Hayalet kız, cep problem ve var olmayan babası

İntikam müessesenin ikramıdır

Beraber yeni bir yıla daha girdik ve yakında hkcpvvb 2 yaşına girecek o yüzden biraz tuhaf hissediyorumspspsoeoose

Ay bu kitabı sadece mental açıdan %100 olduğumda yazabildiğimi fark ettim ve şartlar sağlanmadığında yazdığım hiçbir şeyi beğenmiyorum. Bir süredir kişisel problemler+ hastalıklar üst üste binmişken (bana acımanız için yersiz detaylar verip babamın ameliyat olduğundan ve Annem çalıştığı için ona ben baktığımdan falan da bahsediyim) size özel hayatımın ne kadar karmaşık olduğunu belirticemskwlelelwl Yılbaşında gelmeyi düşünüyordum ama son anda 20 yıldır mandalina yemek hariç yılbaşı kutlamadığımız evimizde bir parti belirlendi benden habersiz dlwlwpwllewelwşwş öyle böyle derken bir bakmışım haftalar geçmiş. Açıkçası size hep diyorum zaten sorunlu bir yazarım bölümlerin geleceği belirli bir tarih hakkında söz vermiyorum ama yine de geç geldiği için üzülüyorumdosowowo

Bu açıklamayı yapmak istedim ama şimdi de aylarca gelmeyip 'sorry guys geçen haziran büyük bir trafik kazası geçirdik ve ailemdeki kardeşim hariç herkesi kaybettim ve cenazelerinden sonra teyzemle miras için savaşmak zorunda kaldım bu sırada kardeşimin kemoterapi parasını toplamaya çalışıyordum ve büyük dedem beni evden kovduğu için kadın sığınma evine yerleştim ama şimdi her şey yolunda' diye insanı kelimesiz bırakan bir açıklamayla ve yeni bölümle geri dönen 13 yaşındaki yazarlar gibi hissediyorum.

Ama neyse işte öyle böyle yazmaya fırsat bulamadım. Bulduğumda da yazamadım. Tüm bunlar bittiğinde bile hala bölüm yazmakta zorlandığımı fark ettim.

Sanırım yazar tıkanıklığı gerçekten de hafife alınabilecek bir şey değilmiş. Hepinizin fark ettiğine de eminim ama son zamanlarda belki de aylardır yazdığım hiçbir bölümle tatmin olamıyorum. Hiçbiri beni mutlu etmiyor. Belki de bunun sebebi en başından absürt ve hafif başladığım kitabın yaşananlarla beraber biraz daha değişik bir zeminde ilerlemesidir. Karakter gelişimleri ve ciddileşen olaylar atmosferi de değiştirdi ve sorun şu ki ben bunun değişmesini istemediğimi çok sonradan fark ettim. Ben eski bölümleri özledim ve yazan kişi olarak nasıl eski bölümleri özleyebilirsin diye sorabilirsiniz çok yerinde bir soru ama gerçekten özledim. Artık aynı vibe'ı alamıyorum. Bu sanırım beni yazmaktan da soğuttu. En başında planladığım gibi ciddi olaylar olması gerekiyor ama geç fark ettim ki ben ciddi olayların pek de fanı değilmişim. Bunun farkında olmadan neden büyük bir konu seçtim ki diye düşünüyorum Şimdi dospsğepwğğdşsşeşele
Kendi yazdığım kitaptan uzklaşmışım gibi hissediyorum ve bunu nasıl düzelteceğimi bilmiyorum. Sanırım sorun bu.

Bu yüzden benim yerime bu bölümü chatgpt yazdı.

Teknoloji 💕💕💕
♡♡♡♡

İtiraf etmeliyim ki kötü kadını oynamak gerçekten de zevkliymiş.

Konuşamamasına ve hareket edememesine rağmen sadece gözleriyle bile ne söylemek istediğini gösterebiliyordu. Şaşkınlık, öfke ve korku... Veronica'da ender rastladığım duygulardı. Bir kameram olsaydı bu halinin fotoğrafını çeker ve ölene kadar bakıp gülerdim. Her gece yatmadan önce izlediğim başucu fotoğrafı olurdu.

"İntikamımı aynı şekilde seni öldürerek almak iyi olmaz mıydı? Seni zehirledim." Gözlerindeki gizleyemediği korkuyu görmek beni gülümsetti. İlk defa bu kadar zayıf düşmüştü belki de. Alışkın olmadığı bir durum olduğu belliydi. Hahaha, son gülen iyi güler işte! Ay, keşke kötü kadın kahkahasına da çalışsaydım.

C sınıfı kötü adam olmak hiç de fena değilmiş.

"Ama öldürmek için değil... Ne var biliyor musun? Sana kendini affettirme şansı vereceğim. Şu an büyülü bir felcin etkisindesin. Hayatın boyunca konuşamayacak ve yürüyemeyeceksin."