"Beni özledin mi?" Antonio ya da Ricardo, adını hatırlamadığım 3 gorilden bir tanesi karşımdaydı ve bana evin kapısını açmıştı.
"Ricardo burada ne işin var?" Daha doğrusu evimde ne işi vardı?
"Rico." Dişlerini sıkarak adını düzeltti.
"Ah tabii. Bu ne hoş sürpriz ama evde yokuz başka zamana artı-" Sözümü bitiremeden öne uzanıp kolumu kavradığında ne olduğunu anlayamadan kendimi içeride bulmuştum. Beni zorla evime sokması kaba bir davranıştı.
Arkamdan sert bir şekilde kapanan kapıyla tedirgin bakışlarımı Antonricardo'ya çevirdim. Ellerini kaçamayacağım kadar hızlı bir şekilde boğazıma uzatmasıyla ayaklarımın yerden kesilmesi bir oldu. Beni sert bir şekilde kapıya yapıştırdığında sırtımdaki acıyla yüzümü buruşturdum.
O ise iki eliyle beni boğazımdan tutup kaldırmıyormuş gibi rahat bir şekilde duruyordu. Birini havaya kaldırmak bu kadar kolay mıydı? Ayaklarımın bu şekilde yerden kesilmesini tercih etmiyordum.
Boğazımdaki ellerini sıkarak yüzünü dibime soktu.
"Yine kaçtın değil mi seni yılan!" Gözlerinde öyle bir öfke vardı ki beni boğarak öldüreceğine şüphe yoktu.
"Be-bekle! Ne yapıyorsun?" Ellerim boğazıma gitti. Nefes almamı zorlaştırıyordu.
"Çocuk nerede?"
"Be-ben kaçmadım. Para kazanmaya gitmiştim." Beni gerçekten öldürebilirdi. İnsanların boğazımla derdi neydi?
"Öyleyse para nerede?"
"B-bu... Birtakım sorunlar oldu ama-"
"Yeter. Daha fazla senin yalanlarını dinlemeyeceğim. Karşında salak mı var sanıyorsun?" Korkudan dolan gözlerimle yutkundum. Ona karşımda bir salak olduğunu bile söyleyemezdim. Bu şekilde konuşmam zor olduğundan boğazımdaki ellerini çekmeye çalıştım. Kıpırdatamıyordum bile.
"Ha-hayır." Titreyen ellerimi koluna götürüp tırnaklarımı etine batırmaya çalıştım. Belki bu şekilde beni bırakır diye düşünmüştüm ama etkileniyor gibi durmuyordu.
"Kendini çok akıllı sanıyorsun değil mi?" Gözlerinde gerçekten de vahşet görüyordum. Vahşet görüyorum hocam.
"Bunu ödeyeceksin. Canınla." Boğazımı daha da sıktı. Panikle gözlerim irileşti. Gerçekten beni öldürecek gibi boğmaya başladı. Nefes alamadığım için çırpındım. Yumruk yaptığım ellerimi rastgele vücuduna vuruyordum ama bir etkisi olmuyordu. Bu şekilde öleceğim. Nefes almam lazım.
Elindeki kuvvet yüzünden konuşamıyordum. Bağıramıyordum bile. Oksijen gitmeyen kafam yüzünden kızarmaya başlamıştım.
"Elimde öleceksin Veronica." Gözlerimden akan yaşlar yüzünden net olmayan görüşümle tek yapabildiğim kolları arasında çırpınmaktı.
Keşke zamanında biri sizi boğazlarsa ne yapmalısınız diyen youtube videolarını dikkate alsaydım!
Ciğerlerim hava ihtiyacıyla yanmaya başlamıştı. Böylece ölecek miydim yani? Daha bu hayata başlayalı 1 ay bile olmamıştı. Bir şeyler yapmak zorundayım.
Üzerimde kalan son güçle dizimi kaldırıp bacak arasına tekme attım. Bu boğazımdaki gücün gitmesine neden olduğunda dirseğimi de gözüne geçirip son darbeyi de vurdum ve elleri boğazımdan kayarken yere çökmesine neden oldum.
Can havliyle yukarı giden merdivenlere koşturdum ama nefessiz kalan ciğerlerim yüzünden adımlarım titrekti çünkü daha toparlanamamıştım ve merdivenlere geldiğimde bileklerime sarılan bir el yüzünden yere yapıştım.
YOU ARE READING
Hayalet kız, cep problem ve var olmayan babası
FantasyÖldüm. Ve gözlerimi açtığımda bir çocuk taciriydim. "E ebesinin a-" ~ Daha önce hiç öldükten sonra yeni bir hayat şansı hak eden ve başka bir bedende gözlerini açan insanların hikayelerini duydunuz mu? Duymadıysanız endişelenmenize gerek yok. Size...
