Eight Letter Love • Taekook

🦋 Senin için yaşayacaktım...

•• FİNAL/PART İKİ ••

~Son kez iyi okumalar kelebeklerim-

Ve son rica,
Bölümü aşağıda yazacağım şarkılar ile oynatma listesi hazırlayıp okursanız çooook sevinirim.
•The Weeknd - As You Are
•Indila - SOS
•Tom Odell - Another Love
•Izzamuzzic, Julien Marchal - Shootout

‼️Başlamadan tekrar angst uyarısı yapayım. Devam edecekseniz bunu bilerek devam edin ve okuyup bitirdiğinizde lütfen sonsözü de okuyun yoksa bu finalin hiçbir anlamı kalmaz...

Elimi göğsüme bastırarak eve girdiğimde ruhumu saran karamsarlık, yutkunarak yok edemediğim bir yumrunun boğazıma oturmasına neden olmuştu. Beklemeden cebimdeki telefonu çıkarıp Metawin'e nerede olduğunu sorduğum bir mesaj gönderdim. Ondan cevap beklerken ise evin içerisinde dolanıp duruyordum. Adımlarım rastgele oraya buraya giderken dakikalar geçmişti ancak mesajıma herhangi bir karşılık alamamıştım. Bunun sonucunda ise elimde olmadan iyice kuşkuya kapıldım. Sabırsız tutumumla aradım onu birkaç kez ama açmadı.

İçim öyle bir korkuyla dolmuştu ki dayanamayıp yön değiştirerek Taehyung'umu aradım. Zaten bu şüpheci tavrım tamamıyla ondan kaynaklanıyordu. Sabahtan beri kötü hissediyordu ve ben de psikolojik olarak sanki kötü bir şey olacakmış hissine kapılmıştım.

"Güzelim," diyerek telefonu açtığında kendimi salondaki koltuğa atıp gözlerimi kapatmıştım.

"Seni özledim," dedim ve kulağıma kuş cıvıltıları kadar huzur verici olan kıkırtıları doldu.

"Ben de özledim, sana gitmeyeyim demiştim işte... İkimiz de katlanamıyoruz bu mesafeye, sanırım okulu bırakacağım," gülümsedim mızmız ses tonuna karşı. Sonra ise iç geçirmiştim. Gerçekten de katlanamıyorduk.

"Saçmalama sevgilim," dediğimde ise oflamıştı. Kesin huysuz bir şekilde omuz silkiyordu. Ufacık bir kabul belirtisi göstersem, o kadar deliydi ki okulu bırakma ihtimalinden korkuyordum. "Her neyse... İyisin değil mi ve ne kadar kaldı ameliyata girmene,"

"Ben de beş dakika içinde seni arayacaktım. Birazdan ameliyat için hazırlanacağım. Eşyalarımı teslim ederim. Haberin olsun," sanki görecekmiş gibi usulca salladım başımı. Bu demek oluyordu ki ameliyathane bölümüne girmişti ve bundan sonra başına bir şey gelmesi neredeyse imkansızdı.

"Ameliyat ne kadar sürecek peki?"

"Ortalama on iki saat sürer diye planlamıştık tabii bir aksilik çıkmazsa. Akşam dokuz gibi evde olurum eşiiim," diyerek şımarıklık yaptığında gülüşüme engel olamayarak "Tamam," dedim. Çıkış saatine yakın da hastaneye gidip onu alırdım. İçim tamamen rahattı artık.

"O zaman dokuzda görüşürüz kelebeğim," dediğimde "Görüş- Ah Bay Lee geliyor, kapatmak zorundayım, lütfen evde kal. Seni seviyorum," demiş ve telefon kapanmıştı ama bunu sorun dahi etmemiştim. Gerçekten o kadar rahatlamıştım ki üzerimden büyük bir yük kalkmış gibi hissediyordum ve sonunda göğsümü kabartacak kadar ferah bir nefes çekebilmiştim içime çünkü güvendeydi.

İyice açılabilmek adına kendime kahve yapmaya karar verdiğimde beklemeden mutfağa girmiştim. Geri döndüğümde ise elimde Taehyung'umun kupası vardı. Televizyonu açıp karşısına geçtiğimde sıcacık kahvemden bir yudum alabilmiştim ki çalan kapı ile sesli bir şekilde ofladım. Kimdi bu şimdi diye düşünerek ilerledim çünkü Cha ailesi dışında kapımızı çalan olmazdı. Onlardan da kimse evde değildi.