Hayalet kız, cep problem ve var olmayan babası

Röportaj

Yazar: Merhabaaa. Yazardan tüm okuyuculara selamlar. Bu bölüm karakterlerle konuşacağınız bir bölüm olacak. Öyleyse karakterlerimize bir hoş geldin alalım.

Yazar: Rév, bize biraz önceki hayatından bahseder misin? Neden öldün?

Rév: Önceki hayatım mı? Yeterince bahsetmedim mi? Unutmak istediğim çok şey var üstelik. Neyse sizi kıramayacağım. Çoğu şeyi biliyorsunuz zaten. Lisenin sonuna kadar bir bakıma normal bir hayatım oldu. 3 kişilik küçük bir aileydik: Annem, babam ve ben. Yine de hayırsız bir evlat olduğumdan mıdır bilmiyorum ama çok da düşkün değilim onlara. Yeni hayatımda o kadar da özlemini çekmedim. Belki de tanrının küçük bir yardımıydı bu. Neyse, lisedeyken kanser olduğumu öğrendim. Kolon kanseri teşhisi koyuldu. İlk başta doktorun ofisinde daha farklı şeyler hayal etmiştim. Ne bileyim 3 ay ömrünüz kaldı diyerek cümleye başlayacak sanmıştım. Çoğu şey beklediğim gibi değildi ama. Kanser olduğumu öğrendiğimde de dünyanın sonu değildi. Kanser olmadan önce kanser olsaydım diye düşünecek olsaydım muhtemelen kendimi yatakta 3 ay sonra ölmeyi bekleyen biri olarak hayal ederdim. Tam tersi gerçekten kanser olunca bu düşünceden etkilenmedim bile. Ölüm her zaman yakındı ama bana hep uzak geldi. Neden bilmiyorum. Tedavi sürecim başladı ve ameliyat da oldum tabii ki. Ameliyattan bir süre sonra kanser tekrarladı. Tekrarlayana kadar bir süre daha normal bir hayatım oldu aslında. Tekrarlaması o kadar da düşük bir ihtimal değilmiş zaten. Bu yüzden hayatımın sonuna kadar kanser olacağımı düşünüyordum, bu şekilde devam edeceği düşüncesine alışmıştım. Kısır bir döngü gibi, tedavi olacağım kanser azacak yine ameliyat olacağım... Nedense döngünün sonunda öleceğimi düşünmüyordum. Hep uzak geliyordu o ihtimal. Kanserli bir şekilde kısmen normal bir hayat yaşamaya alışmıştım. Asosyaldim ve evden çıkmazdım ama kanser olmasam da aynısı olurdu muhtemelen. Kanser bir şekilde üniversitemi de okudum sonuçta. Okuyabilsem de kanser olduğum için bir süre sonra zaten durumum kötüleşti. Belki de kanser olduğum için atanamadım onu da bilmiyorum. Zaten neden atanamadığımı sorgulayacak kadar yaşamadım da. Durumum gerçekten kötüleşti. Tedavilerim ve ameliyatlarımın olduğu tüm bu kanser hayatım süresince ilk defa kendimi gerçekten ağır bir hasta gibi hissettim. Tam olarak hayatımın hangi döneminde oldu hatırlamıyorum bile. Kanserin son evresine gelmişim. Hayatımda ilk defa o kadar uzun süre hastaneye yatırıldım. Zaten son da oldu çünkü giriş o giriş, bir daha çıkamadım. Ha cenazem çıktı tabii. Yani olmuş, ölmüş, bitmiş şeyler. Şimdi anlatırken bir şey hissetmiyorum. Belki bu da tanrı sayesindedir yoksa aklımı kaçırabilirdim.

Yazar: Tanrı demişken, tam olarak neye inanıyorsun?

Rév: İyi soru. Önceki hayatımda müslümandım. Tabii ölünce çok şey değişti. Sonuçta inandığım dinde böyle bir durum yoktu. Açıkçası üzerine çok da düşünmedim çünkü işin içinden çıkamam. Sadece tanrıya inanıyorum.

Yazar: Kitabın en büyük gizemlerinden biri olarak senin önceki hayatındaki adın merak ediliyor. Okuyucuların merakını dindirmek ister misin?

Rév: Bu... Gerçekten bunu mu merak ediyorsunuz? Daha iyi bir soru yok muydu? Size erkek ana karakterin kim olduğunu söyleyebilirim.

Yazar: Söylesen bile bu kısmı kesebilirim. Bu yüzden deneme bile.

Rév: Off. Bu acımasızca. Onlarca kez ölmeyi tercih ederim. Hayatımda bu kadar kötü bir isim seçimi duymadım. Doğmamış çocuk size ne yapmış olabilir tanrı aşkına? Nasıl bir kinle bu ismi koydunuz bana? Bu nasıl bir nefret böyle? Kanım dondu yeminle.

Yazar: Sadece ismini söyle.

Rév: Hatırlamak istemiyorum bile. Ben geçmişi çoktan unuttum. Sıradaki soru!

Yazar: Pekala sıradaki soru... Hiç gün yüzü görecek misin?

Rév: Bunu ben de merak ediyorum. Öğrenen birisi söylese iyi olur. İçimden bir ses parçalı bulutlu günler yaşayacağımı söylüyor. Güneş tamamen açar mı yoksa fırtına mı çıkar? Benim elimde olan bir şey değil sonuçta. Yazar kötü sonları sevmediğini söylüyor bu yüzden kesin bendeki şansla kötü sonsuzu yaşıyorum. Gerçekten mutlu bir sonum olacak mı acaba? Belki de hiçbir zaman sonum olmaz.