"ကိုကို..."
အေနာက္မွ ေခၚသံေသးေသးေလးႏွင့္အတူ ေျခသလုံးအား လာေျပးဖက္ပါေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ငုံ႔ၾကည့္မိေတာ့ အညိဳေရာင္မ်က္လုံး႐ႊဲႀကီးမ်ားျဖင့္ ဆုံမိေလသည္။
"ႏိုရာ..."
ေဆး႐ုံထဲမွာ ႐ုတ္တရက္မထင္မွတ္ပါပဲ ေတြ႕လိုက္ရတာမို႔
သူ အံ့ၾသသြားရသလို ရင္ဘတ္ထဲမွာလည္း လႈိက္ကနဲေပ်ာ္႐ႊင္မႈေလး ျဖတ္ေျပးသြားရသည္။ဘာလိုလိုျဖင့္ ဆိုင္းေလာ့ဒ္အခန္းကို ျပန္အပ္သြားၿပီးကတည္းက ဒီကေလးေလးႏွင့္ မေတြ႕ရေတာ့တာ တစ္လေက်ာ္ၿပီမဟုတ္လား။ႏိုရာက အသားအရည္ေလးေတြကအစ ပန္းေရာင္သမ္း၍ စိုေျပၾကည္လင္ေနကာ အလုံးစုံက်န္းမာသြားၿပီဆိုသည့္ အသြင္ကိုေဆာင္၍ေနေလသည္။သူ ႏိုရာ့၏ေခါင္းေလးအား အုပ္ကိုင္၍ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ၿပဳံးျပမိၿပီး....
"ေဆး႐ုံကို ဘာလာလုပ္လဲ ႏိုရာ ဘယ္သူနဲ႔လာတာလဲ..."
ေမးေနတုန္းမွာပဲ မလွမ္းမကမ္းမွ လမ္းေလွ်ာက္လွ်က္လိုက္ပါလာေသာ ဂ်ဴလီယာ့အားေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
"ေၾသာ္ ငါ့ေမာင္ကို ျမင္လိုက္တာကိုး အဲ့ဒါမို႔ ခ်က္ခ်င္းကိုေျပးထြက္သြားတာ ဒီကေလးကေတာ့ ေနာက္က မနည္းလိုက္ခဲ့ရတယ္...."
ဂ်ဴလီယာက ေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြ ၿပဳံးျပရင္းျဖင့္စကားဆိုေလသည္။
"ေၾသာ္ အမနဲ႔လာတာလား တစ္ေယာက္ထဲလား အမ..."
"ဟုတ္တယ္ ငါ့ေမာင္ေရ႕ အႏူးကဆိုင္ေစာင့္ရင္းက်န္ခဲ့တာေလ ဒီေန႔က သူ႔ကို ေရာဂါလုံးဝအရွင္း ျဖစ္မျဖစ္စစ္႐ုံပဲဆိုေတာ့ အမတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲလာလိုက္တာ..."
"ေၾသာ္ အခုေရာ စစ္ၿပီးၿပီလား ကြၽန္ေတာ္ ဘာကူညီေပးရအုံးမလဲ အမ..."
"ရတယ္ ရတယ္ ေမာင္ေလး စစ္တာကၿပီးၿပီ အမတို႔ အခုပဲျပန္ၾကေတာ့မွာ..."
ဂ်ဴလီယာက လက္ကာ၍ အားတုံ႔အားနာဟန္ျဖင့္ ေျပာေလသည္။
"ေၾသာ္...အေျခအေနကေရာ ဘယ္လိုတဲ့လဲ..."
"ဗုဒၶဟူးေန႔မွ ဆရာဝန္ႀကီးဆီက အေျဖရမယ္ေျပာတယ္..."
သူေမးေတာ့ ဂ်ဴလီယာက ေသခ်ာေလး ရွင္းျပသည္။သူေခါင္းအား အသာညိတ္မိၿပီးမွ...
YOU ARE READING
Wild Rose(complete)
General Fiction"ခင္ဗ်ားက ဟီရိုးအင္းလိုပဲ မေကာင္းမွန္းသိေနေပမဲ့လည္း လူက္ုိအရူးအမူး စြဲလမ္းေစတယ္" 19.2.2022 "ခင်ဗျားက ဟီရိုးအင်းလိုပဲ မကောင်းမှန်းသိနေပေမဲ့လည်း လူက်ိုအရူးအမူး စွဲလမ်းစေတယ်" ...
