အပိုင်း(၁၀)

215 24 13
                                    

Zawgyi

ၿခံေရ႔ွက ေခါင္းေလာင္းတီးသံေၾကာင့္ ဘႀကိဳင္ဘယ္သူလည္းဆိုတာကို သြားၾကၫ့္စရာမလိုေအာင္သိသည္။

"နဝါ..နင္ကေတာ့ေလ အၿမဲကိုေစာေနတာပဲ"

"ဟီး..ႀကိဳးစားရမယ္ေလ"

"ေကာင္းပါ့ဗ်ာ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား"

ထယ္နဝါအိမ္ထဲဝင္လာေတာ့ သူ႔ဆရာႀကီးကအေပၚထပ္ကေနဆင္တာလာနဲ႔ဆံုသည္။ ထံုစံအတိုင္းအေပၚကအလယ္ဂတံုး အက်ႌအျဖဴလက္ရွည္ေလးကို ဝတ္ထားၿပီး ေအာက္ေက်ာ့ေယာပုဆိုးအမဲေလးနဲ႔..

"ေရာက္ၿပီဆိုလည္းထိုင္"

ဒီလိုနဲ႔ သင္ျပျခင္းမွတ္သားျခင္းလုပ္ငန္းစတင္ေတာ့သည္။

"ခုနကသံစဉ္ျပန္တီး"

"ဟုတ္.."

ထယ္နဝါစႏၵရားေရ႔ွအက်အနျပန္ထိုင္ကာ စိတ္ကိုေလ်ာ့ခ်ၿပီးတီးေတာ့..

"မဟုတ္ေသးဘူး..မွားေနေသးတယ္"

ဂၽြန္စံကရပ္နားေထာင္ေနရာကေန အနားလာကာ အေနာက္ကေနကိုယ္ခ်င္းထိလုမတပ္ရပ္ၿပီး ထယ္နဝါ့လက္ေမာင္းနားကေန လက္ေတြကိုထုတ္လိုက္ေတာ့ လူကသူ႔ရင္ခြင္ထဲအံဝင္ေခြက်ေနသေယာင္

"ဒီလိုတီးတာ.."

ကိုယ္ကိုကိုင္းကာ သူ႔မ်က္ႏွာကိုထယ္နဝါ့ဘယ္ဘက္ပါးနားကပ္၍ ေျပာလာသည္ေၾကာင့္ လူကေတာင့္ခနဲ..ရင္ထဲကလည္း တစ္ခုခုလႈပ္ခပ္ေနသလို

"ရလား"

"ဟမ္"

ေတြးေနတုန္း ေဘးကေမးလာတဲ့သူေၾကာင့္လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့..
ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ထိကပ္မိသြားတဲ့ သူ႔ပါးျပင္ႏုႏု..စိုင္းဂၽြန္စံမွာမ်က္လံုးႀကီးျပဴသြားေသာ္လည္း မရုန္းမိ ထယ္နဝါမွာလည္း မခြာမိ..ထိုအတိုင္းသာေၾကာင္ေနမိၾကသည္။

"အယ္..သခင္ေလး"

အေနာက္ကဘႀကိဳင္ရဲ့အသံေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လံုးေၾကာင္အေနရာမွ မ်က္ႏွာေတြကိုဆန႔္က်င္ဘက္တစ္ဖက္စီလွၫ့္သြားမိေတာ့သည္။

"ဘာ..ဘာတုန္း.."

"ဟို..ဘာစားခ်င္လဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ညေနေဈးသြားမလို႔"

မြို့ဟောင်းလေး(vk){Complete}Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora