အပိုင်း(၃)

236 30 19
                                    

Zawgyi

"အကို..စိုင္း-စိုင္းတစ္ပ္နဲ႔ေတြ့လာလို႔"

"ေဟ..ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း"

အဘေမာင္က ဘုရားစင္နားရိွေရဘူးကိုယူကာ ထယ္ေယာင္းဆီကမ္းေပးသည္။

"ေသာက္လိုက္လူေလး"

ထယ္ေယာင္း အဘေျပာတဲ့အတိုင္းေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။

"အင္း..ဒီလိုေနရာမွာေနရင္ေတာ့ ဒီလိုေတြေတြ့ႄကံုရမွာပါပဲေလ"

"ဘာေတျြဖစ္ေနၾကတာလဲ..ကၽြန္ေတာ္ဘာမွနားမလည္ေတာ့ဘူး"

"ဒီလိုလူေလးရဲ့..လူေလးေတြ့ခဲ့တဲ့ စိုင္းတစ္ပ္ဆိုတာ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးလေလာက္ကဦးေနွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ၿပီးဆံုးသြားၿပီကဲြ႔"

"ဗ်-ဗ်ာ..ကၽြန္ေတာ္ေတြ့ခဲ့တာ လူ-လူပါ.."

ထိုေကာင္ေလးက သူ႔အသားကိုေတာင္ ထိခဲ့ေသးတယ္မဟုတ္လား...

"စိုင္းတစ္ပ္ကိုေတြ့တာ လူေလးတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ပါဘူး..ရံုးကလူတိုင္းလိုလိုပါပဲ သူကဒီရံုးမွာလုပ္ခဲ့တဲ့သူဆိုေတာ့ စိတ္စဲြေနတာထင္ပါရဲ့"

ထယ္ေယာင္းေသြးပ်က္သြားရသည္။

"ကၽြန္ေတာ္ လူေတြအမ်ားႀကီးကိုလည္းေတြ့ခဲ့တယ္..ဆရာဝန္ေတြေရာ သူနာျပဳေတြေရာ"

"အင္း..အဲ့ရံုးႀကီးက အဂၤလိပ္ေခတ္ကတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ေဆးရံုႀကီးကဲြ႔ 2000ခုႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္မွ ရံုးအျဖစ္ေျပာင္းလည္းၿပီး ေဆးရံုကိုၿမိဳ႔အျပင္ပို႔လိုက္တာ အရင္ကဆို အဲ့လိုအရာေတြကဒီထက္ေတာင္မ်ားေသးတယ္"

ၾကက္သီးေတြထလာတဲ့ ထယ္ေယာင္းဟာ ပါးစပ္ကေလးဟကာနားေထာင္ေနမိသည္။ ဘယ္လိုေတာင္ေၾကာက္စရာေကာင္းတာႀကီးလဲ..ဒီလိုေနရာမွာ လူေတြကေနၾကတယ္တဲ့လား..

ပါးစပ္ကေလးဟကာ စိတ္ဝင္တစားနားေထာင္ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းကို အဘေမာင္ကၾကၫ့္ၿပီးႃပံုးသည္။

"ဒီရံုးဝန္းက ထူးဆန္းတယ္ လူေလးရဲ့
ဒီအိမ္တန္းလ်ားေတြအေရ႔ွက အေခါင္းေပါက္နဲ႔အပင္ႀကီးကို သိတယ္မို႔လား"

"သိပါတယ္ အဘ"

"အဲ့အပင္ႀကီးရယ္..ရံုးေရ႔ွဂိတ္နားကခုတ္ထားတဲ့အပင္ႀကီးရယ္ ဟိုအေနာက္ဘက္မွာအပင္တစ္ပင္ရိွေသးတယ္ အဲ့အပင္သံုးပင္က တစ္ခ်ိန္ကရွမ္းေတြယံုၾကည္တဲ့ ေၾကာင္နတ္ေလး ေျပးတက္လိုက္ေျပးဆင္းလိုက္နဲ႔ ေဆာ့တဲ့အပင္ေတြ လူေလးရဲ့ ... အခုအဲ့အပင္ထဲကတစ္ပင္ကိုခုတ္လိုက္ေတာ့ ရွမ္းေတြလည္းငိုၾကသလို မဟုတ္တာေတြကလည္းပိုထလာတာေပါ့ ဒီအိမ္တန္းေရ႔ွကပင္ႀကီးကလည္း ပန္းေတြမပြင့္ေပမယ့္ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ဆိုေမႊးေနတတ္တာ လူေလးတို႔အဲ့ခ်ိန္မအိပ္တတ္ၾကရင္ေတာ့သိမွာပါေလ"

မြို့ဟောင်းလေး(vk){Complete}Where stories live. Discover now