı sırada kapı açıldı.  Ama artık çok geçti..  Berranın ayakları yerden kesilmişti bile. Kapıdan giren daha önce görmediği çocuğun yüzündeki endişe ve özlem berranın kalbine bir bıçak gibi saplanmıştı.  Çocuk çevil bir hareketle Berra'yı ipten kurtardı.

  Berra'nın anlatımından..
O tanımadığım yabancı beni kurtardığını sanıyırdu.  Ciğerlem hava almak için savaşırken konuşmaya başlamadan önce kendime biraz zaman tanıdım.  "Sen ne yaptığını sanıyorsun " diye bağırdığımda karşımdaki yabancının yizü kızarmıştı.

   "Şeyy ben Cihan Tugay'ın samimi arkadaşıyım. Tugay dün intihar etmiş ama yuttuğu hapları kustuğu için ölmemiş evinde yapılan araştırmada intihara kalkışmadan önce yazılan bir veda mektubu bulunmuş ve bu mektup sana.  Seni bulamayacağım diye çok korktum Tugay artık hayatla bağlantısını kesmiş durumda gördüğüm kadarıyla seninde ondan bir farkın yok" diyip elini cebine attı.  Cebinden bir kağıt çıkardı "Al bunu sana yazmış " dediğinde bitmişti herşey zaman durmuştu.  Beni terkeden oydu neden intihar ediyordu.  Neden intihar etmeden önce son mektubunu bana yazmıştı.  Kalbim heyecandan yerinden çıkacakken Cihan'ın elinden kağıdı aldım.  Yavaşça açtım ve okumaya başladım.

  "Öncelikle belki bu mektubu okumaya tenezzül bile etmeyeceksin biliyorum... Ama ben yinede yazacağım..

   Berra...  Hayatımın kadını.  Sabah kalktığımda yüzünü ilk görmek istediğim insan.  Her yüzüne baktığımda aşık olduğum kadın... Kendimden bile çok sevdiğim kadın...

    Bilmeni isterimmki seni herzaman çok sevdim.  Seni o gün bırakmam seni kendimden bile sakınmamdı.  Korktum..  O gün seni birdaha görememekten korktum.  Yaşadığını bilmek bile yeterdi benim için.  Hayatımda istediğim tek şey beni farketmendi. Ama gel görki bana tahöin edemeyeceğim derecede hayalleriminde ötesinde şeyler yaşattın.  Ben senle aşkı tattım.  Sevilmenin sevmenin nasıl birşey olduğunu öğrendim.

  Belki şuan mutlusundur.  Belki beni unutmuşsundur bile.  Ama itiraf ediyorum ki  gülüşün aklımdan bir saniye  bile çıkmadı. Sana yaşattığım kötü günler için özür dilerim.  Özür dilemekten başka bişey yapamam.  Bana fazlaydı zaten bu kadar sevgi.  Kalpsiz birinin kalbini aşkla dolduran sana teşekkğr ederim.  Şimdi gidiyorum dönmemek üzere.  Hoşçakal sevgilim  ve herzaman aşkla kal... "

   Gözyaşlarım gözlerime hücum ederken kendimi daha fazla tutamadım. "Bende seni seviyorum orospu çocuğu "  derken kağıdı göğsüme kapatmıştım.  Ona muhtaçtım oda bana neden gitmişti peki..

    Bölüm kısa oldu üzgünüm bundan sonra kısada olsa hergün bölüm yazacağım bilginize..