ေမွာက္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုေလး..
ထယ္ေယာင္း လွန္ၾကၫ့္ဖို႔လုပ္မိေတာ့..
"ေဟ့!!"
ေမာ့ၾကၫ့္မိေတာ့ ခုနကလူႀကီး...
"အဲ့တာ..ကၽြန္ေတာ္တို႔လူရဲ့စာအုပ္ပါ"
"ေအာ..ျပဳတ္ေနလို႔ပါ"
"ေက်းဇူးပါ"
သူ႔လက္ထဲက စာအုပ္ကိုဖ်က္ခနဲယူကာ လွၫ့္ထြက္သြားတဲ့ ထိုလူေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းမွာေအာင့္သက္သက္ရယ္...သူထိုစားသြားကိုေတြ့လိုက္ပါလ်က္ အေျဖမရွာႏိုင္ခဲ့ေပ..
မ်က္လံုးေထာင့္က ဖ်က္ေျပးသြားတဲ့အျဖဴေရာင္အရိပ္ေလးေၾကာင့္ လွၫ့္ၾကၫ့္ေတာ့..အရိပ္ေလးကေရ႔ွကစားေသာက္ဆိုင္ထဲဝင္သြားသည္။ လိုက္သြားဖို႔ေျခလွမ္းေတြလွမ္းမိခ်ိန္..
"အကို.."
"ေအာ္..ဖူးဟြမ္"
သူ႔ကိုဆိုင္ကယ္ေပၚကေနလွမ္းေခၚတဲ့ ဖူးဟြမ္..
"အကို..ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ပ်င္းလို႔..လမ္းေလ်ွာက္ထြက္လာတာ"
"ေအာ္..လမ္းေလ်ွာက္လာတာလားအကို"
"ဆိုင္းကယ္ပါတယ္..ဟိုးဘက္နားကဆိုင္မွာအပ္ထားခဲ့တာ"
"ေအာ့..အကိုျပန္ေတာ့မွာလား"
"ေအာ..."
ခုနကစားေသာက္ဆိုင္ဘက္လွမ္းၾကၫ့္ေတာ့ အရပ္ေလးကမေတြ့ရေတာ့..
"အကိုျပန္မယ္ဆို..ညမဆိုင္ကယ္ထားတဲ့ဆိုင္ထိပို႔ေပးမယ္ေလ ဆိုင္ကေဝးေသးတယ္မလား"
ဆိုင္ကလည္းေဝးေသးတာရယ္.လမ္းလည္းမေလ်ွာက္ခ်င္ေတာ့တာရယ္ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းလက္ခံလိုက္သည္။
"အင္း..ေကာင္းသားပဲ"
ထယ္ေယာင္း ဖူးဟြမ္ဆိုင္ကယ္ေနာက္လိုက္ကာ ဆိုင္ကယ္ထားရာဆိုင္သို႔ထြက္လာၿပီး ဆိုင္ကယ္ယူၿပီးျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။
-----------------
"ခြန္ေနာင္ဘယ္တုန္း.."
အခန္းထဲကေန အေနြးထၫ့္အထူးႀကီးနဲ႔ဦးထုပ္ႀကီးေဆာင္းကာထြက္လာတဲ့ ခြန္ေနာင္ကို ဧၫ့္ခန္းထဲမွာဖုန္းထိုင္သံုးေနရင္း ထယ္ေယာင္းလွမ္းေမးမိသည္။
YOU ARE READING
မြို့ဟောင်းလေး(vk){Complete}
Fantasyရှမ်းပြည်နယ်အရှေ့ပိုင်း၊ ကျိုင်းတုံရယ်လို့အမည်ရတဲ့ မြို့တစ်မြို့ရဲ့ တကယ့်ဖြစ်ရပ်မှန် ဖြစ်ရပ်ဆန်းတစ်ချို့ကိုထည့်သွင်းရေးသားထားဖြစ်ပါတယ်။ ဇာတ်ကောင်ပိုင်းတွေက စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်ဖြစ်သည့်အလျှောက် ကိုယ်ညဏ်မှီသလောက်ရေးထားတာဖြစ်တဲ့အတွက် ရှေးခေတ်ရှမ်းပြည်အနယ်အ...
