Zawgyi
တစ္ေန့ၿပီးတစ္ေန့ကူးေျပာင္းလာလိုက္တာ အခ်ိန္တန္ေတာ့ အိမ္ျပန္ရမယ့္အခ်ိန္ကိုေရာက္လာခဲ့သည္။ ႏြယ္ကေတာ့ႏႈတ္ခမ္းေလးတစ္စူစူႏွင့္ျပန္ခ်င္ပံုမေပၚ...
မိႈင္းညို႔ေနတဲ့ႏွင္းမႈန္ေတြၾကားထဲ အဝတ္ပံုေလးလိုျဖစ္ေနတဲ့ႏြယ္ဟာ ႂကြေလုဆဲဆဲခ်ယ္ရီပန္းျဖဴႁဖူေတြေအာက္အလႈပ္မရွက္ရပ္ေနေလသည္။
"ႏြယ္...ျပန္ရေအာင္ေလ ေတာ္ၾကာအိမ္အေရာက္ေနာက္က်ေနရင္ လမ္းမွာဗိုက္ဆာေနမွာ"
"ျပန္ရေတာ့မွာလား...ခနေလးပဲေနရေသးတယ္"
"ႏြယ္ရယ္...ေနာက္လည္းလာလို႔ရတာပဲ အခုေတာ့ႏြယ့္မိဘေတြလည္းစိတ္ပူေနလိမ့္မယ္ ျပန္ရေအာင္ေနာ္"
"ဟြန႔္"
ဟြန႔္ခနဲအသံႏွင့္ အပင္ဘက္မ်က္ႏွာလွၫ့္ကာျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ခ်ယ္ရီပန္းေတြကို ခ်ိဳးဖဲ့ေလသည္။
အဝတ္ေတြၾကားနစ္ျမဳတ္ေနသၫ့္ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္းကိုယ္ေလးကိုအေနာက္ကေနလက္လ်ိွကာသိုင္းဖက္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေလးတစ္ခ်က္တြန႔္သြားကာ...
"ေမာင္..ဦးေလးအားဂ်ာရိွတယ္ေလ"
"ေမာင္ဂရုမစိုက္ပါဘူး"
အေအးဒဏ္ေၾကာင့္နီရဲရဲျဖစ္ေနသၫ့္ ႏြယ့္၏ႏွာဖ်ားထိပ္ေလးေတြနားထိပ္ေလးေတြ အျပင္ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကပါနီရဲလာေလသည္။
"ျပန္မယ္..လြတ္ေတာ့"
"မလြတ္ခ်င္ေပါင္"
"ေမာင္ကလည္း..သူမ်ားေတျြမင္သြားမယ္လို႔"
"လြယ္လြယ္နဲ႔ဘယ္ရမလဲ"
"ဘာကိုလဲ.."
"ဒီမွာေလ..အင့္.."
သူ႔ပုခံုးေပၚေမးတင္ကာပါးတစ္ဖက္ေဖာင္းေပးလာတဲ့ေမာင္...
ေမာင္ဟာေလ..အခုေနာက္ပိုင္း အရင္ကလိုရုပ္တည္းႀကီးနဲ႔မဟုတ္ေတာ့ သူေရ႔ွမွာဆိုမ်က္ႏွာစိုစိစိႏွင့္လူကိုလည္းရွက္ေအာင္စတတ္သလို ဒီလိုလည္းအက်ပ္ကိုင္ၿပီးအႏိုင္က်င့္တတ္ေသးသည္။
တခါတေလဆိုဇြတ္တရြတ္ဆန္ၿပီး သိပ္မုန္းဖို႔ေကာင္းတဲ့..လူလည္ႀကီးျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။
BẠN ĐANG ĐỌC
မြို့ဟောင်းလေး(vk){Complete}
Viễn tưởngရှမ်းပြည်နယ်အရှေ့ပိုင်း၊ ကျိုင်းတုံရယ်လို့အမည်ရတဲ့ မြို့တစ်မြို့ရဲ့ တကယ့်ဖြစ်ရပ်မှန် ဖြစ်ရပ်ဆန်းတစ်ချို့ကိုထည့်သွင်းရေးသားထားဖြစ်ပါတယ်။ ဇာတ်ကောင်ပိုင်းတွေက စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်ဖြစ်သည့်အလျှောက် ကိုယ်ညဏ်မှီသလောက်ရေးထားတာဖြစ်တဲ့အတွက် ရှေးခေတ်ရှမ်းပြည်အနယ်အ...
