ကောင်လေးကျောင်းတွင် assignment ထပ်ပြီးပြန်အလာလမ်းတွင်ဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်လုံးတိတ်ဆိတ်နေကာ ဘာမှသိပ်မပြောဖြစ်။ ဒီရက်ပိုင်း ကောင်လေးလည်းငြိမ်နေတတ်သလို သူလည်းမိဘတွေကိစ္စစုံစမ်းနေမှုကြောင့် မအားလပ်။
" Sunghoonie "
"အင်းပြောလေ ကောင်လေး"
"ကျွန်တော်နဲ့ညစာတူတူလိုက်စားပါလား"
"စားတာက စားလို့ရပါတယ် အကိုကြီးကိုခွင့်တောင်းပြီးပြီလား အပြင်မှာထွက်စားမယ်ဆို"
"အင်းတောင်းလိုက်မယ် ဘယ်မှမသွားနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ပဲတူတူလိုက်"
"အကိုကြီးခွင့်ပေးရင် ကိုယ်လိုက်ပို့ပါ့မယ်"
"ဒီရက်ပိုင်း Sunghoonie ကကျွန်တော့်နားလည်းသိပ်မကပ်ဘူး"
"အင်း ကိုယ်ကိစ္စလေးတစ်ခုရှိနေလို့ "
"ဘာကိစ္စလဲ ကျွန်တော့်ကိုလည်းပြောပြလေ"
"ကိုယ့်ကိုယ်ရေးကိုယ်တာမို့ပါကောင်လေးရယ် နောက်ကြပြောပြမယ်"
"အင်း အဲ့နေ့ကိုစောင့်နေမယ် ဒီနေ့တော့ကျွန်တော်ပြောစရာလည်းရှိလို့"
"ဟုတ်ပါပြီ ကိုယ်လိုက်ပို့ပါ့မယ် ဘယ်ဆိုင်သွားစားချင်လဲပဲ စဉ်းစားထား"
မျက်နှာလေးရွှင်ပျသွားမှ စိတ်ချမ်းသာရသည်။ ကောင်လေး၏အပြုံးလေးမြင်ရုံနှင့်သူမောနေသမျှ ဘဝအမောတွေအကုန်ပြေတာပါပဲ။ ကောင်လေးဟာ ဘာတွေဖြစ်လာဖြစ်လာ သူလက်မလွှတ်ချင်ဆုံးလူ။
အကိုကြီးကလည်း သူပါလျှင် လွှတ်မည်ဟု ခွင့်ပြုသဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက်ညစာစားရန်ဆိုင်ကောင်းကောင်းတစ်ဆိုင်ကို ဘိုကင်လုပ်လိုက်ကြသည်။ မသွားခင် ထိုကောင်လေးရေချိုးပြီးကာစ ခါးတွင်သဘက်တစ်ထည်နှင့် အဝတ်အစားရွေးတာကိုထိုင်စောင့်ပေးရသေးသည်။
"ကျွန်တော် ဒီအမည်းရောင်နဲ့လိုက်လား ဒီအဖြူရောင်နဲ့လိုက်လား"
"မင်းကဘာဝတ်ဝတ်လိုက်ပါတယ်"
"ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ဖြေလေ Sunghoonie ရဲ့"
ဘယ်လိုလုပ်ကြည့်နိုင်မှာလဲ အသားလေးတွေကအချို့နေရာတွင်ရဲနေကာ ဖြူဥနေသေးသည်။ မျက်နှာပင်နီမြန်းကာ တစ်ဖက်ကိုလွှဲထားမိသည်မို့ ထိုကောင်လေးက အမျက်တော်ထွက်လေတော့သည်။
YOU ARE READING
ကိုကိုချစ်သော ကလေးငယ်(mine)
Fanfictionဘဝမွာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရတဲ့အမွားေတြထဲက မင္းကိုခ်စ္မိခဲ့တာ အလွပဆံုးနဲ႔ ထပ္ခါထပ္ခါ က်ဴးလြန္ခ်င္မိတဲ့အမွားပဲ ကေလး ဘဝမှာ လက်ချိုးရေလို့ရတဲ့အမှားတွေထဲက မင်းကိုချစ်မိခဲ့တာ အလှပဆုံးနဲ့ ထပ်ခါထပ်ခါ ကျူးလွန်ချင်မိတဲ့အမှားပဲ ကလေး
