အပိုင်း(၆)

206 24 5
                                    

Zawgyi

ထယ္ေယာင္းအခု စိမ္းလဲ့လဲ့ေရကန္ေတြကိုမ်က္ႏွာမူကာ ကမ္းစပ္တြင္ေျခဆင္းထိုင္ေနသည္။

"ေမာင္တို႔ေတြလက္ထပ္ၾကရေအာင္ ႏြယ္.."

သူရဲ့ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆီကအသံေၾကာင့္ လၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့..ထိုလူ႔အေနာက္ကေနေရာင္ဟာအလြန္စူးရွေနတာမို႔ ထိုလူရဲ့မ်က္ႏွာကိုမျမင္ရ...
ထိုလူဟာသူ႔လက္ကို ခပ္ဖြဖြလာကိုင္သည္။

"ေမာင္..အင္းေလးကျပန္လာရင္ ႏြယ့္မိဘေတြကိုေမာင္ကိုယ္တိုင္လာေျပာမယ္...ေတာ္ေတာ္ေတာ့ေျပာယူရမွာေပါ့ေလ..သေဘာမတူရင္ ႏြယ္သေဘာက်တဲ့လြိုင္ေမြကအိမ္ႀကီးဆီထြက္ေျပးၾကမယ္...ႏြယ္လိုက္မွာလား"

ထယ္ေယာင္းဘာမျွပန္မေျဖႏိုင္..ႃပံုးေနတဲ့သူက ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိေပမယ့္ ထယ္ေယာင္းစိတ္ထဲအရမ္းဝမ္းနည္းေနသည္။

"ႏြယ္..ဘာလို႔ငိုတာလဲႏြယ္ရဲ့ ဟမ္.."

သူပါးကိုထိေတြ့လာတဲ့လက္ေနြးေနြး..သူ႔မ်က္လံုးေတြကိုမျမင္ရေသာ္လည္း သူ႔အသံဟာစိုးရိမ္မႈေတြ လႊမ္းႃခံုေနသည္။

"ေမာင့္ေနာက္မလိုက္ခ်င္လို႔လားဟင္..ေမာင္နဲ႔လက္မထပ္ခ်င္လို႔လား"

သူျပန္ေျပာလို႔မရ ရိႈက္ကာရိႈက္ကာငိုေနမိသည္။

"ေမာင့္ကိုေျပာဦးေလ"

ရင္ထဲကစို႔နစ္ကာ အသက္ရႉေတြပါက်ပ္လာရသည္။ ေမာဟိုက္လာတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႔အတူအသံေတြဟာ ၾကားတစ္ခ်က္မၾကားတစ္ခ်က္ နားထဲမွေလေတြထြက္လာသလို မ်က္လံုးမ်ားလည္းျပာလာသည္။
ပိတ္က်ေတာ့မယ့္မ်က္လံုးေတြကို အားယူကာဖြင့္ပစ္လိုက္ေတာ့..ျပတင္းေပၚမွဖ်ာက်ေနေသာ ေရာင္ျခည္ေနြးေနြးကိုေတြ့လိုက္ရသည္။ အိပ္ယာေပၚကကုန္ရံုးထၿပီးထိုင္ေတာ့..ရင္အစံုဟာေမာဟိုက္မႈေၾကာင့္ ႏိွမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ရယ္...

"ေဟာ..ႏိုးၿပီလားအကို ကၽြန္ေတာ္ရံုးသြားေတာ့မလို႔.."

သူ႔အခန္းတံခါးဝမွလာေျပာေနေသာ ခြန္ေနာင္...

"ေအာ္..အခ်ိန္ကအဲ့ေလာက္ေတာင္ရိွေနၿပီလား"

"၈နာရီ၄၅ရိွေနၿပီအကိုရဲ့ ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္ ဒီေန့တန္းစီရမွာမို႔ ထမင္းစားခန္းထဲမွာမုန႔္ရိွတယ္အကို..မေန့ကဖူးဟြမ္ေပးထားတဲ့ ေခါပုတ္ေတြလည္းေၾကာ္ထားတယ္"

မြို့ဟောင်းလေး(vk){Complete}जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें